บทที่ 583 ความโกรธที่ปะทุขึ้นอย่างไม่คาดคิด

เมื่อจ้าวกังถามออกมา

หวังหลินน่าก็เริ่มสงสัยขึ้นมาเช่นกัน

“ลู่เหยา แฟนของเธอที่ทำให้เธอต้องลงมือจีบเอง แสดงว่ามีพื้นเพที่ไม่ธรรมดา ตอนนี้ฉันอยากรู้ว่าเขาทำอะไร ทำไมถึงทำให้สาวสวยอันดับหนึ่งในกลุ่มเราต้องจีบเขา”

เธอไม่มีเจตนาร้าย พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน

ฉินลู่เหยาไม่พูดอะไร แต่หันไปมองเล่ยหมิงเพื่อให้เขาตัดสินใจ

“ร่วมมือ? ไม่จำเป็นหรอก แต่พานายไปทำเงินได้นะ เพราะนายเป็นแฟนของเพื่อนลู่เหยา” เล่ยหมิงยกชาขึ้นมาจิบเล็กน้อย

วันนี้เขาอารมณ์ดีเพราะเพิ่งมีช่วงเวลาหวานกับสาวสวยระดับเทพธิดาอย่างฉินลู่เหยา ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจที่จะให้โอกาสนี้

แม้ว่าเขายังไม่รู้ว่าครอบครัวจ้าวกังทำอะไร แต่ตอนนี้ธุรกิจหลายแห่งในหลายอุตสาหกรรมมีความเชื่อมโยงกับบริษัทของเขา การให้ทรัพยากรเล็กน้อยจะช่วยยกระดับความมั่งคั่งของจ้าวกังอย่างแน่นอน

ฉินลู่เหยาก็รู้สึกงงๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ถ้าช่วยจ้าวกังก็เท่ากับช่วยเพื่อนสนิทของเธอ ทำให้เพื่อนมีชีวิตที่ดีขึ้น ซึ่งเธอก็ยินดีที่จะทำ

“ลู่เหยา แฟนของเธอดูเหมือนจะมีอะไรนะ ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะเลือกเขา งั้นฉันขอบคุณเขาล่วงหน้าแล้วกัน” หวังหลินน่ายิ้มและพูด “จ้าวกัง ขอบคุณเขาสิ”

แต่เธอไม่รู้ว่า คำพูดนั้นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้จ้าวกังโกรธ

เขาโกรธขึ้นทันทีและตะโกนออกมาอย่างดุเดือด “ไอ้หนุ่ม นายคิดว่านายเป็นใคร? คิดว่าจะช่วยฉันทำเงินได้เหรอ? นายคิดว่านายเป็นใคร!”

การระเบิดอารมณ์นี้ทำให้บรรยากาศเงียบลงทันที

เล่ยหมิงมองเขาด้วยความประหลาดใจ นี่คนมีปัญหาหรือไง?

เขาเสนอจะช่วยทำเงิน ยังโกรธอีก!

โดยปกติทั่วไปเขาไม่เสนอความช่วยเหลือให้ใคร แต่เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนของฉินลู่เหยา เขาถึงพูดแบบนี้ แต่จ้าวกังกลับไม่พอใจ

พูดตามตรง เล่ยหมิงไม่เข้าใจ

ฉินลู่เหยามองจ้าวกังแล้วหันไปมองเพื่อนสนิทของเธอเหมือนจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น

“จ้าวกัง นายบ้าหรือไง คนเขาจะช่วยทำเงิน นายยังโกรธอีก” หวังหลินน่าพูดอย่างไม่พอใจ แต่จ้าวกังก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

“ล้อเล่นหรือไง ฉันไม่ต้องการให้ไอ้หนุ่มนี้ช่วยทำเงิน เธอคิดว่าฉันขาดเงินเหรอ อย่าหัวเราะให้ฉันดูถูก”

จ้าวกังหัวเราะเยาะ “ไอ้หนุ่มนี้กินข้าวนุ่มสบาย และยังกล้ามาโชว์โอ้อวดต่อหน้าฉัน มันน่าหัวเราะ!”

เขารู้สึกไม่พอใจสุดๆ

“นายไม่ต้องการก็พูดไปสิ จะโกรธทำไมให้มันอาย”

หวังหลินน่ารู้สึกเสียหน้าเพราะจ้าวกังระเบิดอารมณ์ต่อหน้าเพื่อน เธอจึงโกรธขึ้นมาบ้าง

“หวังหลินน่า เธออยู่ข้างใครกัน? คนไม่รู้คงคิดว่าเธอเป็นแฟนของไอ้หนุ่มนี้! เธอชอบมันก็ไปอยู่กับมันสิ มาคบกับฉันทำไม!”

“จ้าวกัง นายบ้าไปแล้วเหรอ โกรธอะไรขึ้นมา อย่ามาโมโหแบบนี้”

หวังหลินน่ามองเขาอย่างไม่เข้าใจและพูดอย่างจริงจัง “นายต้องขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเราจะเลิกกัน!”

เพราะว่าจ้าวกังพูดออกมาแบบนั้น ไม่ว่าใครก็ต้องโกรธ

เล่ยหมิงเป็นแฟนของฉินลู่เหยา จ้าวกังพูดให้เธอไปอยู่กับเขา หมายความว่าอะไร ดูถูกเธอว่าไม่มีความภักดี?

“ฮึ ฉันคิดว่าเธออยากเลิกกับฉันนานแล้ว งั้นก็เลิกกันซะ อย่าคิดว่าฉันจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ อย่าทำตัวสำคัญนัก”

จ้าวกังหัวเราะเยาะ “แค่ฉันดีดนิ้วก็มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะคบกับฉัน เธอไม่ใช่ใครสำคัญ ไปเถอะ!”

พูดจบเขาก็เดินออกไปด้วยท่าทางหยิ่งยโส

หวังหลินน่าโกรธจนหน้าแดง นั่งอยู่กับโต๊ะด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก

ฉินลู่เหยามองเล่ยหมิงอย่างดุร้าย ทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นคนผิด เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมเขากลายเป็นคนผิดไปได้?

ทำให้เขารู้สึกไม่เข้าใจ

“หลินน่า อย่าเศร้าเลย เรื่องนี้โทษเล่ยหมิงไม่ได้ ฉันจะให้เล่ยหมิงช่วยหาแฟนที่ดีกว่าให้เธอ โอเคไหม? ตอนเธอคบกับจ้าวกัง ฉันก็เคยบอกเธอแล้ว ว่าเขาเป็นคนใจแคบ แต่เธอบอกว่าสามารถทนได้ ที่เล่ยหมิงพูดอยากช่วยก็เพราะอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น บริษัทของเขามีทรัพย์สินเป็นแสนล้าน แต่ยังสามารถพัฒนาได้อีกมาก”

ฉินลู่เหยาพูดอย่างจริงจัง

หวังหลินน่าส่ายหัว “ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก จ้าวกังแค่ขี้อิจฉา เรามากินกันเถอะ”

ฉินลู่เหยาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

เล่ยหมิงรู้สึกไม่สบายใจ นี่เขายังทำดีไม่ได้หรือไง? เขาไม่เข้าใจว่าจ้าวกังอิจฉาเรื่องอะไร

หวังหลินน่าดูเหมือนจะไม่สบายใจ เธอไม่พูดอะไรมาก ในขณะที่ฉินลู่เหยาอยู่ข้างๆ คอยปลอบใจเธอ

อาหารที่เคยอร่อยกลับกลายเป็นเงียบเหงา

หลังจากกินเสร็จ ทั้งสามคนก็แยกย้ายกันกลับ

หวังหลินน่ารับโทรศัพท์เมื่อมือถือของเธอดังขึ้น

“หลินน่า ทำไมยังไม่มา ทุกคนมาถึงแล้ว รอเธออยู่” เสียงผู้หญิงอีกคนพูดในสาย ทำให้หวังหลินน่ารู้สึกประหลาดใจ เธอวางสายแล้วหันไปพูดกับฉินลู่เหยา “ลู่เหยา ไปเล่นด้วยกันเถอะ วันนี้เพื่อนๆ นัดฉันไปเจอกันที่งานปาร์ตี้ ตอนแรกฉันตั้งใจจะไปกับจ้าวกัง แต่หลังจากเกิดเรื่องนี้ ฉันเกือบลืมไป”

“เอ่อ ก็ได้ ฉันจะไปกับเธอ”

ฉินลู่เหยาตั้งใจจะไปอยู่กับเล่ยหมิงที่โรงแรม แต่เพราะกังวลกับสภาพจิตใจของหวังหลินน่า เธอจึงตอบตกลง

แต่สถานที่ที่นัดกัน ทำให้เล่ยหมิงรู้สึกอึดอัด

อีกครั้งที่เป็นที่ “เทียนกง”!

กลุ่มคนระดับสูงในเจียงหนานมีที่เดียวหรือไง?

ทำไมทุกคนถึงชอบไปที่นั่น?

เล่ยหมิงไม่เข้าใจ

เขาเพิ่งมาเจียงหนานไม่นานเท่าไหร่ แต่ไปเทียนกงหลายครั้งแล้ว