บทที่ 29 – "คนรวยที่สุด" ที่ยากจนจนไม่สามารถซื้อหญ้าได้แม้แต่หญ้าเส้นเดียว (I)
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 29 – "คนรวยที่สุด" ที่ยากจนจนไม่สามารถซื้อหญ้าได้แม้แต่หญ้าเส้นเดียว (I)
เหมิงฉีกำแผ่นหยกไว้แน่น มีคำแนะนำการใช้งานอยู่บนผิวหยก นางเคยได้ยินเกี่ยวกับแดนเหนือสวรรค์มาก่อนและรู้ว่านอกจากตำหนักเซียนเมฆาแล้ว ที่นี่ยังเป็นอีกสถานที่ค้าขายที่มีชื่อเสียงที่ได้รับความนิยมจากเหล่าผู้บ่มเพาะ มีข่าวลือว่าสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่นี่ สมบัติล้ำค่า สิ่งประดิษฐ์ต่างๆ สมุนไพรและยาพิษ อาวุธ...แม้กระทั่งคาถาบางอย่าง
อย่างไรก็ตาม ตำหนักเซียนเมฆามีอยู่ในสี่อาณาจักรของสามภพ บริหารจัดการร่วมกันโดยสิบสำนักชั้นนำของอาณาจักรทิศบูรพา ประจำทิศอุดร และทิศทักษิณ ไม่ว่าผู้ใดก็สามารถพบสาขาของตำหนักเซียนเมฆาได้ในทุกเมืองในสามภพ รวมถึงเมืองเล็กๆ ที่เชิงเขาหุบเขาชิงเฟิง
ทว่า แดนเหนือสวรรค์ เป็นเพียงตำนานในหมู่ผู้บ่มเพาะ ในชีวิตก่อนหน้านี้ของเหมิงฉี นางเคยได้ยินเกี่ยวกับข่าวลือนี้ นางถึงขั้นยังต้องการไปเยี่ยมชมสถานที่แห่งนี้ ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นสถานที่ค้าขายที่ลึกลับและใหญ่ที่สุดสำหรับผู้บ่มเพาะ
โชคไม่ดีที่นางไม่เคยได้รับโอกาส
เหมิงฉีหลับตาลง ทำตามคำแนะนำที่สลักไว้บนพื้นผิวของแผ่นหยก นางเทความรู้สึกทางจิตวิญญาณของนางลงในแผ่นหยก นี่เทียบเท่ากับการผูกมัดสิ่งประดิษฐ์ จากนี้ไป มีเพียงเหมิงฉีเท่านั้นที่สามารถใช้แผ่นหยกนี้ได้ นางเปิดตาและยกแผ่นหยกขึ้น บนพื้นผิวที่มันวาวและสวยงาม มีตัวอักษร 'เหมิงฉี' สลักขึ้นมาใหม่
เหมิงฉีกำแผ่นหยกอีกครั้ง ใส่พลังขั้นก่อกำเนิดวิญญาณของนางเข้าไปข้างในเล็กน้อย ทันใดนั้น นางเห็นแสงจ้าและพบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย
เหมิงฉีสังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัวนาง ทิวทัศน์ที่นี่งดงามมาก ภูเขาสูงสีเขียวเข้ม ท้องฟ้าแจ่มใสมีเมฆสีขาว ตรงหน้านาง มีเมืองที่ใหญ่มากและงดงามที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อเทียบกับเมืองฉินเฉิง เมืองที่ใหญ่ที่สุดในดินแดนบูรพาที่เหมิงฉีเคยไปเยือนมาก่อนที่จะเกิดใหม่ เมืองนี้ยิ่งกว้างขวางกว่า กว้างใหญ่จนนางไม่สามารถมองเห็นขอบเขตของมันได้ในคราวเดียว
เกาะเล็กๆ เจ็ดเกาะลอยอยู่เหนือเมือง แสงแดดจ้าสาดส่องจากด้านหลัง ทำให้มองเห็นภายในเกาะได้ไม่ชัดเจนจากด้านล่าง เหมิงฉีมองไปที่เกาะลอยน้ำด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ทันใดนั้น ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นข้างๆ นาง
เหมิงฉีเหลือบมองผู้มาใหม่ด้วยความสงสัย เป็นผู้ชายที่สวมอาภรณ์คลุมสีฟ้า ดูเหมือนจะอายุสามสิบต้นๆ เขาสังเกตเห็นสายตาของเหมิงฉีและหันศีรษะไปพยักหน้าให้นาง ชายคนนี้หล่อเหลาและสูง แม้จะอยู่ในอาภรณ์คลุมสีฟ้าที่เรียบง่ายที่สุด เขาดูเหมือนผู้หลุดพ้นจากโลกใบนี้ไปแล้ว
"นี่เป็นครั้งแรกที่สหายเต๋ามาเยือนหรือไม่?" ชายผู้นี้มองเห็นความสับสนและความอยากรู้อยากเห็นของเหมิงฉี เขาเดินไปหานาง "ถ้าสหายเต๋าต้องการซื้อหรือขายของ สามารถไปที่เมืองนั้นได้ มีเจ้าหน้าที่พิเศษอยู่ที่ประตูเมือง พวกเขาจะให้แผนที่และคำแนะนำง่ายๆ แก่เจ้า"
"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของสหายเต๋า" เหมิงฉีรีบตอบกลับ นางยิ้มอย่างเขินอาย "ถูกต้องแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามาเยือนแดนเหนือสวรรค์ "
"ไม่ต้องเขินอายไปหรอก" ผู้ชายยิ้มเล็กน้อย "ที่นี่เป็นสถานที่รวมตัวของผู้บ่มเพาะจากทั่วสามภพ เนื่องจากเป็นการมาเยือนครั้งแรกของสหายเต๋า เจ้าสามารถขอป้ายชื่อจากเจ้าหน้าที่ของเมืองได้" เขาหยุดและอธิบายว่า "ภายในแดนเหนือสวรรค์ ทุกคนสามารถใช้นามแฝงได้ แน่นอนว่าเจ้าก็ยังสามารถเลือกใช้ชื่อจริงของเจ้าได้"
"ข้าเข้าใจแล้ว" เหมิงฉีพยักหน้า นางพบว่ามันค่อนข้างน่าสนใจ เมืองที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ เกาะลอยน้ำเจ็ดเกาะบนท้องฟ้า ป้ายชื่อที่สามารถซ่อนตัวตนได้ และการค้าขายเสรี...เหมิงฉีคิดว่าคนที่สร้างสถานที่แห่งนี้ต้องมีความคิดสร้างสรรค์มาก
"หากเจ้ายังมีคำถาม เจ้าสามารถถามข้าได้ระหว่างทางไปเมือง" ชายคนนั้นโบกมืออย่างสุภาพ เขาสุภาพกับเหมิงฉีมาก อาจเพราะภายในแดนแดนเหนือสวรรค์ ร่างที่เขามาเป็นเพียงร่างจิต มันจึงไม่มีอันตรายอะไร เหมิงฉีคารวะตอบอย่างสุภาพและเดินไปกับเขาไปยังเมืองใหญ่ข้างหน้า
“ข้าอยากจะถามสหายเต๋าว่า เกาะทั้งเจ็ดที่ลอยอยู่บนท้องฟ้านั่นคืออะไรงั้นหรือ?” เหมิงฉีถาม ยิ่งนางก้าวไปข้างหน้ามากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงขนาดอันใหญ่โตของเมืองมากขึ้นเท่านั้น แม้แต่เกาะลอยฟ้าก็ดูเหมือนจะสง่างามมากขึ้น
“สามเกาะด้านล่าง” เขาชี้ไปที่สามเกาะที่เล็กที่สุดและต่ำที่สุดพลางอธิบายว่า “เป็นสถานที่จัดการประมูลใหญ่ที่สุดสามแห่งในแดนแดนเหนือสวรรค์ ชื่อว่า สวรรค์ โลก และห้วงลึก”
สวรรค์ โลก และห้วงลึก เป็นขอบเขตที่สูงกว่าหลังจากขั้นเก้าขั้น ตัวอย่างเช่น วิชาแพทย์แบ่งระดับจากขั้นที่หนึ่งถึงขั้นที่เก้า ถัดขึ้นไปก็จะมี ห้วงลึก โลก และสวรรค์ ตามตำนานกล่าวว่า มีผู้บ่มเพาะวิชาแพทย์เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เคยไปถึงขอบเขตห้วงลึกตั้งแต่เริ่มต้นประวัติศาสตร์ของสามภพ ส่วนขอบเขตโลกและสวรรค์นั้นแทบจะไม่เคยได้ยินมาก่อน
เมื่อผู้บ่มเพาะขึ้นสู่สวรรค์อันยิ่งใหญ่เตรียมตัวจะขึ้นสู่สวรรค์ พวกเขาอาจมีโอกาสฝ่าด่านที่เก้าและเข้าสู่ขอบเขตใหม่ ไม่คิดเลยว่า ตัวเจ้าของแดนเหนือสวรรค์จะอวดดีถือตนมาก ถึงขั้นตั้งชื่อเกาะที่เป็นสถานที่ประมูลทั้งสามแห่งว่า สวรรค์ โลก และห้วงลึก
ชายผู้นี้ดูเหมือนจะเดาความคิดของเหมิงฉีได้ แต่เขาก็ยิ้มเล็กน้อยและไม่พูดอะไร ผู้บ่มเพาะที่เพิ่งเข้าสู่แดนเหนือสวรรค์ คงไม่รู้ถึงพลังของท่านเจ้าแดนแห่งนี้ เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะประหลาดใจ
“สองเกาะที่ลอยถัดไปด้านบน” ชายคนนั้นดูเหมือนจะคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดี “ถูกใช้โดยสิบสำนักที่ใหญ่ที่สุดในดินแดนบูรพาและประจิม ทิศทักษิณ และอุดร ตามลำดับ สิ่งของที่พวกเขาต้องการขายจะถูกเก็บไว้ที่นั่นทั้งหมด”
“และเหนือสิ่งนั้น…”
เหมิงฉีมองไปในทิศทางที่ชายคนนั้นชี้ เหลือเกาะเพียงสองเกาะเท่านั้น
“เกาะที่อยู่ต่ำกว่านั้นคือร้านอาหารที่ดีที่สุดในโลก หากเจ้านึกถึงอาหารอร่อย อาหารรสเลิศ และส่วนผสมแปลกใหม่ใดๆ ก็ตาม... ทุกอย่างหาได้จากที่นั่น” หลังจากนั้นเขาชี้ไปที่เมืองบนพื้นดิน “เจ้ายังสามารถหาอาหารและของขึ้นชื่อทุกชนิดจากหลายภูมิภาคได้ภายในเมือง ทว่า มันจะรสชาติแย่กว่าเมื่อเทียบกับร้านอาหารจากแดนเหนือสวรรค์” เขาหยุดและเสริมว่า “ร้านอาหารนั่นก็เป็นของท่านเจ้าแดนแห่งนี้”
เหมิงฉี “…”
เจ้าผู้ถือครองแดนสวรรค์แห่งนี้ช่างเหลือเกินเสียจริง! เผด็จการนัก! นี่หมายความว่าแม้แต่สิบสำนักใหญ่ในสี่อาณาจักรของสามภพก็ถูกกดอยู่ใต้เท้าของเจ้าผู้ถือครองแดนสวรรค์งั้นหรือ?!
“ส่วนเกาะลอยฟ้าที่สูงที่สุด” ชายคนนั้นยิ้มด้วยความเสียใจ “ว่ากันว่ามีเพียงท่านเจ้าแดนสวรรค์เท่านั้นที่ขึ้นไปได้ ดังนั้นไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่บ้าง นับตั้งแต่ก่อตั้งแดนเหนือสวรรค์ มันก็ผ่านมาสามร้อยปีแล้ว ยังไม่มีใครสามารถก้าวเข้าไปในเกาะนั้นได้”
เหมิงฉีมองไปที่เกาะลอยฟ้าที่สูงที่สุด อันที่จริง เกาะนี้ไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น และไม่ได้ลอยอยู่เหนือเมืองโดยตรง มันตั้งอยู่ในทิศตะวันตกเฉียงใต้ ล้อมรอบด้วยเมฆ ทำให้นึกถึงเกาะที่เต็มไปด้วยเทพเซียน