บทที่ 42 พี่ใหญ่กินยา
ในห้องที่มืดสลัว แสงตะเกียงดวงเล็กสั่นไหวในสายลมยามค่ำคืน เงาของจูหงอันและเกาเสียนเต้นระริกไปตามแสงไฟ สร้างบรรยากาศชวนขนลุกอย่างบอกไม่ถูก จูหงอันที่มึนเมาเล็กน้อยไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้ เขาไม่รู้สึกว่าเกาเสียนจะเป็นภัยคุกคามอะไร นักปรุงยาขั้นฝึกลมปราณระดับสองจะเอาอะไรมาข่มขู่เขาได้? เขาอยู่ในขั้นฝึกล...
