บทที่ 223 : จับกุมศิษย์ศักดิ์สิทธ์
บทที่ 223 : จับกุมศิษย์ศักดิ์สิทธ์
ต้นฉบับ 220-222 หาบนะครับ…น่าจะเอาไปรีไรท์อยู่ ถ้าต้นฉบับเอากลับมาจะรีบมาลงให้ครับ
เนื้อเรื่องถึงตอน 222….นิกายเมฆาลึกลับส่งศิษย์ศักดิ์สิทธ์มาเจรจากดดันเย่หวู่ชาง
…....
“เมื่อเจ้าเป็นศิษย์ศักดิ์สิทธิ์ เจ้าก็ต้องทำตัวให้สมกับเป็นศิษย์ศักดิ์สิทธิ์”
"และในโลกนี้, พลังเป็นสิ่งสำคัญที่สุด”
“ไม่ว่าเจ้าจะใช้เหตุผล หรือแค่สาดน้ำโคลนใส่กัน…สุดท้ายแล้ว พลังก็จะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าใครที่อยู่เหนือกว่า”
"ว่ากันว่าเจ้าคือกายาศักดิ์สิทธ์แห่งหวันฝ่า…. งั้นเจ้าควรจะให้ข้าได้เห็นมันหน่อย"
หยุนซิวหยากลัดเขี้ยวเคี้ยวฟันจนตัวสั่นไปทั้งตัว
ตอนนี้เขาไม่อาจหาคำอธิบายได้ว่าทำไมเขาที่พยายามใช้เหตุผล…ถึงถูกเย่หวู่ชางตอกกลับอย่างโหดร้ายว่าเป็นแค่คนพาล
เเละเเน่นอว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังยั่วยุเขาอย่างชัดเจน
"ดี…ดีจริงๆ เจ้ามันรนหาที่ตาย!"
หยุนซิวหยากัดฟันกรอดด้วยความโกรธ
ชั่วขณะนั้นเอง สายฟ้าก็ผ่าลงมาจนรอบๆตัวเขาเต็มไปด้วยออร่าที่น่าสะพรึงกลัว
เย่หวู่ชางยิ้มเยาะ เหตุผลที่เขาพูดมากขนาดนี้ ก็เพื่อผลักดันให้อีกฝ่ายไปอยู่ในสถานการณ์ที่ดูเลวร้ายและเป็นตัวอันตราย
ด้วยวิธีนี้ หากเขายืนหยัดอยู่บนกระแสของผู้คนทั่วไป…สถานการณ์มันย่อมแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ความจริงแล้ว, เย่หวู่ชางจะยินดีเป็นอย่างยิ่งหากมีคนแบบเจ้าหนุ่มคนนี้เยอะๆ
"ว่าแต่ ถึงแม้นิกายเมฆาลึกลับของเจ้าจะทรงอำนาจ….แต่ข้าคิดว่าพวกเจ้าควรจะมีจิตใจเมตตาบ้างนะ”
“ตามคำกล่าวที่ว่า…ผู้มีเมตตาย่อมไร้ผู้ต่อกร”
"ตอนนี้, สาวกของนิกายเมฆาลึกลับปฏิบัติต่อดินแดนทางใต้ราวกับเป็นสมบัติส่วนตัว”
“มันคงเป็นเรื่องของเวลาก่อนที่พวกเจ้าจะถูกทอดทิ้ง”
"ดังนั้น, จงฟังคำแนะนำของข้า…ปล่อยวางความหลงใหลของเจ้าเสียเถอะ เพื่อที่เจ้าจะได้ก้าวขึ้นสู่วิถีแห่งเต๋าและไขว่คว้าจุดสูงสุดได้อย่างแท้จริง!"
เย่หวู่ชางกอดอกมองท้องฟ้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย
เเละเมื่อได้ยินเช่นนี้, หยุนซิวหยาก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ
เขารู้ดีว่าหากเขาล่าถอยกลับไปที่นิกายเมฆาลึกลับตอนนี้, มันคงยากที่เขาจะรักษาตำแหน่งของเขาไว้ได้
ท้ายที่สุดแล้ว ตำแหน่งศิษย์ศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นที่หมายปองของคนเป็นจำนวนมาก
นอกจากนี้, นิกายเมฆาลึกลับไม่เคยขาดแคลนคนมีพรสวรรค์
สีหน้าของหยุนซิวหยาดูมืดมนมากขึ้นเรื่อยๆ
เขาไม่เคยถูกใครดูหมิ่นเหยียดหยามเช่นนี้มาก่อน ตอนนี้เขากลับมาถูกเย่หวู่ชางเยาะเย้ยถากถางเช่นนี้
นี่มันน่าเจ็บใจจริงๆ
"ฮึ่มมมม!"
"งั้นข้าจะให้เจ้าได้รู้จักกับวิชาผนึกจักรพรรดิของนิกายเมฆาลึกลับเอง!"
หยุนซิวหยาเยาะเย้ยและรีบทำสัญลักษณ์มือในพริบตา
หลังจากนั้น, พลังอันมหาศาลก็กวาดออกมาจนกลายเป็นผนึกขนาดมหึมา
ผนึกสวรรค์เบื้องล่าง…บดขยี้ไปทางเย่หวู่ชางอย่างรวดเร็ว
เย่หวู่ชางโบกมือ และปราณดาบที่น่าสะพรึงกลัวของเขาก็ปรากฏขึ้นมาทำลายผนึกสวรรค์เบื้องล่างจนหมด
"สหายเต๋า ผนึกสวรรค์เบื้องล่างนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่…เจ้าใช้ผนึกสวรรค์เบื้องบนดีกว่าไหม?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้, หยุนซิวหยาก็หดหู่ใจมาก
ถ้าเขาใช้ผนึกสวรรค์เบื้องบนได้…เขายังจะต้องมาอยู่ตรงนี้กับเจ้าอีกเหรอ, เย่หวู่ชางกำลังพูดไร้สาระ
ผนึกสวรรค์เบื้องล่างคือขีดจำกัดของเขาเเล้ว…เเม้เเต่ภูเขาหยุนไม่เต็มใจที่จะมอบผนึกสวรรค์เบื้องบนให้เขา
"ไม่ได้งั้นหรือ…งั้นข้าจะให้เจ้าได้เห็นผนึกศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าเซี่ยของข้า!"
หลังจากเย่หวู่ชางพูดจบ, มือของเขาก็เปล่งประกายออกมา
ในพริบตา เสียงฟ้าคำรามดังกึกก้องในความว่างเปล่า…และพื้นที่มิติรอบๆก็กำลังพังทลาย
"ผนึกสวรรค์เบื้องบน...เป็นไปได้ยังไง?"
ในขณะนั้น หยุนซิวหยารู้สึกราวกับว่าเขาเห็นผี….เขาไม่เข้าใจว่าเย่หวู่ชางใช้วิชานี้ได้อย่างไร
เเต่เมื่อผนึกศักดิ์สิทธิ์ขนาดมหึมากดทับลงมา
หยุนซิวหยาก็เริ่มเปิดใช้วิชาป้องกันอย่างบ้าคลั่ง…จนมีเกราะป้องกันปรากฏขึ้นรอบๆตัวเขาเป็นชั้นๆ
อย่างไรก็ตาม, จากนั้นเขากลับได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น
เพล้งๆๆๆๆ
เกราะป้องกันของเขาพังทลายลงจนสีหน้าของหยุนซิวหยาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
"ไอ้สารเลว ข้าจะฆ่าเจ้า!"
ในพริบตา ปราณดาบที่น่าสะพรึงกลัวก็กวาดออกไป
เย่หวู่ชางรู้สึกได้ถึงพลังที่น่าสะพรึงกลัวที่อยู่ในปราณดาบนี้, ซึ่งมันเเสดงให้เห็นว่านี่คือสมบัติระดับวิญญาณต้นกำเนิด
เย่หวู่ชางประหลาดใจเล็กน้อย, เจ้าหมอนี่ไปเอาสมบัติแบบนี้มาจากไหน?
"คมดาบผ่าสีคราม!"
ทันใดนั้น, เย่หวู่ชางก็ฟาดดาบออกไป
และในพริบตานั้น หลุมดำก็ปรากฏขึ้นข้างๆเขา
หลุมดำเริ่มขยายใหญ่ขึ้นทีละน้อย จากนั้นก็ดูดพลังดาบที่น่าสะพรึงกลัวทั้งหมดเข้าไป
จากนั้นในพริบตา, ปราณดาบอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งเข้าชนอาวุธของอีกฝ่ายโดยตรง เเละขวางอาวุธของเขาไว้
สีหน้าของหยุนซิวหยาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก, ดาบสวรรค์เบื้องล่างของเขาถูกเย่หวู่ชางป้องกันไว้ได้
ต้องรู้ว่าแม้แต่ในนิกายเมฆาลึกลับ… ก็มีน้อยคนนักที่จะสามารถหยุดดาบของเขาได้
แต่เย่หวู่ชางกลับสามารถป้องกันได้
"ดาบดีนี่…ข้าขอนะ!"
เย่หวู่ชางที่เห็นอีกฝ่ายกำลังตกตะลึง…เขาก็รีบคว้าดาบของอีกฝ่ายมาถือไว้ในมือ
ทันทีที่จับดาบ, เขาก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความเสียหายที่ดาบนี้สร้างให้กับร่างกายของเขา
ถ้าร่างกายของเขาไม่แข็งแกร่ง, เขาก็คงถูกฟันเป็นชิ้นๆไปแล้ว
"ไอ้สารเลว เเกกำลังหาที่ตาย!"
หยุนซิวหยาเผาวิญญาณบรรพกาลของเขาโดยตรง
จากนั้น, เขาก็ฟาดฝ่ามือใส่เย่หวู่ชาง
เย่หวู่ชางหรี่ตาลงเล็กน้อย ดูเหมือนเจ้าหมอนี่จะสิ้นหวังแล้ว
ฝ่ามือนี้อาจจะสามารถบดขยี้เขาได้…เเต่อีกฝ่ายก็ต้องสูญเสียพลังปราณทั้งหมดเช่นกัน
เเต่ในพริบตา เย่หวู่ชางก็พบว่ามีกระแสลมวนปรากฏขึ้นเก้าลูกที่ด้านหลังของหยุนซิวหยา
กระแสลมวนกำลังหมุนอย่างบ้าคลั่ง เพื่อดูดซับพลังวิญญาณของสวรรค์โดยรอบ
การโจมตีด้วยฝ่ามือนี้น่าจะใช้พลังงานไปมาก…แต่พลังงานของอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ลดลงเลย
"นี่มันวิชาแบบไหนกัน?"
เย่หวู่ชางตะลึงไปชั่วครู่
ดูเหมือนเจ้าหมอนี่จะมีเก้าจุดตันเถียน…และเขาก็กำลังดูดซับพลังวิญญาณของสวรรค์อย่างบ้าคลั่ง
นี่มันน่าทึ่งมาก, ไม่เพียงแต่เขาจะมีพลังชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวเท่านั้น แต่ความเร็วในการฟื้นฟูยังไม่มีใครเทียบได้อีกด้วย
……………..
