บทที่ 357 ทั้งหมดนี้ เพียงเพราะคนๆ เดียว
ท่ามกลางกองขี้เถ้าและซากปรักหักพัง พบเพียงร่างผู้ถูกเผาจนดำเมี่ยมเกือบเป็นตอตะโกนอนกระตุกเกร็งสั่นระริก ไฉนถึงกล่าวว่าดำเมี่ยม แต่เกือบเป็นตอตะโก? เพราะฟางเหิงและเจิงเปียวยังไม่ถึงสิ้นสังขารลงทันที พวกเขายังเหลืออีกครึ่งลมหายใจ แต่ได้เพียงนอนหายใจรวยรินหอบพะงาบ ส่งเสียงคร่ำครวญด้วยความทุกข์ทรมานออก...