บทที่ 22 การช่วยชีวิต
“คุณชายหนิง แล้ว... แล้วตอนนี้เราควรทำอย่างไร?” หยกเยียนเกือบจะร้องไห้
หยกหนิงเซิง ไม่ได้คาดหวังว่าหนิงเสี่ยวชวนจะช่วยเธอได้ เพราะแม้แต่นักยุทธระดับสูงอย่างโหวเจี้ยนเก๋อรุ่นก่อนยังตายจากพิษมังกรร้าย แม้แต่นักต้มใจระดับสูงก็คงช่วยเธอไม่ได้!
บางทีนี่อาจเป็นชะตากรรมของเธอ!
หนิงเสี่ยวชวนใช้ผ้าห่อเกล็ดมังกรร้ายไว้แล้วกล่าว “พิษยังไม่เข้าไปถึงหัวใจ ยังพอมีหวัง เปลี่ยนเลือดกันเถอะ!”
“มีหวังหรือ?”
“เปลี่ยนเลือด?”
หยกหนิงเซิงรู้สึกแปลกประหลาด ไม่เคยได้ยินว่าเลือดของคนสามารถเปลี่ยนได้
การเปลี่ยนเลือดเป็นการผ่าตัดที่มีความเสี่ยงสูง หนิงเสี่ยวชวนรู้ว่ามันยากที่จะอธิบาย และตอนนี้ก็ไม่มีเวลาอธิบายมาก
หนิงเสี่ยวชวนพาหยกหนิงเซิงเข้าไปในรถม้ากวาง แล้วขับรถออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว
ไม่นานหลังจากพวกเขาจากไป ร่างเงาดำก็มาถึง เห็นเฮยหลินที่ตายอยู่ในน้ำแข็ง และพบศพนักรบเกราะดำอีกสองคนในป่า
“ทุกคนตายหมด ต้องรีบกลับไปรายงานท่านสี่” ร่างเงาดำรู้สึกหนาวสั่น จัดการกับศพทั้งห้า แล้วรีบกลับไปยังโหวเจี้ยนเก๋อ
---
โหวเจี้ยนเก๋อ
“ผัวะ!”
หนิงเฉียนอู่ ตบโต๊ะดำตรงหน้าแตกละเอียด พลังปราณจากฝ่ามือทำให้เกิดคลื่นอากาศ เศษไม้กระจายลงพื้น “ไร้ประโยชน์ พวกเจ้ามีห้าคนไปฆ่าเด็กป่วยที่ไร้พลัง แต่กลับพ่ายแพ้หมด”
หนิงเฉียนอู่โกรธจนตัวสั่น ดวงตาแทบพ่นไฟ
นักรบเกราะดำที่คุกเข่าอยู่ด้านล่าง ถูกพลังปราณของหนิงเฉียนอู่กระแทกจนถอยไปสามจั้ง กลัวจนตัวสั่น “เฮยหลินถูกพลังดาบทำลายร่างตายจากการถูกแช่แข็ง ส่วนคนอื่น ๆ ตายจากวิชาดูดเลือด กลายเป็นศพแห้ง” เขาหยุดพูด “คล้ายกับการตายของนายน้อยหนิงฮั่นและคนรับใช้สองคน”
หนิงเฉียนอู่สูดหายใจลึก ๆ สงบสติอารมณ์ “ท่านโหวเฒ่าบอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือของนิกายปีศาจกระหายเลือด มันก็ต้องไม่ใช่”
เขาหยุดชั่วครู่ ดวงตาหรี่แคบ “หรือว่ามีคนอื่นที่ใช้วิชานี้ได้และมาต่อต้านข้า?”
หนิงเฉียนอู่คิดอยู่ครู่หนึ่งแต่ไม่พบคำตอบ “เด็กป่วยนั่นไปไหนแล้ว?”
“ดูจากรอยล้อ น่าจะไปที่ไห่ถังจวงหยวน จะให้ข้าพาคนไปเอากล่องไม้สีม่วงและฆ่าเด็กป่วยนั่นหรือไม่?” นักรบเกราะดำถามอย่างเย็นชา
หนิงเฉียนอู่ส่ายหัว “ช้าไปแล้ว! หนิงป่วยเมื่อไปถึงไห่ถังจวงหยวนก็ขยับไม่ได้ เขาเป็นแค่เด็กป่วยที่มีชีวิตเหลือแค่ครึ่งปี ไม่สามารถทำอะไรได้ ถ้าขยับเขาจะโดนท่านโหวเฒ่าลงโทษ คนที่ขัดขวางข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าคือผู้ใช้วิชากินเลือดนั่น ค้นหาตัวตนของเขาให้ดี เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของเจ้า”
“รับทราบ!” นักรบเกราะดำกล่าวแล้วถอยออกไป
---
หนิงเสี่ยวชวนแกว่งแส้ ขับรถม้ากวางเขียวไปยังไห่ถังจวงหยวนอย่างรวดเร็ว!
“ท่านหนิง มีคนในจวนโหวเจี้ยนเก๋ออยากฆ่าท่าน ทำไมเราต้องไปที่ไห่ถังจวงหยวน?” หยกเยียนถามอย่างไม่เข้าใจ
หนิงเสี่ยวชวนกล่าว “ไปที่ไห่ถังจวงหยวนคือทางรอดเดียว คนในโหวเจี้ยนเก๋ออยากฆ่าข้า แต่ทำไมไม่รอให้ถึงไห่ถังจวงหยวนก่อนลงมือ กลับซ่อนตัวฆ่าข้ากลางทาง?”
“ทำไม?”
หนิงเสี่ยวชวนกล่าว “เพราะทุกคนรู้ว่าไห่ถังจวงหยวนเป็นทรัพย์สินของโหวเจี้ยนเก๋อ ในเมืองหลวง นอกจากคนในโหวเจี้ยนเก๋อ ใครกล้าเข้ามาฆ่าคนในไห่ถังจวงหยวน? ดังนั้น ถ้าข้าตายในไห่ถังจวงหยวน ท่านโหวเฒ่าจะรู้ทันทีว่ามีคนในโหวเจี้ยนเก๋อลงมือ แล้วจะสืบหาตัวคนร้าย ซึ่งจะทำให้หลายคนเดือดร้อน ศัตรูของข้าไม่โง่ขนาดนั้น!”
หยกหนิงเซิงนั่งในรถ พิงผนังรถ ใช้พลังปราณยุทธควบคุมบาดแผล ดวงตาที่งดงามของเธอยกขึ้น มองหนิงเสี่ยวชวนอย่างยกย่อง “ไม่คิดเลยว่าความคิดเจ้าจะเฉียบคมขนาดนี้ ดูเหมือนทุกคนจะประเมินเจ้าต่ำไป เจ้าไม่เหมือนเด็กสิบหกปีเลย”
หยกหนิงเซิงใช้มือขาวบริสุทธิ์กดที่หน้าอก แต่เลือดก็ยังไม่หยุดไหล เลือดตกลงบนพื้นรถจนกร่อนเป็นรู
หนิงเสี่ยวชวนแกว่งแส้ให้เร็วยิ่งขึ้น จนมาถึงไห่ถังจวงหยวน เข้าสู่พื้นที่ในสวน
ในสวนมีคนรับใช้มากมายออกมาต้อนรับ ทั้งคนดูแล สาวใช้ และทหารยาม รวมแล้วหลายร้อยคน
“เอาห้องเงียบ ๆ ให้ข้าหนึ่งห้อง เหล้าหนึ่งถัง เข็มและไหม แล้วก็น้ำร้อนอีก” หนิงเสี่ยวชวนอุ้มหยกหนิงเซิงลงจากรถม้ากวางเขียว และพาเธอไปยังห้องกว้างที่ผู้ดูแลนำทาง วางเธอลงบนเตียงหยกสีม่วง
ภายในไห่ถังจวงหยวนเกิดความวุ่นวาย บางคนยกเหล้า บางคนหาเข็มและไหม บางคนต้มน้ำร้อน
ไม่มีใครรู้ว่าทำไมหนิงเสี่ยวชวนต้องการสิ่งเหล่านี้
ในโหวเจี้ยนเก๋อ หนิงเสี่ยวชวนเป็นเพียงเด็กป่วยไร้ประโยชน์
แต่ในไห่ถังจวงหยวน เขาเป็นเจ้าของสวน คนรับใช้ย่อมต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขา
คนในสถานที่ต่างกัน สถานะก็ย่อมต่างกัน
หนิงเสี่ยวชวนใช้เหล้าฆ่าเชื้อเข็ม ร้อยไหมอย่างชำนาญ แล้วถอดเสื้อชั้นในของหยกหนิงเซิงออกอีกครั้ง
“เจ้าจะทำอะไร?”
หยกหนิงเซิงไม่ยอมให้หนิงเสี่ยวชวนถอดเสื้ออย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้เธออ่อนแอมาก พิษของเกล็ดมังกรร้ายทำให้เธอไม่สามารถใช้พลังปราณยุทธได้
หนิงเสี่ยวชวนพูดอย่างใจเย็น “แผลของเจ้าติดพิษเกล็ดมังกรร้าย พลังปราณยุทธของเจ้าไม่สามารถทำให้แผลหายและหยุดเลือดได้ ตอนนี้ต้องเย็บแผลเพื่อไม่ให้เลือดไหล เจ้าอาจจะตายจากการเสียเลือดมาก”
หยกหนิงเซิงเสียเลือดมากจนเสื้อขาวกลายเป็นสีแดง ดูเหนื่อยล้าเหมือนดอกไม้ที่ถูกลมพายุซัดสาด
สำหรับนักยุทธแล้ว แผลเล็ก ๆ สามารถห้ามเลือดได้ง่าย ๆ
แม้แต่แผลดาบใหญ่ก็สามารถใช้พลังปราณยุทธปิดเลือดได้ แล้วค่อยใช้พลังปราณรักษาแผล
แต่พิษเกล็ดมังกรร้ายรุนแรงมาก กดดันจนเธอไม่สามารถใช้พลังปราณยุทธได้ ทำให้ไม่สามารถห้ามเลือดได้
หยกเยียนยืนอยู่ข้าง ๆ บีบนิ้วอย่างกังวล “ใช้เข็มเย็บแผล จะได้ผลจริงหรือ?”
หยกหนิงเซิงไม่เคยเห็นคนใช้เข็มเย็บแผล แต่เมื่อเห็นสายตาของหนิงเสี่ยวชวนที่มั่นคง เธอรู้สึกเชื่อใจเขา กัดริมฝีปากแล้วหลับตา “ข้าเชื่อเจ้า”
หนิงเสี่ยวชวนเดินเข้ามาแล้วถอดเสื้อชั้นในของเธอออก
หนิงเสี่ยวชวนมองหน้าของเธอ แม้เธอจะมีผ้าคลุมหน้า แต่เขาก็เดาว่าเธอเป็นหญิงงามเลิศ
หากเปิดผ้าคลุมหน้าออก ใบหน้างามของเธอคงทำให้ชายทั่วหลงใหล
หนิงเสี่ยวชวนหยุดคิดเพียงชั่วขณะ แล้วกลับมามีสมาธิ เย็บแผลอย่างรวดเร็ว
โดยไม่ใช้ยาชา พิษของเกล็ดมังกรร้ายทำให้หน้าอกของเธอชาจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว
หนิงเสี่ยวชวนเย็บแผลเสร็จอย่างรวดเร็ว เลือดหยุดไหลแล้ว
“ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง?” หยกเยียนถอนหายใจยาว บีบเหงื่อออกจากนิ้วมือ รู้สึกว่าตนเองกังวลยิ่งกว่าหนิงเสี่ยวชวนและหยกหนิงเซิงเสียอีก
หนิงเสี่ยวชวนส่ายหัว “พิษมังกรร้ายเข้าสู่เลือดแล้ว พลังปราณยุทธของนางไม่สามารถกำจัดพิษได้ เมื่อพิษเข้าสู่หัวใจ พลังยุทธจะหายไปและร่างกายจะกลายเป็นน้ำหนอง”
“คุณชายหนิง โปรดช่วยคุณหนูด้วย ข้าอ้อนวอนท่าน” หยกเยียนคุกเข่าลงตรงหนิงเสี่ยวชวน
หยกหนิงเซิงลืมตาช้า ๆ พูดเบา ๆ “เจ้าไม่ได้บอกว่าจะเปลี่ยนเลือดหรือ?”
หนิงเสี่ยวชวนพยักหน้า “การเปลี่ยนเลือดมีความเสี่ยงสูง ร่างกายมีการปฏิเสธเลือดต่าง ๆ และอาจทำให้เจ้าเสียชีวิตจากการปฏิเสธเลือดที่ต่างกัน เจ้ากล้าลองหรือไม่?”
“ข้ามีทางเลือกอื่นหรือ?” หยกหนิงเซิงยิ้มเบา ๆ ดวงตาที่งดงามเหมือนดวงดาวไม่มีความกลัวต่อความตาย
หนิงเสี่ยวชวนมองตาของเธอ รู้สึกว่าดวงตาของหญิงสาวทุกคนที่เคยเห็นไม่สวยเท่าเธอ “งั้นเริ่มกันเถอะ!”
เลือดของหยกหนิงเซิงเป็น “ธาตุหยิน” สามารถให้เลือด “ธาตุหยิน” หรือ “ธาตุผสม” แก่เธอได้ และหนิงเสี่ยวชวนมีเลือดธาตุผสม
การเปลี่ยนเลือดมีความเสี่ยงสูง แต่ร่างกายของนักยุทธแข็งแรงมาก โดยเฉพาะนักยุทธที่บรรลุขั้นร่างกายเทพ ร่างกายแข็งแกร่งจนรับความเสี่ยงในการเปลี่ยนเลือดได้
เลือดในร่างหนิงเสี่ยวชวนครึ่งหนึ่งไหลเข้าสู่ร่างหยกหนิงเซิง ขณะที่เลือดพิษของหยกหนิงเซิงถูกปล่อยออกไป ใช้เวลาถึงสามชั่วโมงเต็ม
เมื่อพิษเลือดสุดท้ายไหลออกจากร่าง หยกหนิงเซิงก็ใช้พลังปราณยุทธปิดเส้นเลือดและหยุดการให้เลือดจากหนิงเสี่ยวชวน
หนิงเสี่ยวชวนอ่อนแรงมาก การให้เลือดครึ่งหนึ่งของร่างกายเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคิดว่าจะทำได้ แต่วันนี้เขาทำได้อย่างปาฏิหาริย์
“คงเกี่ยวข้องกับดาบปีศาจในเลือด เมื่อเลือดในร่างข้าหมด ดาบปีศาจก็จะปล่อยเลือดเพิ่มขึ้นเพื่อชดเชยการสูญเสีย นี่มันดาบอะไรกัน?”
หนิงเสี่ยวชวนให้หยกเยียนดูแลหยกหนิงเซิง จากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องของตน นั่งลงบนเตียงและเริ่มศึกษาดาบปีศาจ
ดาบปีศาจช่วยชีวิตเขาได้หลายครั้ง สามารถดูดเลือดคนและปล่อยเลือดออกมาได้ เหมือนมันมีจิตวิญญาณของตัวเอง
