บทที่ 205 เปิดบันไดพันขั้น
เมื่อได้ยินดังนั้น ซานหัวก็ยิ้มแห้ง ๆ อย่างจนใจ หากเป็นวันปกติ การรอคอยเพียงครึ่งชั่วยามไม่นับว่านานนัก ใคร ๆ ก็นั่งลง หยิบกระบี่หรือดาบขึ้นมาฝึกฝนก็ล่วงเลยเป็นวันได้โดยง่าย ไม่ได้ใส่ใจเรื่องเวลาสักนิด แต่สำหรับวันนี้ ทุกวินาทีล้วนมีค่าดุจดั่งทองคำ ทว่าบัดนี้เขาไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย จึงเอ่ยถามขึ้น ...
