บทที่ 668 กินอะไรหน่อยก็ไม่เกินไปใช่ไหม
บทที่ 668 กินอะไรหน่อยก็ไม่เกินไปใช่ไหม (ฟรี ต้นฉบับสั้นมาก)
ทรัพย์สินที่เขามีบนพื้นผิวก็แค่เหล่านี้ แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ เขาก็มักจะใช้ฐานะนี้ไปตบหน้าพวกอวดดีมากมาย นี่คือสิ่งที่น่าเสียดายที่สุด!
ฐานะที่เขามองว่าไม่สำคัญ กลับสามารถตบหน้าคนบนโลกนี้ได้ถึง 99% จริงๆ แล้ว
เกิดมาเป็นคน ผมต้องขอโทษด้วย!
คนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ จะยอดเยี่ยมตั้งแต่หัวจรดเท้า บางสิ่งบางอย่างที่เกิดมาไม่มี พยายามยังไงก็ไม่มี นี่เป็นเรื่องจริงที่โหดร้าย
เจียงเถาใช้เวลานานกว่าจะตื่นจากภวังค์ จากนั้นพูดว่า "คุณเล่ย บริษัททั้งสามที่อยู่ในนามของคุณล้วนเป็นบริษัทตัวแทนของท้องถิ่น และกำลังเตรียมขยายไปทั่วประเทศ ที่นี่เหมาะกับการโฆษณาของคุณจริงๆ
คุณวางใจเถอะ ผมจะหาผู้เชี่ยวชาญมาติดต่อกับบริษัทของคุณ"
"อืม ได้หมด"
เล่ยหมิงพยักหน้า
เจียงเถายิ้มแย้ม จากนั้นส่งสายตาให้กู่ซวงที่หมายถึงคุณทำได้ ไม่แปลกใจเลยที่กู่ซวงซึ่งไม่เคยสนใจผู้ชาย จะมีความคิดแบบนี้ แม้แต่เขาเองก็ยังรู้สึกสะเทือนใจ
เงื่อนไขคือต้องเป็นเล่ยหมิงที่มีนิสัยกระตือรือร้น!
กัดฟัน ก็ผ่านไป
"งั้นผมจะไม่รบกวนคุณเล่ยแล้วนะ เสี่ยวซวง! เธอต้องดูแลสุขภาพ ไม่ต้องทำงานหนักเกินไป ยังมีรายการของเธอที่ต้องเตรียมบันทึก ผมจะปรับตารางเวลาให้เอง ไม่ต้องห่วงอะไร แค่พักผ่อนกับคุณเล่ย"
เจียงเถาพูดด้วยท่าทีหยอกล้อ
ความหมายคือ ไม่ต้องกลัวเหนื่อย ไม่ต้องกลัวลำบาก เธอยังเด็กอยู่ ลำบากมากก็แค่หลับไปสักงีบ ต้องกล้าสู้...
กู่ซวงตกตะลึง ไม่เข้าใจว่าผู้จัดการพูดอะไร
เล่ยหมิงเองก็ตกใจ ชายคนนี้ไม่มีความเคารพต่อผู้อาวุโสสอนคนอื่นผิดๆ
สำหรับเขา ไม่มีอะไรชัดเจนกว่านี้อีกแล้ว
ผู้อำนวยการเจียงออกไปแล้ว
แต่บรรยากาศระหว่างสองคนในห้องกลับแตกต่างกัน
เล่ยหมิงมองกู่ซวง
ผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ มีเสน่ห์ทุกอณู
ใบหน้าที่งดงามฉายแววเมฆหมอกทำให้คนอดใจไม่ไหว แม้แต่น้ำลายก็แทบจะหยดออกมา!
เล่ยหมิงกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว ภายใต้กระโปรงยาวนั้นเป็นร่างกายที่งดงามแบบผู้ใหญ่ ใครๆ ก็ต้องใจเต้นแรง
ด้านล่างคือขาขาวกลมกลึง...
เท้าที่งดงามสวมรองเท้าส้นสูงเปิดนิ้วเท้า เล็บทาสีแดง
มือที่งดงามของเธอประสานกันแสดงถึงความตื่นเต้นและมีความคาดหวัง เล่ยหมิงจะคิดอย่างไรกับเธอหรือเปล่า?
กู่ซวงหัวใจเต้นรัว ประหม่าจนไม่รู้จะวางมือไว้ที่ไหน ทั้งที่เป็นผู้ดำเนินรายการที่เคยเห็นเหตุการณ์ใหญ่ๆ มาแล้ว นิ้วมือที่ทาสีดำสั่นไปหมด
"คุณกู่ ผมอาจจะต้องไปแล้ว" เล่ยหมิงหันหลังให้อย่างเร่งรีบ ไม่ควรมอง ไม่ควรฟัง เขาไม่ควรเป็นคนที่คิดแต่เรื่องไม่ดี
แต่มันยากจริงๆ!
ถังหยานโหรวทำให้เขาเหนื่อยมาก เขาไม่ควรไปหาแอนนาเพื่อระบายความเครียดหรอกใช่ไหม?
มันคงไม่เคารพแอนนา!
เล่ยหมิงเอาใจใส่ผู้หญิงของเขามาก
แต่ใครจะทนไหว!
กู่ซวงรู้สึกผิดหวัง พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว "คุณเล่ยมีธุระเหรอคะ? ถ้าไม่มี ช่วยอยู่เป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมคะ ฉันไม่มีอะไรทำ ผู้จัดการเจียงจัดการงานของฉันหมดแล้ว ตอนนี้ก็ดึกแล้ว...ฉันจะสั่งอะไรมาให้กินด้วยกันนะคะ"
"ได้"
เล่ยหมิงตอบตกลง ส่วนใหญ่เพราะถังหยานโหรวยังหลับอยู่ คงไม่ตื่นเร็วๆ นี้ และเมื่อเธอตื่นคงจะส่งข้อความให้เขา
เหนื่อยมาทั้งบ่าย เขาก็หิวจริงๆ!
กินอะไรหน่อยก็ไม่เกินไปใช่ไหม?
