48
บทที่ 48 ระบบให้สวัสดิการแล้ว
เหมิงหยูหยู ถ่ายทำ Vlog การรับบ้านอย่างตั้งใจ ใช้โอกาสนี้สำรวจบ้านอย่างละเอียดอีกครั้ง และในใจก็ฝันว่าหากได้เป็นเจ้าของบ้านนี้จริงๆ จะจัดสรรและใช้พื้นที่แต่ละห้องอย่างไร
“พี่หยาง วิดีโอถ่ายเสร็จแล้วค่ะ แต่ฉันต้องตัดต่อก่อน เดี๋ยวจะส่งให้พี่ จากนั้นพี่ก็โพสต์ลง Kuaishou ได้เลย”
หลังถ่ายวิดีโอเสร็จ เหมิงหยูหยู กล่าวอย่างใส่ใจ
“ลำบากเธอแล้ว หยูหยู”
หยางห่าวพูดด้วยความสุภาพ ในใจคิดว่าการใช้เหมิงหยูหยู เป็นเครื่องมือเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เธอช่วยเขาถ่ายวิดีโอทำให้ไม่ต้องปวดหัวคิดหาวิธีถ่ายเอง ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาถนัด
“พี่หยาง ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นค่ะ!”
“ฉันไม่ถือว่าพี่เป็นคนนอกนะคะ”
เหมิงหยูหยู ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“โอเค งั้นไม่ต้องสุภาพแล้ว”
หยางห่าวโบกมือ “ไปดูร้านค้ากันต่อ แล้วฉันต้องไปรับลูกสาวที่โรงเรียน”
“ได้ค่ะ”
เหมิงหยูหยู พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และจากบ้านหรูอย่างไม่เต็มใจ
“พี่หยาง ฉันขอโพสต์ลงเฟซได้ไหม?”
ขณะที่ลงลิฟต์ เหมิงหยูหยู ถามอย่างอ่อนน้อม
“เป็นสิทธิ์ของเธอ ไม่ต้องขออนุญาตฉัน”
“แต่ไม่ให้มีรูปฉันก็พอ”
หยางห่าวยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ บอกตรงๆ เขาเองก็อยากโพสต์ลงเฟซบุ๊กโชว์เหมือนกัน แต่ถ้าโพสต์ว่าเขาซื้อบ้านมูลค่ากว่าสี่สิบล้านหยวนลงไป ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงคงตกใจและถามที่มาของเงิน ซึ่งอาจทำให้เขาต้องโกหกอธิบาย และอาจมีคนมาขอยืมเงินด้วย ซึ่งมันยุ่งยากมาก
การที่เหมิงหยูหยู โพสต์ลงเฟซบุ๊กก็เหมือนเขาโพสต์โชว์ไปด้วย เพราะบ้านเป็นของเขา
เขาเองก็อยากรู้ว่าข้อความในโพสต์ของเหมิงหยูหยู จะเป็นอย่างไร
“พี่หยาง ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันรู้ว่าพี่ชอบความเงียบๆ”
“รูปของพี่ ฉันจะเก็บไว้ในอัลบั้มส่วนตัว ไม่โพสต์ออกไป”
เหมิงหยูหยู ยิ้มหวานให้หยางห่าว
คำพูดนี้มีความยั่วยวนอยู่บ้าง หยางห่าวที่เป็นผู้ชายวัยกลางคนฟังก็รู้สึกดีใจ แต่เขาจะไม่หลงระเริงและจะประเมินว่า “อืม มีเสน่ห์”
ออกจากประตูทิศใต้ของชุมชนก็จะพบกับถนนการค้าที่เชื่อมกับซิงหยุนวาน ทางฝั่งตรงข้ามของถนนการค้านี้คือชุมชน “ลวี่ตี้กวนหลาน” ชุมชนนี้แม้จะไม่หรูหราเท่าซิงหยุนวาน แต่ก็ยังเป็นชุมชนระดับสูง ราคาเฉลี่ยของบ้านอยู่ที่ประมาณสี่หมื่นหยวนต่อตารางเมตร ขนาดบ้านเล็กสุดในชุมชนนี้คือ 112 ตารางเมตร ดังนั้นเกณฑ์การเข้าชุมชนนี้จึงต้องมีเงินอย่างน้อยสี่ล้านหยวน
ราคาที่เข้าถึงได้และทำเลที่ดีทำให้ชุมชนลวี่ตี้กวนหลานขายดีมาก มีอัตราเข้าพักสูง ซึ่งช่วยเพิ่มความนิยมให้ถนนการค้าของซิงหยุนวาน และคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็มีกำลังซื้อ เพราะคนที่อยู่ลวี่ตี้กวนหลานก็ถือว่าเป็นคนมีฐานะ
หยางห่าวได้รับกุญแจร้านจากฝ่ายจัดการทรัพย์สิน ร้านนี้เป็นแบบห้องเปล่า ไม่มีอะไรให้ดูมาก
แต่ความฝันในการเปิดร้านหม้อไฟของหยางห่าวกลับถูกจุดขึ้นอีกครั้ง คำกล่าวที่ว่า “ล้มที่ไหนให้ลุกที่นั่น” เขาจึงคิดจะเปิดร้านหม้อไฟอีกครั้ง
ร้านหม้อไฟทั้งห้าร้านของเขาปิดตัวลงไม่ได้เกิดจากการบริหารงานของเขา แต่เป็นเพราะสถานการณ์ที่ทุกคนไม่สามารถออกมานอกบ้านได้ เจียงเฉิงเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบหนักที่สุด ในช่วงสามปีที่ผ่านมามีร้านอาหารจำนวนมากที่ปิดตัวลง หยางห่าวก็เป็นหนึ่งในนั้น การที่ร้านหม้อไฟของเขาปิดตัวลงจึงเป็นเรื่องปกติ
ติ๊ง!
ภารกิจสวัสดิการเริ่มขึ้น: 【หัวใจแรกของเศรษฐี】
ไม่ลืมความตั้งใจแรกเริ่ม ก็จะบรรลุผลสำเร็จในที่สุด
ในฐานะเศรษฐีต้องไม่ลืมจุดเริ่มต้น ต้องจำไว้เสมอว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน รากเหง้าของตัวเองอยู่ที่ไหน ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความกตัญญู เดินหน้าสู่ความสำเร็จ!
เนื้อหาภารกิจ: เปิดร้านหม้อไฟ【หยางจี้】อีกครั้ง เรียกพนักงานเก่ากลับมา
สวัสดิการ 1: เงินทุนพิเศษเปิดร้านหนึ่งล้านหยวน
สวัสดิการ 2: ยอดขายร้านหม้อไฟคืนเงินสองเท่า
ขณะที่หยางห่าวคิดจะเปิดร้านหม้อไฟใหม่ ระบบก็มีเสียงเตือนขึ้นในหัวเขา
ภารกิจสวัสดิการ?
ยังมีภารกิจสวัสดิการอีกด้วย!
หยางห่าวตื่นเต้น และรู้สึกดีใจอย่างมาก
ภารกิจนี้เท่ากับระบบออกเงินให้เขาสานฝัน และยังมีรางวัลเป็นยอดขายสองเท่า ร้านหม้อไฟขนาด 300 ตารางเมตร ถ้าบริหารดีๆ ยอดขายรายเดือนน่าจะหลายแสน หรืออาจถึงล้าน
และระบบให้รางวัลเป็นยอดขายสองเท่า ไม่ใช่กำไร นี่ถือว่าเป็นรางวัลที่น่าทึ่งมาก!
สมกับเป็นภารกิจสวัสดิการ!
เป็นสวัสดิการที่แท้จริง!
เชื่อถือได้กว่าการขายสินค้าออนไลน์เยอะ
เหมิงหยูหยู ไม่ค่อยสนใจร้านค้านี้นัก เพราะเมื่อเทียบกับบ้านขนาด 688 ตารางเมตร ร้านค้านี้ก็ดูเล็กน้อย และเป็นห้องเปล่าจริงๆ ไม่มีอะไรให้ดู
เหมิงหยูหยู ใช้โอกาสที่หยางห่าวสำรวจร้านค้านี้ โพสต์รูปลงเฟซบุ๊ก โดยเลือกเก้าใบที่คัดสรรมาอย่างดี
ในเก้ารูปนี้ แปดรูปเป็นภาพภายในบ้านขนาด 688 ตารางเมตร มีเพียงรูปเดียวที่เป็นรูปเซลฟี่ของเธอในรถ Yangwang U8 โดยเธอเอียงศีรษะทำท่าทางดูเหมือนพิงไปทางที่นั่งคนขับ แต่ที่จริงเพื่อให้เห็นโลโก้ Yangwang บนพนักพิงศีรษะ
และโพสต์นี้เธอยังเปิดเผยตำแหน่งที่ตั้งว่าอยู่ที่ “ซิงหยุนวาน”
พร้อมกับข้อความว่า: “มาช่วยพี่หยางรับบ้าน เข้าใจแล้วว่าทำไมต้องพยายาม หยูหยูจะสู้ต่อไป~!”
หลังโพสต์เฟซบุ๊กเสร็จ เหมิงหยูหยู มองไปทางหยางห่าวอย่างอ่อนโยน ตอนนี้เขายืนอยู่กลางร้านที่ว่างเปล่า มือหนึ่งจับคางเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
เธอคิดว่าพี่หยางก็ดูหล่อไม่น้อย
เหมิงหยูหยู คิดในใจ โดยไม่รู้ว่านี่เป็นผลจากการใส่ฟิลเตอร์เงิน
ติ๊ง ติ๊ง
โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นข้อความใน WeChat
เธอเปิดดู เป็นข้อความจากคนที่ชื่อ “ฉิงฉิง”
เมื่อเห็นว่าเป็นข้อความจากคนนี้ เหมิงหยูหยู ยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ ฉิงฉิงคือเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยที่แต่งงานกับเศรษฐีรุ่นที่สอง เมื่อได้แต่งงานดีก็มักจะอวดรวยในเฟซบุ๊ก
แม้ว่าเหมิงหยูหยู จะมีความสัมพันธ์ดีกับฉิงฉิง แต่ผู้หญิงมักชอบเปรียบเทียบกัน เหมิงหยูหยู ก็มีความอิจฉาและอยากได้เหมือนกัน
แต่วันนี้เธอมั่นใจว่าจะสามารถเอาคืนได้
เธอเปิดดูแชทกับฉิงฉิง และเห็นว่าฉิงฉิงส่งข้อความมาอย่างตื่นเต้น
“หยูหยู เธอมีแฟนอยู่ที่ซิงหยุนวานเหรอ?”
“หยูหยู แฟนเธออยู่ห้องขนาด 688 ตารางเมตรเหรอ?”
“หยูหยู แฟนเธอรวยขนาดนี้ไปเจอที่ไหนมา ไม่เคยได้ยินเธอพูดถึงเลย นัดเจอกันบ้างสิ!”
เหมิงหยูหยู ยังไม่ได้ตอบคำถามสามข้อของหม่า ฉิงฉิง ก็มีข้อความใหม่เข้ามา
“หยูหยู อย่าลืมเพื่อนฝูงนะ!”
“อิจฉาจริงๆ ขอไปเยี่ยมบ้านเธอได้ไหม ได้ยินมานานแล้วว่าซิงหยุนวานหรูมาก”
คนที่ใช้ชื่อ “เซี่ยเม่ย” คือเพื่อนมหาวิทยาลัยอีกคนที่พัฒนาตัวเองในเจียงเฉิง พวกเขานัดพบกันเป็นครั้งคราว และมีความสัมพันธ์ค่อนข้างดี
เมื่อเห็นเพื่อนสองคนส่งข้อความมา เหมิงหยูหยู ยิ่งรู้สึกดีใจ ยิ้มจนตาหยี
ตอนนี้ ความรู้สึกภูมิใจในตัวเองของเหมิงหยูหยู เพิ่มขึ้นมาก
(จบบท)
