บทที่ 25 สักขีพยาน
บทที่ 25 สักขีพยาน
เวลาผ่านไปอีกสองเดือน
โรบินใช้เวลาทั้งสองเดือนไปกับการสอนการวาดภาพให้ซาร่า และสอนตัวเองไปพร้อมๆ กัน และใช้เวลาว่างไปกับการฝึกฝนและค้นคว้าข้อมูลต่างๆ
สำหรับเพออนแล้ว หลังจากที่ธีโอเข้าสู่การฝึกแบบสันโดษสำหรับกฎสวรรค์หลักแห่งความมืด ความรับผิดชอบของเพออนก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เขามีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดหาอาหาร ซื้อเสบียง และนำทรัพยากรออกมาจากคลัง
แต่สิ่งนี้ทำให้เขาเริ่มรู้สึกสบายใจในบ้านใหม่ของเขา... เขาตระหนักได้ว่าเจ้านายของเขาไม่มีเจตนาชั่วร้ายต่อน้องสาวของเขาและปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดี เขาจึงตัดสินใจละทิ้งความกังวลเกี่ยวกับการเป็นทางในบ้านหลังนี้และรับใช้เจ้านายของเขาอย่างดี
และวันนี้ เพออนนั้นยุ่งมาก มากกว่าปกติทีเดียว และไม่ใช่แค่เขา... ทั้งสถาบันกำลังยุ่งวุ่นวาย... เพราะนี่คือวันที่ครบกำหนดนัดหมายกันไว้!
เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว รีมัสได้ยั่วยุกลุ่มโรบิน และตอนนั้นเองที่ฝ่ายโรบินเกิดระเบิดและประกาศว่าเลดี้ มิลล่าเป็นผู้ปกครองของเขา และซีซาร์น้องชายของเขาจะท้าทายรีมัสและกลุ่มของเขาทั้งหมดหลังจากผ่านไปหนึ่งปี
เรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเลดี้มิลล่าจะลุกลามราวกับไฟป่า และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ ข่าวการท้าทายและเรื่องของเลดี้มิลล่าแพร่สะพัดไปทั่วสถาบันภายในไม่กี่วัน ซึ่งเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้โรบินและกลุ่มของเขาไม่ถูกใครคุกคามเลยในระหว่างนี้
ทุกคนต่างรอคอยผลลัพธ์.. พวกเขาอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อซีซาร์ถูกจัดการ
แน่นอนว่าเลดี้มิลล่าเองก็ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นหลังเหตุการณ์ไม่นาน “ฮึ่ม เขาซื้อเวลาด้วยชื่อของฉันงั้นหรอ เขาคิดว่าฉันจะเข้าไปแทรกแซงเพื่อช่วยพวกเขารึเปล่านะ”
โรบินทำให้เธอรำคาญมากเมื่อเจอกันครั้งล่าสุด.. ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกเหมือนเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่มีความรู้ต่อหน้าเขาและกำลังถูกเขากำลังเอาเปรียบเธอ นี่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่จะทำให้เขาขายหน้า
….
*ก๊อก ก๊อก ก๊อก* โรบินเคาะประตูห้องของซีซาร์ "พร้อมหรือยัง"
..ประตูเปิดออกอย่างช้าๆ เป็นครั้งแรกในรอบ 10 เดือนที่ซีซาร์ได้ออกมาข้างนอก เขาออกมาพร้อมกับง้าวหนาเป็นมันเงาในมือข้างหนึ่ง และมีง้าวที่หักก่อนหน้านี้ชิ้นหนึ่งในมืออีกข้าง
เขาดูสูงขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเฉียบคมขึ้น และความแข็งแกร่งของเขา... อยู่ในระดับที่ 8! เขากระโดดจากมนุษย์ธรรมดาไปสู่ระดับแปดในเวลาเพียงครึ่งปีเท่านั้น!
ความรู้สึกกดดันที่เขาสร้างขึ้นเพียงแค่ยืนอยู่ทำให้เพออนที่เฝ้าดูจากด้านหลังตัวสั่นและถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนที่เขาคอยส่งอาหารให้เป็นเวลาตลอดหลายเดือน
“พร้อมแล้ว” ซีซาร์กล่าวอย่างใจเย็น
“ฉันเชื่อว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันอับอาย คุณจะไม่ทำให้กฎสวรรค์หลักแห่งไฟที่สมบูรณ์แบบนี้อับอาย และคุณจะไม่อับอายในตัวเองแน่นอน” โรบินพยักหน้าแล้วหันหลังและเดินออกไป
ข้างหลังเขามีซีซาร์และเพออนเดินตามมา… ทิ้งธีโอไว้อย่างสันโดษและมีซาร่าที่ยุ่งอยู่กับการวาดภาพของเธอ..
..ในจัตุรัสหลักของสถาบันมีเวทีทรงกลมเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 50 เมตร และล้อมรอบด้วยอัฒจันทร์ที่สามารถรองรับคนได้ประมาณพันคน ที่นี่เป็นที่ที่อาจารย์เป็นมิตรต่อสู้กันเพื่อสาธิตเทคนิคของตนต่อหน้านักเรียน บางครั้งหัวหน้าสถาบันเองก็มาร่วมบรรยายด้วย
และแน่นอน... มันถูกใช้เพื่อจัดการต่อสู้ระหว่างนักเรียน แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะจัดตั้งขึ้นด้วยแนวคิดที่เป็นมิตรเพื่อการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ แต่ในบางกรณีที่รุนแรงก็สามารถใช้เพื่อตัดสินความขุ่นเคืองกันได้
แต่ก็ยังมีการห้ามไม่ให้สร้างบาดแผลลึกให้กับคู่ต่อสู้... สถาบันแบรดลีย์แห่งนี้เต็มไปด้วยบุตรของเหล่าขุนนาง และสถาบันไม่ต้องการเผชิญหน้ากับขุนนางที่โกรธแค้นและหัวรุนแรง
เว้นแต่.. จะมีการลงนามในสัญญาระหว่างทั้งสองฝ่ายเพื่อรับความสูญเสียใดๆ ก็ตามที่อาจเกิดขึ้น และได้มีการประกาศก่อนการประลอง ในกรณีนี้สถาบันจะสละทุกความรับผิดชอบ และทำแค่เพียงเป็นพยานในการประลองเท่านั้น
หัวหน้าสถาบันรอจดหมายจากเลดี้มิลล่าอย่างอดทนทุกวันเพื่อหวังจะได้รับสารคำสั่งหยุดการต่อสู้ แต่เขาไม่ได้รับอะไรเลย... เขาได้ส่งเจ้าหน้าที่ไปหาเธอเมื่อสองสามวันก่อนเพื่อขอความเห็นจากเธอ และคำตอบของเธอคือ “ถ้าเจ้าสารเลวตัวน้อยนั่นมันไม่ได้มาร้องฉัน ก็ให้รอจนกว่าน้องชายของมันจะเสียแขนขาหรือเกือบตายก่อนแล้วค่อยหยุดการต่อสู้”
และแล้วเวลานี้ก็มาถึง... เหลือเวลาอีกไม่กี่นาที และไม่มีข้อความอื่นใดจากเลดี้มิลล่าอีกแล้ว สิ่งเดียวที่เธอทำคือส่งลุงบราวน์ของเธอมาดูสิ่งที่เกิดขึ้นแทนเธอ และหัวหน้าสถาบันก็เชิญเขาให้นั่งในที่นั่งอันทรงเกียรติร่วมกับเขา เพื่อจะได้อยู่ใกล้เวทีและพร้อมสำหรับการเข้าไปแทรกแซงได้ทุกเมื่อ
อาจารย์ นักศึกษา กระทั่งทหารยามและทาสบางส่วนก็เริ่มมาเต็มอัฒจันทร์จนแทบไม่มีที่นั่งว่าง
มีกระทั่งอาจารย์คนหนึ่งที่มาทำหน้าที่กรรมการซึ่งรออยู่กลางเวทีแล้ว โดยมีสัญญาตกลงการต่อสู้พร้อมอยู่ในมือของเขา... ตอนนี้ไม่มีอะไรขาดหายไปนอกจากผู้ประลองทั้งสอง
“ฮ่าฮ่า ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่เหล่าศิษย์และอาจารย์ผู้มีเกียรติทุกคนมาดูการต่อสู้อันต่ำต้อยของฉัน ฉันสัญญาว่าทุกคนจะไม่ผิดหวังแน่นอน!” รีมัสเดินเข้ามาพร้อมตะโกนเสียงดังเรียกความสนใจ แต่เขากลับพบเพียงความเงียบงัน ซึ่งไม่ใช่ปฏิกิริยาที่เขาคาดหวัง ซึ่งมันกวนใจเขามาก “ฉันรู้ว่าพวกคุณทุกคนอยากรู้ว่าท่านหญิงมิลล่าจะมาหรือไม่ แต่วันนี้เธอก็ไม่มา เธอคงอาจจะไม่สนใจพวกปลายแถวสองคนนี้”
ข้างหลังเขามีชายหนุ่มสี่คนและเด็กผู้หญิงสามคน สมาชิกทั้งหมดของกลุ่มที่โรบินท้าทายในวันนั้น พวกเขาเป็นลูกชายและลูกสาวของขุนนางชั้นสูงทั้งหมด!
ทั้งแปดคนขึ้นไปบนเวทีและนั่งรอ *ผู้ท้าชิง* แม้ว่าพวกเขาจะดูผ่อนคลาย แต่พวกเขาก็ประหม่ามากในใจ...
การประจานชื่อของท่านหญิงมิลล่าในการดวลระดับต่ำเช่นนี้ไม่ใช่ความคิดที่ดี... แต่พวกเขาก็ต้องการยุติเรื่องซีซาร์นี้อย่างรวดเร็ว แล้วกลับไปทำสิ่งที่พวกเขาทำอยู่
“เอาล่ะ ดูเหมือนว่าการต่อสู้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น..แล้ว..” อาจารย์บนเวทีพูดเมื่อเห็นกลุ่มของโรบินสามคนกำลังเดินมาที่เวที แต่คำพูดของเขากลับติดอยู่ในลำคออย่างรวดเร็ว ลุงบราวน์และหัวหน้าสถาบันเองก็มองหน้ากันอย่างไม่เชื่อสายตา...
ตอนนี้อาจารย์ทุกคนสังเกตเห็นแล้ว และแม้แต่นักเรียนที่มีพลังมากพอต่างก็ตาเบิกกว้าง.. “เกิดอะไรขึ้น”
คนที่ค่อนข้างอ่อนแอคนหนึ่งบนอัฒจันทร์ไม่เข้าใจปฏิกิริยาแปลกๆ ของผู้คนบางส่วนถึงกับเอ่ยถามผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆ เขา "เอ่อ พี่ชาย ทำไมคุณถึงประหลาดใจขนาดนี้ล่ะ"
ผู้อาวุโสคนนั้นยังคงมุ่งความสนใจไปที่ซีซาร์และพูดอย่างช้าๆ "ซีซาร์.. เขาอยู่ที่ระดับ 8 แล้ว!!" คำพูดเหล่านั้นดังก้องอยู่ในความเงียบราวกับว่าเป็นชนวนที่จุดระเบิด
“บ้าน่า เขาจะไปถึงระดับที่แปดได้อย่างไรกัน”
“ทุกคนรู้กันดีว่าเขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาเมื่อเข้ามาในสถาบันเมื่อปีที่แล้วไม่ใช่หรอ!!”
“แปดระดับในหนึ่งปีครึ่งเหรอ นี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ…”
“พระเจ้าช่วย… นี่ฉันบ่มเพาะผิดวิธีมาตลอดเลยงั้นเหรอ”
“..เดี๋ยวก่อนนะ ระดับแปดเพียงแค่อายุ 13 ปี… นั่นไม่เร็วเท่าท่านเลดี้มิลล่าแล้วเหรอ” ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนพูด แต่มันก็เหมือนกับสายฟ้าที่ฟาดใส่กลางใจทุกคน
"..แต่ท่านมิลล่าฝึกตั้งแต่อายุ 2 ขวบ ขณะที่ซีซาร์.. เป็นเพียงคนธรรมดาเมื่อหนึ่งปีครึ่งที่แล้ว…" มีคนพูดสิ่งที่อยู่ในใจของทุกคนออกมาในที่สุด
เสียงดังกล่าวดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แม้แต่อาจารย์บางคนก็ถึงกับยืนขึ้นเพื่อพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น "แม้แต่โรบินเองก็มาถึงระดับที่ 5 แล้ว นี่ก็ถือว่าเร็วอย่างไม่น่าเชื่อเช่นกัน"
แต่ทุกคนไม่ได้สนใจที่โรบิน เมื่อเทียบกับซีซาร์ที่กระโดดขึ้นไปถึงระดับ 8 โรบินที่ระดับห้านั้นเทียบไม่ติดเลย
ท่ามกลางเสียงตะโกนและคำถามมากมาย ซีซาร์ก็ยกง้าวขึ้นกระแทกพื้นเพื่อทำให้ผู้ชมเงียบลง... จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับง้าวใหม่ในมือ เขายืนตัวตรงอย่างสง่างามและปล่อยแรงกดดันอันทรงพลังออกมารอบตัว นั่นทำให้ทุกคนตั้งคำถามกับประสาทสัมผัสของตนเอง
“พลังปราณระดับนี้.. มันออกมาจากบุคคลในระดับที่ 8 ได้ยังไงกัน!” อาจารย์อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยเสียงแผ่วเบาขณะส่ายหัว
“พระเจ้า… พวกเรากำลังจะได้เป็นสักขีพยานต่อการกำเนิดของอัจฉริยะคนใหม่งั้นหรือ”
