บทที่ 3 แสงสว่างแห่งมนุษย์ (ตอนพิเศษสำหรับหัวหน้าพันธมิตร Qiangwei Tianye Feng)
เกาเสียนจำได้อย่างแม่นยำว่าแต่เดิมเขามีแสงสว่างแห่งมนุษย์อยู่ 335 แต้ม เขาใช้ไป 2 แต้มเพื่อทดลอง เหลือ 333 แต้ม แล้วทำไมตอนนี้กลับเป็น 335 แต้มอีกครั้ง? สองแต้มที่เพิ่มขึ้นมานี้มาจากไหนกัน? วันนี้เขาเจอคนแค่สามคนเท่านั้น
เกาเสียนนึกถึงสายตาที่ซับซ้อนของพี่สะใภ้ตอนที่เธอจากไป อาจเกี่ยวข้องกับเธอหรือเปล่า? น่าเสียดายที่ไม่มีทางพิสูจน์ได้
การเพิ่มขึ้นของแสงสว่างแห่งมนุษย์ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมาก และตอนนี้ก็ไม่มีเวลามาสืบค้นลึกๆ
เกาเสียนใช้นิ้วกดติดๆ กัน เพิ่มคะแนนให้ "มือมังกรฟ้าผ่า" จนครบ 300 แต้ม ทำให้ยกระดับจากขั้นชำนาญเป็นขั้นเชี่ยวชาญในทันที
มือมังกรฟ้าผ่า: ความเร็วมือสูงมากในการทำท่าทางง่ายๆ ที่กำหนดไว้ มีพลังสายฟ้าซ่อนอยู่ในมือ สามารถสร้างความรู้สึกที่น่าพิศวงอย่างรุนแรงให้กับสิ่งที่สัมผัส (1/400 เชี่ยวชาญ)
เกาเสียนสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของคำอธิบายอย่างว่องไว เดิมทีมือมังกรฟ้าผ่าใช้ได้กับ "ท่าทางง่ายๆ บางอย่าง" แต่เมื่อยกระดับเป็นเชี่ยวชาญ คำว่า "บางอย่าง" ก็หายไป
นั่นหมายความว่าตราบใดที่เป็นท่าทางง่ายๆ ที่กำหนดไว้ ความเร็วมือของเขาก็จะสูงมากทั้งหมด
อ้อ ตอนที่เพิ่มแต้มเมื่อกี้ นิ้วมือของเขาก็เร็วผิดปกติ สามารถกดได้ 113 ครั้งภายในสองสามวินาที
แล้ว "ความรู้สึกที่น่าพิศวงอย่างรุนแรง" คืออะไรล่ะ? หญิงสาวในกระจกที่คล้ายกับพี่หลานก็ขยับตัว เธอยื่นมือขาวเรียวออกมา ทำท่างอนิ้ว กำมือ และโบกมือ เป็นท่าทางง่ายๆ หลายท่า
มือของหญิงสาวเคลื่อนไหวเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่สีหน้าบนใบหน้างดงามกลับดูเคลิบเคลิ้มมากขึ้น ดวงตาเธอเปล่งประกายทั้งอายและยินดี ทำให้เกาเสียนรู้สึกหวั่นไหว อยากจะพุ่งเข้าไปอยู่กับน้องสาวคนสวยคนนี้
ในความเลือนราง เกาเสียนรู้สึกถึงความชาและอุ่นร้อนในมือทั้งสองข้าง ราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน
เขามองมือตัวเอง เห็นสายฟ้าวิ่งวูบวาบอยู่ใต้ผิวหนัง กล้ามเนื้อ เส้นเอ็น และกระดูกในฝ่ามือดูเหมือนจะปรับเปลี่ยนอย่างต่อเนื่อง
เกาเสียนเกิดความเข้าใจขึ้นมาทันที มือมังกรฟ้าผ่าจะเปลี่ยนสภาพมือของเขา ทำให้มือของเขาเร็วขึ้นและมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ
เขาเข้าใจด้วยว่าแม้ท่าทางของมือมังกรฟ้าผ่าจะดูง่าย แต่ก็ครอบคลุมการใช้งานมือในสถานการณ์ส่วนใหญ่
เกาเสียนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ทักษะนี้ก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์เสียทีเดียว
ถ้ายกระดับขึ้นไปอีก อาจจะลดข้อจำกัดลงได้มากขึ้น ทำให้มือที่รวดเร็วนี้ใช้งานได้ในสภาพแวดล้อมที่กว้างขวางขึ้น
แต่แสงสว่างแห่งมนุษย์ไม่เพียงพอ
ส่วนศิลปะปั้นรูปเทพก็สามารถยกระดับได้ แต่มันมีประโยชน์อะไร?
เกาเสียนคิดว่าไม่ควรทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า ควรศึกษาให้เข้าใจก่อน
เขาคว้าคอแมวดำตัวเล็กเข้ามาใกล้ๆ
ท่าทางที่เกาเสียนจับแมวนั้นเร็วมาก เร็วจนแมวตัวน้อยยังไม่ทันตั้งตัว
แมวดำรู้สึกไม่สบายตัว มันร้องเหมียวๆ สองครั้ง พยายามสะบัดหัวและกระดิกหาง ขนทั้งตัวลุกชัน ดิ้นรนอยากหลุดจากมือของเกาเสียน
เกาเสียนใช้มือมังกรฟ้าผ่าลูบไล้ขนแมวเบาๆ
"เหมียว... เหมียว..."
แมวน้อยที่กำลังดิ้นรนสุดกำลังก็อ่อนยวบลงทันที มันนอนซุกข้างเกาเสียนอย่างว่าง่าย ตาปรือด้วยความสบาย
เสียงร้องที่เคยแหลมก็เปลี่ยนเป็นเสียงอ้อนอ่อนโยนนุ่มนวล...
เกาเสียนเข้าใจในทันใดว่า มือมังกรฟ้าผ่าคือเทคนิคเทพในการลูบแมวนั่นเอง!
หลังจากใช้เวลาครุ่นคิดเกือบครึ่งวัน เกาเสียนก็พอจะเข้าใจประโยชน์ของมือมังกรฟ้าผ่า
ลูบแมวก็ได้ ลูบคนก็ดี เอาทักษะนี้ไปเปิดร้านนวดสปา รับรองว่าธุรกิจจะเฟื่องฟู รายได้ทะลักเข้ามาเป็นกอบเป็นกำ! แต่มันก็ไม่ได้แก้ปัญหาที่เผชิญอยู่ตอนนี้
เกาเสียนข่มอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านลง เขาหยิบกระจกวิเศษฟงเยวี่ยขึ้นมา สายตาจับจ้องที่ศิลปะปั้นรูปเทพ
ศิลปะปั้นรูปเทพอยู่ในระดับเชี่ยวชาญแล้ว ห่างจากระดับถัดไปเพียง 80 แต้ม
ในเมื่อเก็บแสงสว่างแห่งมนุษย์ไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ลองดูสักตั้งก็แล้วกัน
เกาเสียนตัดสินใจ เพิ่มแสงสว่างแห่งมนุษย์ 80 แต้มให้กับศิลปะปั้นรูปเทพ
ศิลปะปั้นรูปเทพ: จิตสัมผัสภายใน วิญญาณลงสู่ภายนอก สูงต่ำเชื่อมต่อ สองลมปราณผสานเป็นเทพ มหัศจรรย์ไร้ขีดจำกัด (1/5000 ระดับปรมาจารย์)
เมื่อเห็นข้อมูลในกระจก เกาเสียนก็งุนงงเล็กน้อย ทำไมการยกระดับเป็นปรมาจารย์ถึงต้องใช้แต้มเพิ่มขึ้นสิบเท่า?
แล้วศิลปะปั้นรูปเทพระดับปรมาจารย์นี้มีอะไรพิเศษ? เกาเสียนมองไปที่พี่หลานในกระจกวิเศษฟงเยวี่ย ดูเหมือนพี่หลานจะรู้สึกถึงสายตาของเขา เธอก้มหน้าด้วยความอายแล้วหมุนตัวเดินยั่วยวนเข้าไปในส่วนลึกของกระจก
แสงเทียนสีแดงปรากฏขึ้นในส่วนลึกของกระจก ส่องสว่างม่านลูกปัดอัญมณี
หลังม่านลูกปัดคือเตียงปูผ้าไหมปักลายหงส์มังกรสีเหลืองทอง มีหมอนหยกวางเอียงๆ อยู่
พี่หลานแหวกม่านลูกปัด ถอดรองเท้าปัก แล้วนอนพิงอย่างเกียจคร้านบนเตียง หันหลังให้เกาเสียน
ร่างที่นอนตะแคงของพี่หลานแสดงให้เห็นเส้นสายอันงดงามของลำคอ ไหล่ เอว สะโพก และขา เผยให้เห็นความงามอ่อนช้อยและเย้ายวนของสตรี
เสื้อผ้าของเธอหลวมรุ่ย เผยให้เห็นครึ่งหนึ่งของขาเรียวยาวและเท้าขาวดั่งหิมะ
ม่านลูกปัดอัญมณีที่แกว่งไกวสะท้อนแสงนับพันนับหมื่น ทำให้พี่หลานที่อยู่หลังแสงนั้นดูราวกับความฝันอันแสนหวาน
เมื่อมองร่างอันเย้ายวนและงดงามของพี่หลาน เกาเสียนก็รู้สึกคอแห้งผาก นี่มัน... น่าตื่นเต้นยิ่งกว่าอาจารย์ชาวญี่ปุ่นเสียอีก
เกาเสียนพบว่าไม่รู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาได้มายืนอยู่หน้าม่านลูกปัดเสียแล้ว
พี่หลานที่อยู่หลังม่านลูกปัดนั้น แทบจะอยู่ในระยะเอื้อมมือ
"นี่... นี่... ไม่ดีกระมัง..." จิตใจของเกาเสียนตกอยู่ในความขัดแย้งอย่างรุนแรง เขาอยากจะก้าวเข้าไปใช้เวลาอันแสนวิเศษด้วยกัน
แต่เขารู้ดีว่าพี่หลานไม่ใช่คนจริงๆ เป็นเพียงรูปเทพในจินตนาการของเขา เป็นเพียงภาพลวงตาที่อยู่ในกระจกวิเศษฟงเยวี่ย
การทำแบบนี้ช่างน่าอายเหลือเกิน...
ในขณะที่เกาเสียนกำลังต่อสู้กับตัวเอง พี่หลานบนเตียงก็ค่อยๆ หันมาทางเขา ยิ้มอย่างอ่อนหวานพลางส่งสายตาเย้ายวนและอ่อนโยนให้เขา
เมื่อเห็นว่าเกาเสียนไม่ขยับ พี่หลานก็ทำท่าทางยั่วยวนด้วยการงอนิ้วเรียกเขา
การงอนิ้วเบาๆ นั้น กลับสร้างคลื่นอารมณ์อันรุนแรง พัดพาเอาสติทั้งหมดของเกาเสียนไป
...
หลังจากเสร็จกิจ เกาเสียนนั่งอยู่บนเตียง เมื่อครู่เขาราวกับได้เข้าไปในกระจกวิเศษฟงเยวี่ย ได้ร่วมรักกับพี่หลานในห้องนอนอันงดงามวิจิตร
ความรู้สึกนั้นช่างเหมือนจริงแต่ก็เหมือนฝัน ไม่อาจอธิบายได้ชัดเจน
สองลมปราณผสานกัน จิตวิญญาณเชื่อมโยง ราวกับได้เข้าสู่ภพภูมิอันล้ำเลิศ ภายในร่างกายเกิดการหมุนเวียนของพลังชีวิต จากพลังสู่วิญญาณ แล้วจากวิญญาณกลับสู่พลัง วนเวียนไม่สิ้นสุด
เกาเสียนมั่นใจว่าการกระทำเช่นนี้ไม่เพียงแต่ไม่เป็นอันตรายต่อร่างกาย แต่ยังช่วยชำระพลังชีวิตให้บริสุทธิ์ และเสริมความแข็งแกร่งให้วิญญาณ
วิชาลับนี้ช่างลึกล้ำวิเศษยิ่ง ผ่านการแลกเปลี่ยนเช่นนี้ วิญญาณ พลัง และสสารจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น และรูปเทพพี่หลานก็จะยิ่งทรงพลังขึ้น
พี่หลานระดับปรมาจารย์ถึงกับสามารถเข้าไปในดวงตาที่สามของเขา ช่วยเขาสร้างคาถา
สำหรับนักปฏิบัติ การฝึกฝนและการใช้เวทมนตร์ ขั้นตอนแรกที่สำคัญที่สุดคือการจินตนาการถึงคาถาในโลกจิตวิญญาณ
คาถาที่สมบูรณ์เท่านั้นจึงจะสามารถรวบรวมและหมุนเวียนพลังธาตุของฟ้าดินได้
เกาเสียนสืบทอดความทรงจำบางส่วนจากเจ้าของร่างเดิม จึงรู้ว่าคาถาเป็นกุญแจสำคัญของการฝึกฝนและการใช้เวทมนตร์
การมีพี่หลานช่วยสร้างคาถา ช่วยประหยัดเวลาและพลังงานในการจินตนาการของเขา ประโยชน์มหาศาลเลยทีเดียว!
อย่างไรก็ตาม วิชาลับเช่นนี้ย่อมมีนัยยะบางอย่าง ซึ่งขัดแย้งกับการศึกษาด้านศีลธรรมที่เกาเสียนได้รับมาเล็กน้อย
ดังนั้น เขาจึงรู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง
แต่ว่า พี่หลานยิ้มให้เขานะ แถมยังงอนิ้วเรียกเขาด้วย ใครจะอดใจไหวล่ะ!
(จบบท)
