บทที่ 50 ก้าวหน้า
หลังจากใช้ชีวิตอยู่หลายเดือน เกาเสียนก็เริ่มปรับตัวเข้ากับโลกของผู้บำเพ็ญเพียรและวิถีชีวิตในโลกใบนี้ได้แล้ว เมื่อครู่เขาเพิ่งสังหารผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่ง เขารู้สึกว่ามีเหตุผลเพียงพอ จึงไม่รู้สึกผิดอะไรมากนัก แต่ภาพที่เห็นก็ยังคงน่าสะพรึงกลัวอยู่บ้าง ทำให้เขาไม่กล้ามองตรงๆ จูฉีเนียงกลับไม่สนใจเรื่องนี...