บทที่ 376 การเตรียมการครั้งสุดท้าย และการเข้าร่วมงานเลี้ยง【ฟรี】
“ท่านครับ ตอนนี้เวลา 10:47 น.”
อีซีโดปิดฝานาฬิกาเบา ๆ และยืนอยู่ข้าง ๆ พูดอย่างสงบ
เขาเพียงแค่ตอบตามที่อีเวนส์ถามเกี่ยวกับเวลา โดยไม่ได้พูดเรื่องอื่น
อีเวนส์ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าเบา ๆ
วันนี้สีหน้าของเขาดูดีขึ้นมากกว่าเมื่อคืน
ในช่วงกลางวันเขายังคงสามารถควบคุมร่างกายของตนเองได้
การตกแต่งที่หน้าประตูคฤหาสน์เสร็จสิ้นแล้ว
ผู้ติดตามทุกคนสวมชุดสูทเรียบร้อย ยืนเรียงรายอยู่สองข้างพรมแดงต้อนรับ
เตรียมพร้อมต้อนรับแขก
อีเวนส์จึงเดินไปยังคฤหาสน์พร้อมกับอีซีโดผู้เป็นหัวหน้าผู้ดูแล
เมื่อเข้าไปในคฤหาสน์อีเวนส์ก็นั่งลงบนเก้าอี้ทันที
มีถ้วยยาที่มีน้ำยาสีเขียวอ่อนวางอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ
ถ้วยนี้เย็นลงแล้ว เห็นได้ชัดว่าถูกวางไว้สักระยะ
อีเวนส์เอื้อมมือไปหยิบขวดผงสีขาวเล็ก ๆ จากกระเป๋าเสื้อสูท
และมอบให้อีซีโดหัวหน้าผู้ดูแล
“สั่งครัวเตรียมอาหารแบ่งเสิร์ฟ”
“ใช้ชุดเครื่องถ้วยชามลายดอกซิกาโตสองชุดที่ฉันเก็บรักษาไว้”
“ยังไม่ทราบว่าเขาจะพาใครมาร่วมงานบ้าง”
“เวลานั้นให้นำจานขอบดอกไม้สีม่วงมาวางในที่ของฉัน”
“พวกเขาใช้จานดอกซิกาธรรมดา”
“ต้องใส่ผงยากล่อมวิญญาณเข้าไปในอาหารก่อนเสิร์ฟ”
อีซีโดก้มฟังอย่างตั้งใจ
เมื่ออีเวนส์สั่งการเสร็จ เขาก็ยืนตรงขึ้น
จากทุกมุมมองอีซีโดในฐานะผู้ดูแลนั้นไร้ที่ติ
เขาติดตามอีเวนส์มาเกือบยี่สิบปี
เวลานี้สอดคล้องกับช่วงที่อีเวนส์ถูก “ปีศาจแห่งราตรี” เข้าสิง
มีบางอย่างที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่รู้
หลังจากอยู่ด้วยกันมานานอีซีโดรู้เกือบทุกอย่างเกี่ยวกับอีเวนส์
นอกจากตำแหน่ง “คุณชายอีเวนส์” ที่ดูดีภายนอกแล้ว ยังรู้จักฐานะของเขาในฐานะ “ปีศาจแห่งราตรี” ด้วย
อีซีโดซื่อสัตย์ต่ออีเวนส์อย่างมาก ไม่มีข้อบกพร่อง
เวลาที่ผ่านมายืนยันความซื่อสัตย์ของเขาได้เป็นอย่างดี
อายุของทั้งสองดูแตกต่างกัน
อีซีโดดูอายุน้อยกว่าอีเวนส์
ตามที่ท่านมาร์สกล่าวอีเวนส์น่าจะอายุประมาณสี่สิบปี
ส่วนอีซีโดอายุไม่น่าจะเกินสามสิบห้าปี
ดูเหมือนว่าทั้งสองจะเคยมีเรื่องราวร่วมกัน
สำหรับอีเวนส์เขาไว้วางใจอีซีโดมาก
ไม่เพียงแต่ในฐานะนายและผู้ดูแล แต่ยังเหมือนพี่ชายที่ดูแลน้องชาย
อีซีโดเก็บขวดผงยากล่อมวิญญาณ แล้วหันไปเตรียมที่ครัว
ตอนนั้นอีเวนส์ก็เรียกเขาไว้
“อีซีโดติดตามข้ามาหลายปี เจ้ารู้สึกเสียใจไหม?”
“จริง ๆ แล้วเจ้าน่าจะสามารถเข้าหอคอยนักเวทย์ในเมืองยักษ์ลอนทักซ์ได้อย่างง่ายดาย”
“ไม่ต้องพูดถึงว่าความสามารถของเจ้าในเวทมนตร์พื้นที่นั้นหายากแค่ไหน”
อีเวนส์พูดด้วยความเสียดาย มองไปที่อีซีโดด้วยสายตาเสียดาย
อีซีโดมีสีหน้าสงบ เอามือข้างหนึ่งแตะอกทำความเคารพ
“หากไม่ได้ท่าน ข้าคงตายไปเมื่อยี่สิบปีก่อน”
“ในฐานะผู้รอดชีวิตคนสุดท้ายของหมู่บ้านพิโรอาที่ถูกปีศาจแห่งราตรีโจมตี”
“ชีวิตของข้าจึงเป็นของท่าน”
อีซีโดพูดด้วยน้ำเสียงสงบ ไม่มีอารมณ์ใด ๆ
เหมือนกับกำลังเล่าเรื่องที่ควรจะเป็นเช่นนั้น
อีเวนส์ฟังคำพูดของเขา ดูเหมือนจะคิดถึงอดีต
สีหน้าแสดงถึงการต่อสู้ภายใน
ไม่กี่นาทีต่อมา เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองตาอีซีโด
ส่ายหัวอย่างหนักแน่น
ยื่นมือขวาออกมา แบมือแล้วสั่นเล็กน้อย
“ไม่ ชีวิตของเจ้าไม่ควรเป็นเช่นนี้”
“อีกห้าปี อยู่กับข้าอีกห้าปี”
“ข้าไม่ต้องการที่จะสารภาพบาปของตัวเอง”
“แต่ข้ารู้ว่าข้าเป็นคนชั่ว เป็นปีศาจตัวจริง”
“หลังจากห้าปี ชีวิตที่เหลือจะเป็นของเจ้าเอง”
“สำหรับข้า ข้าทนยี่สิบปีนี้มามากพอแล้ว ทนปีศาจแห่งราตรีมามากพอแล้ว”
“ข้ามีเพียงการยอมจำนนต่อความชั่วร้ายของมัน และความชั่วร้ายของตัวเอง…”
“ข้าไม่มีอิสระ ใช่ ข้าไม่มีอิสระในการเลือกความต้องการ…”
อีเวนส์พูดอย่างไร้สติ สายตาเหม่อลอย
อีซีโดถอนหายใจลึก เดินไปข้างหน้า
ยื่นมือปรับคอเสื้อสูทที่เลอะเทอะของเขา
“ไม่สำคัญ เรื่องพวกนี้ไม่สำคัญเลย”
“ความชั่วร้ายของท่านเมื่อเทียบกับขุนนางส่วนใหญ่แล้วไม่คุ้มค่าเลย”
“แขกกำลังมา ท่านอย่าทำตัวไม่เหมาะสม”
“ใช่แล้วท่าน ตามรายงานของสายลับในเสื้อคลุมดำที่ซุ่มอยู่ในเขตใกล้เคียง”
“ตั้งแต่เช้านี้ การลาดตระเวนของกองทัพเมืองบอนเพิ่มขึ้นสามเท่า”
“ความถี่ในการลาดตระเวนก็เพิ่มขึ้นด้วย”
“ไม่สามารถตัดสินได้ว่าบารอนเบซอสมีการจัดการอะไรบางอย่าง”
อีซีโดพูดเบา ๆ
นี่เป็นสถานการณ์ที่ผิดปกติชัดเจน
อีเวนส์พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ
อีซีโดไม่พูดอะไรเพิ่มเติม ปรับเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็เดินไปที่ครัวอีกครั้ง
อีเวนส์นั่งพักสักครู่แล้วก็ลุกขึ้น
เพราะอารมณ์ของเขาผันผวน ดวงตาเริ่มแดง และรอยแดงในตาเริ่มจางลง
เขาเตรียมการไว้ล่วงหน้า ก่อนที่การเปลี่ยนแปลงจะเสร็จสิ้น เขายกถ้วยยาสีเขียวอ่อนขึ้นดื่ม
“กุก...กุก”
น้ำยาสีเขียวอ่อนหยดจากมุมปากของเขา
เขาวางถ้วยยา ดวงตาแดงของเขาเริ่มจางลง
ทุกครั้งที่วิญญาณปีศาจกระวนกระวาย เขาต้องดื่มยาจากหญ้ากล่อมวิญญาณ
หญ้ากล่อมวิญญาณเป็นยาที่สามารถระงับวิญญาณปีศาจได้ชั่วคราว
แต่บางครั้งนอกจากยากล่อมวิญญาณแล้ว
เขายังต้องการการระบายเพิ่มเติม
เพื่อระงับความกระวนกระวายอย่างยากลำบาก
อีเวนส์ดื่มยาจากหญ้ากล่อมวิญญ
าณ อารมณ์ดีขึ้นมาก
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าหน้าเช็ดปาก
แล้วเดินไปด้านข้างของคฤหาสน์
บริเวณนี้ถูกบังด้วยเงาของคฤหาสน์และกำแพงดอกกุหลาบ
จากประตูต้อนรับภายนอกมองไม่เห็นบริเวณนี้
เขาเดินลงบันไดมายืนบนสนามหญ้านุ่ม
ยกมือขึ้นเคาะ
เงาดำหลายเงาปรากฏข้าง ๆ เขา
เป็นสายลับในเสื้อคลุมดำของเขา
“พวกเขาออกจากปราสาทแล้วหรือยัง?”
อีเวนส์ถามเบา ๆ
หนึ่งในสายลับในเสื้อคลุมดำก้าวขึ้นมาข้างหน้าและโค้งรายงาน
“ท่านครับ พวกเขาออกจากปราสาทเมื่อเช้าตรู่เวลาประมาณ 8 นาฬิกา”
“เดินเตร่บนถนนประมาณชั่วโมงหนึ่ง และไปที่ร้านอาหาร”
“เกี่ยวกับสถานการณ์หลังจากนั้น ยังไม่มีรายงานกลับมา”
“แต่ข้าคิดว่าพวกเขาคงออกเดินทางแล้ว”
ขณะที่สายลับในเสื้อคลุมดำรายงาน เงาดำอีกเงาปรากฏขึ้น
เป็นสายลับในเสื้อคลุมดำที่ตามติดจงเซินเมื่อคืน
เมื่อเขาปรากฏตัวออกจากการล่องหน เขาก็ทำความเคารพทันที
“ท่านครับ พวกเขาใกล้จะถึงคฤหาสน์แล้ว”
“เมื่อข้ากลับมา พวกเขาอยู่ห่างจากคฤหาสน์แค่ถนนเดียว”
“ในถนนนั้น พวกเขาแบ่งกลุ่มออกเป็นสองกลุ่ม”
“หญิงที่ขี่เสือดำอยู่กับทหารม้าในที่เดิม”
“มีเพียงคนที่ขี่หมูป่าพาหญิงอีกคนมาทางคฤหาสน์”
สายลับในเสื้อคลุมดำรายงานอย่างเร่งรีบ
อีเวนส์ไม่แสดงอาการใด ๆ ไขว้มือทำท่าคิด
ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาถามอีกครั้ง
“ในทหารเมืองบอนที่อยู่ในถนนนั้นมีสายของเราหรือไม่?”
คำถามนี้ดูเหมือนจะทำให้สายลับลำบาก
เนื่องจากข้อจำกัดของการสื่อสาร พวกเขาไม่สามารถรับข้อมูลจากภายนอกได้ทันที
ตอนนั้นอีซีโดดูเหมือนจะเสร็จสิ้นการเตรียมอาหาร
ทุกจานเตรียมเสร็จเรียบร้อย มีเพียงจานเดียวที่ไม่ได้ใส่ยากล่อมวิญญาณ
วางไว้ในจานที่ตกลงไว้ก่อนหน้า ส่วนจานที่เหลือทั้งหมดใส่ยากล่อมวิญญาณ
ผงนี้ไม่มีสีไม่มีรส ละลายทันที
มีคุณสมบัติทำให้นอนหลับเป็นยากล่อมวิญญาณที่สามารถระงับวิญญาณปีศาจ
หลังจากกลั่นแล้ว ผงยากล่อมวิญญาณนี้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้กระทิงป่าตกอยู่ในภวังค์ได้ภายในครึ่งนาที
อีซีโดมายังข้าง ๆอีเวนส์เขารู้ข้อมูลของทหารลาดตระเวนเพิ่มใหม่พวกนี้แล้ว
เขาโน้มศีรษะกระซิบข้างหูอีเวนส์อย่างรวดเร็ว
“ทหารเมืองบอนกลุ่มนี้มาจากกองรักษาการณ์ทิศเหนือ”
“เรายังไม่ได้พัฒนาสายจากในกลุ่มนี้”
“ดังนั้นท่านครับ เราต้องเตรียมตัวให้พร้อม”
“อย่างน้อยต้องมั่นใจว่าในช่วงเวลาสำคัญ สามารถถ่วงเวลาได้เกินห้านาที”
“เพียงพอให้เราจัดการได้”
“หากพวกเขาเตรียมตัวมาอย่างดี ข้าแนะนำให้ยกเลิกแผนการ”
“ข้ารู้ว่าท่านมียาต้านยากล่อมวิญญาณ…”
“ใช้ยาต้านยากล่อมวิญญาณทำให้อาหารกลายเป็นอาหารธรรมดา ให้เป็นมื้อกลางวันธรรมดา”
อีซีโดไม่มองเห็นความสำเร็จในแผนการนี้
เพราะนอกจากจะพักที่ปราสาทหนึ่งคืนแล้ว
ก่อนเข้าร่วมงานเลี้ยงวันนี้ ยังมีความเคลื่อนไหวผิดปกติใกล้คฤหาสน์
สัญญาณต่าง ๆ ชี้ให้เห็นว่าพวกเขาถูกบารอนเบซอสสังเกตเห็นแล้ว
หากพบหลักฐานชัดเจนว่าอีเวนส์คือ “ปีศาจแห่งราตรี”
แม้แต่ตระกูลไฮวูดที่หนุนหลังอีเวนส์ก็ไม่สามารถปกป้องเขาได้
ในโลกนี้ มีขุนนางมากมายที่ทำเรื่องสกปรกในที่ลับ
แต่ไม่มีใครกล้าท้าทายกฎหมายของอาณาจักรในที่แจ้ง
หากเรื่องสกปรกถูกเปิดเผย ทุกคนจะถูกรังเกียจ
เรื่องจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
อีเวนส์พยักหน้า แล้วส่ายหัว
เขาออกคำสั่งไปยังสายลับในเสื้อคลุมดำ
“ออกไปทั้งหมด ให้บอร์เดสพาทีมสองกลุ่มออกไปด้วย”
“ข้าต้องการให้พวกเจ้าวางแผนตามถนนหลายแห่ง”
“หากทหารเมืองบอนมีความเคลื่อนไหว แสดงท่าทีมุ่งมาทางคฤหาสน์”
“เจ้าต้องสร้างความวุ่นวายและขัดขวางให้มากที่สุด”
สายลับในเสื้อคลุมดำทุกคนก้มทำความเคารพ
จากนั้นก็หายตัวไป
เร็ว ๆ นี้ ประตูอีกฝั่งของคฤหาสน์ถูกเปิดแง้ม
ทหารรับจ้างส่วนตัวสองกลุ่มเดินออกไป
กระจายไปยังถนนใกล้เคียง
สายลับในเสื้อคลุมดำถอดชุดดำทำเป็นชาวบ้านทั่วไป
ในเวลาสั้น ๆ ที่นั้นเหลือเพียงอีเวนส์และอีซีโด
อีเวนส์หยิบขวดผงสีฟ้าอ่อนจากกระเป๋าเสื้อ มอบให้อีซีโด
“นี่คือผงต้านยากล่อมวิญญาณ”
“สกัดจากรากหญ้ากล่อมวิญญาณ”
“ในกรณีจำเป็น ผสมในเครื่องดื่มเพื่อต้านยา”
“ร่างกายของพวกเขาดูแข็งแรง ยากล่อมวิญญาณอาจไม่ออกฤทธิ์เร็ว”
“เรามีโอกาสมากมาย”
อีซีโดรับขวดผงพยักหน้าเบา ๆ
เขาดีใจที่อีเวนส์ในสภาพยากล่อมวิญญาณยังมีสติ
ทั้งสองเดินไปทางประตูหน้าของคฤหาสน์
หลังจากช้าไปไม่กี่นาทีจงเซินมาถึงใกล้คฤหาสน์
เมื่อห่างจากคฤหาสน์ไม่กี่สิบเมตร คนรับใช้ที่รอต้อนรับก็เห็นจงเซินและวินเรสซา
เพราะจงเซินขี่หมูใหญ่ปาเจี้ยนั้นโดดเด่นมาก
สถานการณ์นี้ถูกรายงานไปยังอีเวนส์
เขารีบออกมาต้อนรับที่ประตูพร้อมอีซีโด
จงเซินขี่หมูใหญ่ปาเจี้ยให้คำแนะนำสุดท้ายแก่วินเรสซา
“ถ้าข้าตบจานหนึ่งที แปลว่าอาหารปลอดภัย”
“ถ้าข้าตบจานสองที เจ้าต้องรีบดื่มยาต้านพิษ”
“ยาต้านพิษมีผลครึ่งชั่วโมง”
“ต้องใช้ในเวลาที่เหมาะสมที่สุด”
“ถ้าข้าตบจานสามที ห้ามกินอะไรเลย”
“เข้าใจไหม?”
วินเรสซาพยักหน้าเบา ๆ
“ข้าเข้าใจท่าน ข้าจะดูการเคลื่อนไหวของท่าน”
หลังจากนั้น พวกเขาก็มาถึงหน้าคฤหาสน์
จงเซินเห็นอีเวนส์ที่ยืนยิ้มอยู่หน้าประตู
วันนี้จงเซินไม่ได้ใส่หมวกเกราะ เขายิ้มเช
่นกัน
แม้จะมีจุดประสงค์ต่างกัน การทักทายยังเป็นสิ่งสำคัญ
อย่างน้อยทางที่เปิดเผยคือการมาร่วมงานเลี้ยง
“ท่านอีเวนส์”
“การจัดเตรียมของท่านนี่สุดยอดจริง ๆ”
เมื่อเผชิญหน้ากันจงเซินทักทายอีเวนส์
เขามองพรมแดงต้อนรับอย่างเป็นทางการ
เขากระโดดลงจากปาเจี้ย
ช่วยวินเรสซาลงมา
หลังจากลงพื้นวินเรสซาถอดผ้าคลุมหน้าออก
เผยใบหน้าสวยงามอย่างมาก
นี่คือคำสั่งและการเตรียมการของจงเซิน
หากต้องการจับปลาตัวใหญ่ ต้องใช้เหยื่อที่ดี
เธอถือธนูสงคราม ท่าทางเยือกเย็น สำหรับอีเวนส์เธอมีเสน่ห์ดึงดูดมาก
ทำให้อีเวนส์ต้องใช้จิตใจมากมายในการควบคุมความต้องการ
ไม่แสดงความโลภชัดเจน มุ่งสนทนากับจงเซิน
เขาจับมือจงเซินพูดอย่างอบอุ่น
“ท่านมาเยี่ยมข้า ข้ายินดีมาก”
“ไปกันเถอะ อาหารมื้อกลางวันเตรียมพร้อมแล้ว!”