บทที่ 216 มีคนผู้หนึ่งที่ท่านต้องไปฆ่า
เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงชราผู้หนึ่ง ใบหน้าของนางปรากฏริ้วรอยเหี่ยวย่นประหนึ่งผืนดินแตกระแหงใต้แสงตะวันแผดเผา นางก้าวเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ ราวกับอยากจะย่นย่อระยะทางสิบก้าวให้เหลือเพียงก้าวเดียว สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือดวงตาของนาง แม้จะพร่าเลือนไปตามวัย ทว่ายังคงแฝงไว้ด้วยประกายแห่งความมุ่ง...
