บทที่ 173 ปรมาจารย์คนใหม่แห่งแดนโบราณเต๋าซาน
บทที่ 173 ปรมาจารย์คนใหม่แห่งแดนโบราณเต๋าซาน “เอ่อ... อย่ารีบร้อน ค่อยๆ กิน ยังมีอีก” ไป๋หลินว่านเห็นพวกเขากินอย่างตะกละตะกลาม จนกลัวว่าจะสำลักตายตรงนี้ ท่าทางการกินอย่างตะกละตะกลามนั้น ราวกับว่าไม่ได้กินข้าวมาครึ่งปี! มองไปมองมา แม้แต่ไป๋หลินว่านก็ยังอดกลืนน้ำลายไม่ได้ ทำไมพวกเขากินได้อย่างเอร็ดอร่...
