(ฟรี) บทที่ 185 (ฟรี)

(ฟรี) บทที่ 185 (ฟรี)

"ฟิ้ว!" ตุ๊กตาน้ำแข็งตัวน้อยพ่นลมเย็นยะเยือก พัดผ่านไปทั่วห้องเรียน ทำให้อู๋เทียนที่กำลังนั่งฟุบอยู่บนโต๊ะรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เขายกศีรษะขึ้น มองเด็กสาวตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม

หลินเฉียนเฉียนยังคงไว้ผมสั้น ใบหน้าหวานละมุนฉายแววพึงพอใจ "นี่เป็นเวทมนตร์ระดับสีฟ้า สามารถพ่นลมเย็นที่หนาวเหน็บ แช่แข็งศัตรูจนแหลกเป็นผงได้เลยล่ะ" เธอพูดอย่างภาคภูมิใจ "ต่อไป ฉันจะเป็นจอมเวทน้ำแข็งที่แข็งแกร่งที่สุดให้ดู!"

อู๋เทียนอดไม่ได้ที่จะแกล้งแซว "จอมเวทน้ำแข็งที่แข็งแกร่งที่สุดในอนาคต ตอนนี้เป็นแค่แอร์เคลื่อนที่เหรอเนี่ย?"

"ฮึ่ม! ถ้านายพูดอีก ฉันจะไม่เป่าให้นายแล้วนะ" หลินเฉียนเฉียนเบ้ปากอย่างขัดใจ หันตุ๊กตาน้ำแข็งไปทางอื่นทันที

"เอาน่า อย่าใจร้ายสิ" อู๋เทียนหัวเราะกับท่าทางแง่งอน ของหลินเฉียนเฉียน

เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น บรรยากาศในห้องเรียนก็เงียบสงัดลงอย่างกะทันหัน!

อู๋เทียนรู้สึกถึงความผิดปกติ จึงหันไปมองรอบๆ ห้องเรียน และพบว่าสายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่ประตู

จากนั้น จูหลิงก็เดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"เอ๋ จูหลิงไม่ได้สอนอยู่ห้องอื่นเหรอ?" อู๋เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย

จูหลิงไม่พูดมากความ เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องเรียนอย่างรวดเร็ว พอเห็นอู๋เทียน เธอก็เอ่ยขึ้นเสียงดังฟังชัด "อู๋เทียน ออกมาหาฉันหน่อย"

"หา? ผมเหรอ?" อู๋เทียนชี้เข้าหาตัวเองอย่างงุนงง

แต่แล้วเขาก็นึกถึงคำพูดของจูหลิงเมื่อครั้งก่อน จึงลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ในใจเต็มไปด้วยคำถามมากมาย

"ตามมา" จูหลิงหันหลังเดินออกจากห้องเรียนไปทันทีโดยไม่รอคำตอบ

อู๋เทียนรีบสาวเท้ากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามจูหลิงไป

ไม่นานนัก ทั้งสองคนก็มาถึงห้องทำงานของจูหลิง

จูหลิงปิดประตูห้องทำงานอย่างเงียบเชียบ เธอมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวังราวกับกำลังปกปิดความลับบางอย่าง

ท่าทางลึกลับของจูหลิงทำให้อู๋เทียนอดคิดอะไรเพ้อเจ้อไม่ได้

'ครู ห้องทำงาน สาวสวย ลับๆ ล่อๆ...'

'หรือว่า...!'

อู๋เทียนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น

"เฮ้อ เหนื่อยชะมัด" จูหลิงยืดเส้นยืดสาย เผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าชวนมอง

จากนั้น เธอก็เดินไปรินน้ำใส่แก้วที่บรรจุน้ำแข็งจนเต็ม ยื่นให้อู๋เทียน

"ร้อนใช่มั้ย ดื่มน้ำเย็นๆหน่อยสิ"

"ขอบคุณครับ" อู๋เทียนรับแก้วน้ำมาดื่มอย่างว่าง่าย ความคิดฟุ้งซ่านก่อนหน้าหายวับไปกับสายลม เขาถามจูหลิงด้วยความสงสัย "อาจารย์เรียกผมมา มีอะไรเหรอครับ?"

"ฉันเคยบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องรางวัลที่นายได้จากการสอบจำลองครั้งก่อนน่ะ ‘ชิ้นส่วนมิติ’ ไง!" จูหลิงอธิบาย "จริงๆ แล้วเรื่องนี้โอวหยางชิงเป็นคนรับผิดชอบ แต่ตอนนี้เขาเพิ่งฟื้นคืนชีพ ร่างกายยังไม่สมบูรณ์ ฉันเลยต้องมาทำหน้าที่แทน"

"นายโชคดีนะ ที่มีคนป่วยหนักอย่างฉันมาช่วย" จูหลิงพูดพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด

"ผมเห็นอาจารย์ก็ดูแข็งแรงดีนี่ครับ" อู๋เทียนยิ้มแห้งๆ

"พอได้แล้ว อย่าพูดมาก!" จูหลิงรินน้ำแข็งใส่แก้วของตัวเอง แต่น้ำแข็งนี้ดูพิเศษกว่าน้ำแข็งทั่วไป เธอดื่มไปพลาง พูดไปพลาง "ชิ้นส่วนมิติอยู่ในช่องเก็บของของนายสินะ"

"ครับ!" อู๋เทียนพยักหน้ารับ หยิบ "ชิ้นส่วนมิติ" ออกมาจากช่องเก็บของ

มันมีลักษณะเป็นผลึกใสขนาดเท่าหัวแม่มือ ปล่อยประกายแสงระยิบระยับดูน่าหลงใหล

"อืม เดี๋ยวฉันจะโคจรพลัง สั่นโครงสร้างมิติของชิ้นส่วนมิติ ตอนนั้น ชิ้นส่วนมิติจะกลายเป็นพลังงานมิติบริสุทธิ์ ให้ช่องเก็บของของนายดูดซับ" จูหลิงอธิบายอย่างละเอียด เธอหยุดคิดเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ "โดยทั่วไปแล้วจะใช้กับช่องเก็บของ ถ้านายอยากจะใช้กับอุปกรณ์เก็บของอื่นๆ ก็ได้นะ"

"ช่องเก็บของก็พอครับ" อู๋เทียนพยักหน้ารับ

ก่อนหน้านี้ ตอนที่เขาท่องอินเทอร์เน็ต ก็เคยค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับ "ชิ้นส่วนมิติ" มาบ้าง

เหล่าผู้เชี่ยวชาญระดับสูงมักจะใช้ "ชิ้นส่วนมิติ" เพื่อขยายขอบเขตโลกส่วนตัว ในขณะที่นักผจญภัยที่อ่อนแอกว่าจะใช้เพื่อเปลี่ยนอุปกรณ์เก็บของให้กลายเป็นกึ่งมิติ!

"ชิ้นส่วนมิติ" นับเป็นไอเทมหายากมาก โดยปกติแล้ว นักผจญภัยที่เลเวลต่ำกว่า 60 จะไม่มีโอกาสได้พบเห็น

"งั้นก็เอามานี่" จูหลิงยื่นมือออกมา

อู๋เทียนวางชิ้นส่วนมิติลงบนมือของเธอ แต่ในขณะที่นิ้วมือของทั้งสองคนสัมผัสกัน ราวกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่าน ทำให้ทั้งคู่สะดุ้งเล็กน้อย

ใบหน้าสวยของจูหลิงขึ้นสีระเรื่อ เธอรีบคว้าชิ้นส่วนมิติไว้ พูดอย่างรวบรัด "ฉันเริ่มเลยนะ"

......

อู๋เทียนได้แต่ยิ้มแห้งๆ ในใจ

จูหลิงสูดหายใจเข้าลึกๆ ปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ

วินาทีต่อมา รูม่านตาสีดำของเธอก็แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม!

หวือ!

แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านไปทั่วทั้งห้อง ราวกับพายุคลั่งที่พร้อมจะโหมกระหน่ำทุกสิ่ง!

อย่างไรก็ตาม แรงกดดันทั้งหมดกลับถูกควบคุมอย่างแม่นยำ ไม่ส่งผลกระทบต่ออู๋เทียนแม้แต่น้อย มันมุ่งตรงไปที่ "ชิ้นส่วนมิติ" เพียงอย่างเดียว!

อากาศโดยรอบถูกดูดเข้าหา "ชิ้นส่วนมิติ" อย่างบ้าคลั่ง มิติรอบๆ บิดเบี้ยวจนมองเห็นเป็นรอยคลื่นด้วยตาเปล่า

ชิ้นส่วนมิติบนฝ่ามือของจูหลิงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงภายใต้พลังมหาศาล

เนื้อผลึกแข็งแกร่งค่อยๆ แตกสลาย กลายเป็น "อนุภาค" เล็กจิ๋วที่ลอยวนอยู่รอบๆ

"เร็วเข้า! เปิดช่องเก็บของของนาย!" จูหลิงตะโกน ใบหน้าสวยซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด

ดูเหมือนว่าการควบคุมพลังในระดับนี้จะใช้พลังงานของเธอไปไม่น้อย

"ครับ!" อู๋เทียนไม่กล้าชักช้า รีบเปิดช่องเก็บของของตัวเองทันที

เขาค่อยๆ ขยับช่องเก็บของเข้าใกล้อนุภาคของ "ชิ้นส่วนมิติ"

"หวือ!" มิติบิดเบี้ยวรุนแรงขึ้นกว่าเดิม

ในตอนนั้น อู๋เทียนรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขากำลังถูกบิดงออย่างรุนแรง แรงกดดันมหาศาลโถมเข้าใส่ราวกับคลื่นยักษ์

โชคดีที่จูหลิงสร้างเกราะป้องกันไว้ ทำให้เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ

"จงสลาย!" จูหลิงตะโกนสุดเสียง เส้นเลือดที่ขมับปูดโปน เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากมุมปากของเธอ