บทที่ 29 : ภูเขาหลางหยา, บ้านเกิดของหลินเสวียน!
บทที่ 29 : ภูเขาหลางหยา, บ้านเกิดของหลินเสวียน!
เพลิงโอสถ!
สิ่งที่คัมภีร์เตาหลอมโลหิตต้องการ!
หลินเสวียนไม่คิดเลยว่า จะได้เบาะแสเกี่ยวกับเพลิงโอสถในงานพบปะแลกเปลี่ยนนี้
เมื่อคิดได้แบบนั้น, หลินเสวียนก็เดินตรงไปทันที
"ศิษย์พี่ ท่านบอกว่าท่านมีแผนที่ที่มีเพลิงโอสถใช่หรือไม่?"
หลินเสวียนถามด้วยสีหน้าจริงจัง
"ศิษย์น้องหลิน!"
"ใช่แล้ว...ข้าพบเพลิงโอสถโดยบังเอิญตอนที่กำลังทำภารกิจ”
“แต่ที่นั่นอันตรายมาก ข้าไม่สามารถเก็บมันมาได้…จึงวาดแผนที่เอาไว้”
ศิษย์สายนอกคนหนึ่ง เมื่อเห็นหลินเสวียนก็รีบพูดพร้อมรอยยิ้ม
"ท่านมีหลักฐานไหม?" หลินเสวียนถาม
"แน่นอนว่ามี!"
"ศิษย์น้องหลิน…ดูนี่สิ!"
พูดจบ, ศิษย์สายนอกคนนั้นก็หยิบศิลาสีแดงเพลิงออกมา
"สิ่งนี้คืออะไร?" หลินเสวียนถามอย่างสงสัย
"นี่คือศิลาเพลิงโอสถ, ทุกที่ที่เพลิงโอสถถือกำเนิดขึ้น…จะมีศิลาเพลิงโอสถปรากฏขึ้น"
"ดูจากสีสันของศิลาเพลิงโอสถก้อนนี้แล้ว…ก็จะรู้ว่ามันเพิ่งก่อตัวขึ้นได้ไม่นาน!"
ในตอนนี้เอง, ท่านผู้อาวุโสฝ่ายปรุงโอสถก็เดินเข้ามา…แล้วพูดกับหลินเสวียนด้วยรอยยิ้ม
"ถูกอย่างที่ท่านผู้อาวุโสกล่าว!"
"ในเมื่อมันเพิ่งก่อตัวขึ้นไม่นาน ก็แสดงให้เห็นว่าข้าเคยเห็นเพลิงโอสถ…เมื่อไม่นานมานี้!"
ศิษย์สายนอกคนนั้น พูดอย่างมั่นใจ
"ตามหลักการแล้ว มันก็ถูกต้อง”
“แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเพลิงโอสถจะยังอยู่ที่นั่น”
ท่านผู้อาวุโสฝ่ายปรุงโอสถกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
"ท่านผู้อาวุโสกล่าวถูกต้องแล้ว!"
"ถ้าเจ้ารับประกันได้ว่าเพลิงโอสถยังอยู่ที่นั่น…หนึ่งหมื่นตำลึงก็ถือว่าไม่แพงจริงๆ"
"แต่ตอนนี้ แค่แผนที่หนึ่งแผ่น…จะขายหนึ่งหมื่นตำลึง มันออกจะเเพงเกินไปหน่อย!"
ศิษย์ที่โต้เถียงกันก่อนหน้านี้ก็กล่าวขึ้นอีกครั้ง
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของศิษย์สายนอกที่ขายแผนที่ก็ลังเลเล็กน้อย
"งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน!"
"ค่ามัดจำห้าพันตำลึง!"
"ข้าจะพาพวกเจ้าไปหาเพลิงโอสถด้วยตัวเอง!"
"ถ้าเพลิงโอสถยังอยู่ ก็จ่ายเงินส่วนที่เหลือให้ข้า…แต่ถ้าเพลิงโอสถถูกคนอื่นเก็บไปแล้ว ข้าจะคืนเงินห้าพันตำลึงให้"
ศิษย์สายนอกที่ขายแผนที่กัดฟันกล่าว
"แบบนี้ก็ดีนะครับ" หลินเสวียนพยักหน้า
จากนั้นก็หันไปมองศิษย์ที่โต้เถียงกันก่อนหน้านี้
"ศิษย์พี่, ข้าสนใจเพลิงโอสถจริงๆไม่ทราบว่าท่านจะยอมสละให้ข้าได้หรือไม่?"
"ถ้าเป็นคนอื่นข้าคงไม่ยอม แต่ถ้าเป็นศิษย์น้องหลินข้าจะยอมให้, ไว้ข้ารอโอกาสหน้าก็แล้วกัน!"
ศิษย์สายนอกที่โต้เถียงกันก่อนหน้านี้ กล่าวพร้อมรอยยิ้ม
เดิมทีเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะซื้ออยู่แล้ว
ตอนนี้ได้ถือโอกาสสานสัมพันธ์กับหลินเสวียน…เขาก็พอใจแล้ว
"ขอบคุณศิษย์พี่มากครับ!"
หลินเสวียนกล่าวขอบคุณ แล้วหยิบบัตรเงินห้าพันตำลึงออกมายื่นให้ศิษย์สายนอกที่ขายแผนที่
ณ ขณะนี้…เงินในมือของหลินเสวียนก็เหลือน้อยเต็มทีเเล้ว
เขาจำเป็นต้องกลับบ้านแล้วจริงๆ
"ศิษย์น้องหลินจะออกเดินทางไปหาเพลิงโอสถวันไหน…ก็บอกข้าล่วงหน้าได้เลยนะ!"
ศิษย์พี่ที่ขายแผนที่…ยื่นแผนที่ให้หลินเสวียนพร้อมกับกล่าวเเนะนำตัว
"ข้าชื่อซูเหอ, พักอยู่ที่บ้านพักหมายเลข 78!"
"ครับศิษย์พี่"
หลินเสวียนรับแผนที่มาดู, ทันใดนั้นบนใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้ม!
ภูเขาหลางหยา!
สถานที่ที่ถูกทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่คือภูเขาหลางหยา!
เเละบ้านเกิดของหลินเสวียนนั้น…อยู่ที่เมืองหลางหยา
ส่วนภูเขาหลางหยา อยู่ห่างจากเมืองหลางหยาไปแค่ครึ่งวัน
แบบนี้ถือว่าไปทางเดียวกันพอดี
"ศิษย์พี่ซู งั้นเราเริ่มออกเดินทางพรุ่งนี้เช้าได้หรือไม่?" หลินเสวียนเอ่ยถามอย่างรวดเร็ว
"ไม่มีปัญหาศิษย์น้องหลิน!"
ซูเหอตอบโดยไม่ลังเล
……
หลังจากนั้นงานพบปะแลกเปลี่ยนดำเนินไปจนถึงรุ่งสาง จึงสิ้นสุดลงในบรรยากาศที่ทุกคนมีความสุข
หลินเสวียนกล่าวลา แล้วกลับไปที่พักของเขา
เขาเก็บข้าวของทั้งหมดใส่แหวนมิติ….จากนั้นก็หยิบผลจู๋กั่วส่วนสุดท้ายออกมาแช่อาบโอสถเป็นครั้งสุดท้าย
เนื่องจากพลังของหลินเสวียน และวิชาฝึกฝนต่างๆเพิ่งจะเลื่อนระดับ
การฝึกฝนตลอดทั้งคืนจึงไม่ได้ทำให้เขาพัฒนาขึ้นมากนัก
เช้าวันรุ่งขึ้น!
หลินเสวียนบอกกล่าวกับหลิงเอ๋อร์, จากนั้นก็ตรงไปยังหอภารกิจ
แม้ว่าศิษย์สายนอกจะไม่ได้เข้มงวดในการลงเขาเหมือนกับศิษย์ฝึกหัด
แต่ไหนๆก็จะลงเขา, หลินเสวียนก็อยากจะรับภารกิจสักอย่างเพื่อเก็บคะแนนสะสม
ภารกิจที่ศิษย์สายนอกสามารถรับได้ มีมากกว่าศิษย์ฝึกหัด…และคะแนนสะสมก็มากกว่าเช่นกัน
หลินเสวียนดูคร่าวๆ, มันมีอย่างน้อยก็ร้อยคะแนนสะสม!
ภารกิจบางอย่าง, ถึงกับให้คะแนนสะสมเป็นรางวัลถึงพันคะแนน
แต่ภารกิจเหล่านี้ ล้วนแต่มีข้อกำหนดเรื่องขอบเขตการบ่มเพาะพลัง
ส่วนใหญ่ต้องมีพลังระดับขั้นที่เจ็ดของขอบเขตหลอมรวมลมปราณขึ้นไปถึงจะรับได้
"หลินเสวียน เจ้าอยากได้ภารกิจแบบไหนก็บอกข้ามาสิ…บางทีข้าอาจจะช่วยได้!"
ผู้อาวุโสประจำหอภารกิจ มองหลินเสวียนที่กำลังเลือกภารกิจแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
"ขอภารกิจที่อยู่ใกล้ๆเมืองหลางหยา หรือระหว่างทางก็ได้ครับ"
"เมืองหลางหยา นั่นมันไกลมากนะ…ภารกิจใกล้ๆที่นั่นมีไม่มากหรอก"
ผู้อาวุโสประจำหอภารกิจขมวดคิ้ว
"เจอแล้ว!"
"ภารกิจนี้ แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในเมืองหลางหยา แต่อยู่ที่ภูเขาหลางหยา…ซึ่งถือว่าไม่ไกลจากเมืองหลางหยามากนัก!"
"ภูเขาหลางหยา, อุดมไปด้วยศิลาหลางหยา…มันเป็นวัสดุเสริมที่ดีในการหลอมโลหะ"
"รางวัลของภารกิจก็ไม่น้อย, ได้ถึงสามร้อยคะแนนสะสม"
"ภารกิจก็ง่ายๆแค่ไปรับศิลาหลางหยาที่คนของเราขุดไว้…แล้วนำกลับมาก็พอ!"
ผู้อาวุโสประจำหอภารกิจอธิบาย
"สำนักของเรามีคนไปขุดศิลาหลางหยาด้วยเหรอครับ?"
หลินเสวียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
"มันก็ไม่แปลกอะไร การดำเนินงานของสำนักต้องใช้ทรัพยากรมากมาย"
"สำนักของเรามีศิษย์มากมาย, คนที่ไม่สามารถผ่านการประเมินและถูกขับออกจากสำนัก…บางส่วนก็ไปทำงานให้เราด้านนอก"
"เพราะการทำแบบนี้ พวกเขาก็จะได้รับทรัพยากรในการฝึกฝนแม้ว่าจะออกจากสำนักไปแล้ว”
“ส่วนพวกเราก็ประหยัดเวลาได้มาก, มันเป็นการได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย!”
ผู้อาวุโสประจำหอภารกิจกล่าว
"อ้อ…ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!"
หลินเสวียนเข้าใจแล้ว!
คนที่ไม่สามารถผ่านการประเมินภายในหนึ่งปี, ไม่ได้หมายความว่าจะไม่สามารถสัมผัสพลังปราณได้ตลอดไป
ถ้าฝึกฝนไปอีกหลายสิบปี การมีพลังปราณขึ้นมา…ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
อีกอย่าง, การมีคนเหล่านี้คอยขุดศิลาหลางหยามาให้ก็ย่อมทำให้ได้ผลลัพธ์ที่เร็วขึ้น
"ตกลงครับ!"
"ข้ารับภารกิจนี้!"
หลินเสวียนพยักหน้า รับเครื่องรางเก็บของที่ผู้อาวุโสยื่นให้…จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป!
…………………..
