บทที่ 20 เฉียดตาย
สัตว์อสูรเหล็กสิงโต คือสัตว์อสูรระดับหนึ่ง สูงถึงสามเมตรเศษ มีหัวเป็นสิงโต ร่างกายปกคลุมด้วยเกราะเหล็กหนา ตาแดงก่ำขนาดเท่ากำปั้น
หยกเยียน มีความกลัวเล็กน้อย หดหัวลงเล็กน้อย ห้านิ้วที่เรียวบางของเธอบีบแน่นที่แขนของ หนิงเสี่ยวชวน
หนิงเสี่ยวชวน นั่งอยู่บนรถม้ากวางเขียว รู้สึกถึงความน่าสะพรึงกลัวจากทั้งห้าคน พวกเขาตั้งใจมาฆ่าตน ดูเหมือนภายใน โหวเจี้ยนเก๋อ ยังคงมีคนที่ต้องการตัดรากถอนโคน ไม่ต้องการให้ตนรอดชีวิต
ท่านโหวเฒ่า ส่งหนิงเสี่ยวชวนไปยัง ไห่ถังจวงหยวน คิดว่าจะทำให้เขาห่างไกลจากการต่อสู้ แต่ไม่คาดคิดว่าบทสนทนาระหว่าง จี๋ป๋อ และหนิงเสี่ยวชวนจะถูกนักยุทธที่ฝึก เทียนเอ้อร์หลิงทง(หูทิพย์) แอบฟัง ทำให้เกิดเคราะห์กรรม
ร่างกายของทั้งห้าคนถูกปกคลุมด้วยเกราะดำ มองไม่เห็นรูปลักษณ์ แต่สายตาของหนิงเสี่ยวชวนเหนือชั้น เสียงในใจเหมือนบอกถึงระดับพลังของพวกเขา
สองคนมีพลัง ขั้นหก สองคนมีพลัง ขั้นเจ็ด ส่วนคนที่ขี่อยู่บนหลังสัตว์อสูรเหล็กสิงโตในแนวหน้า มีพลังเหนือกว่าขั้นเก้า
“แย่แล้ว! ผู้แข็งแกร่งขนาดนี้ จะหนีไปอย่างไร?” หนิงเสี่ยวชวนแม้ใจจะแทบทรุด แต่ใบหน้ายังคงสงบ ไม่แสดงความตื่นตระหนก
นี่เป็นสภาพจิตใจที่เขายังคงมีจากการเป็นหมอ ไม่ว่าจะเผชิญกับสถานการณ์วิกฤตขนาดไหน ต้องคงความสงบ สงบอย่างแท้จริง
หากตนเองหวาดกลัวก่อน ก็จบสิ้นจริง ๆ
“หยกเยียน เจ้าเข้าไปในรถก่อน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่ากลัว!” หนิงเสี่ยวชวนจับแส้ที่เต็มไปด้วยเกล็ดเขียว เป็นแส้ทำจากหนังงูเขียว ยาวถึงสองจั้งสามฉื่อ เป็นอาวุธเดียวที่เขามี
หยกเยียนกลัวถึงที่สุด ขาเรียวใต้กระโปรงของเธอสั่นไหว ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
เฮยหลิน นั่งบนหลังสัตว์อสูรเหล็กสิงโต ในใจแปลกใจ ไม่คิดว่าเด็กที่ดูอ่อนแอจะมีความกล้าหาญเช่นนี้ ภายใต้ความแข็งแกร่งของพวกเขา แม้แต่นักยุทธที่ฝึกพลังปราณยังต้องหน้าซีด ขาสั่น แต่เขายังคงสงบ!
“เฮยซื่อ เจ้าไปฆ่าเด็กผู้หญิงคนนั้น แล้วเอากล่องไม้สีม่วงมาด้วย” เสียงของเฮยหลินเย็นชา ไม่มีความรู้สึก
“ฟ้าว——”
ร่างของเฮยซื่อถูกปกคลุมด้วยเกราะ ปล่อยพลังเย็นชา ดึงดาบรบหนักแปดสิบชั่ง ออกจากฝัก ขี่สัตว์อสูรเหล็กสิงโต พุ่งตรงไปยังรถม้ากวางเขียว
พลังของเฮยซื่อถึง ขั้นหก ปล่อยพลังปราณยุทธออกมาห่อหุ้มดาบ ฟันตรงไปยังหัวของหยกเยียน
หนิงเสี่ยวชวนพลิกตัวทิ้งหยกเยียนลง หลบเข้าภายในรถ
“ผัวะ!”
แสงดาบวาบวับ หลังคารถถูกฟันขาด เหลือรอยตัดเรียบ แผ่นไม้ปลิวกระจัดกระจาย ลงสู่พื้น
เฮยซื่อแปลกใจ ไม่คิดว่าดาบจะพลาด จึงกระโดดลงจากหลังสัตว์อสูรเหล็กสิงโต ยืนข้างรถม้ากวาง ยื่นมือดึงม่านรถ
สายตาของเฮยซื่อพริบไหว รู้สึกถึงพลังมหาศาลที่พุ่งออกมา
“บูม!”
จากม่านรถ ฝ่ามือห่อหุ้มด้วยพลังปราณยุทธ ตบออกมา เฮยซื่อที่ไม่ทันระวังถูกพุ่งกระเด็น
ดาบรบหนักในมือของเฮยซื่อหลุดมือ ปักลงพื้น
“เกิดอะไรขึ้น?”
เฮยซื่อโกรธ หันตัวขึ้น ใช้พลังปราณยุทธจนสุดขีด ฝ่ามือห่อหุ้มด้วยพลังดำ ตบเข้าภายในรถ
“ผัวะ!”
ภายในรถ ฝ่ามืออีกฝ่ามือหนึ่งตบออกมา ปะทะกับฝ่ามือของเฮยซื่อ
“ฟืดฟาด!”
ภายในเกราะดำ สีหน้าของเฮยซื่อเปลี่ยนไปอย่างมาก รู้สึกถึงพลังที่ดูดเลือดออกจากร่างกาย เลือดไหลออกจากรอยแตกของเกราะ
ไม่นานเลือดในร่างกายของเฮยซื่อก็แห้งเหือด กลายเป็นศพแห้ง เพราะสวมเกราะ จึงมองไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย
เฮยหลินและนักรบเกราะดำที่เหลืออีกสามคนต่างพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทั้งหญิงสาวที่ดูบอบบางและหนิงเสี่ยวชวน ต่างเป็นคนที่ไร้พลังใด ๆ แล้วทำไมถึงสามารถทำให้เฮยซื่อกระเด็นได้?
“เฮยซื่อ กลับมา!” เฮยหลินร้องเรียก
“ผัวะ!”
เฮยซื่อที่กลายเป็นศพแห้งไม่ได้ยินคำสั่ง ร่างล้มลงใต้รถม้ากวาง
เกราะยังคงรักษาร่างกาย แต่คนที่มีชีวิตกลายเป็นคนตาย
หนิงเสี่ยวชวน นั่งอยู่ในรถอย่างมั่นคง ดึงม่านขึ้น พูดอย่างเยือกเย็น “ไม่ต้องเรียกแล้ว เขาตายแล้ว!”
“ฟ้าว——”
“ฟ้าว——”
นักรบเกราะดำที่เหลือดึงดาบออกมาพร้อมกัน มองหนิงเสี่ยวชวนด้วยความระแวดระวัง!
ใครจะคิดว่าเด็กที่ถูกเรียกว่าอ่อนแอ จะสามารถฆ่านักรบเหล็กที่มีพลังปราณขั้นหกได้?
สายตาของเฮยหลินหดแคบ “ที่แท้เจ้าฝึกพลังปราณยุทธมาตลอด หลายปีนี้เจ้าปกปิดตนเอง ทั้งหมดนี้เป็นแผนของท่านโหวเฒ่าใช่ไหม? ไม่ถูก ท่านโหวเฒ่าบอกว่าเจ้าเหลือชีวิตแค่ครึ่งปี หมายความว่าท่านโหวเฒ่าไม่รู้ว่าเจ้าฝึกพลังยุทธ เจ้าหลอกทุกคน”
หนิงเสี่ยวชวน นั่งในรถ หลังตั้งตรง เลือดในร่างไหลเวียนรวดเร็ว ใบหน้าไม่มีความกลัว “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่า ท่านโหวเฒ่าบอกว่า ข้าเหลือชีวิตแค่ครึ่งปี? และรู้ได้อย่างไรว่า ข้ามีกล่องไม้สีม่วง?”
เฮยหลิน หัวเราะเย็นชา “ข้าฝึกถึงขั้นร่างกายเทพ มีพลังเทพที่เรียกว่า ‘เทียนเอ้อร์หลิงทง’ การได้ยินดุจเทพ ข้าฟังการสนทนาของเจ้ากับจี๋ป๋อทั้งหมด”
“ที่แท้เป็นเช่นนี้ หนิงเฉียนอู่ ส่งเจ้ามาสินะ?” หนิงเสี่ยวชวนถาม
เฮยหลิน หัวเราะเย็น ไม่ตอบคำถามของหนิงเสี่ยวชวน “เดิมทีแค่ต้องการตัดขาของเจ้า แต่เมื่อเจ้าฝึกพลังปราณยุทธ ต้องไม่ปล่อยเจ้าไว้แล้ว”
มือของเฮยหลินเพิ่งจะยกขึ้น ก็หยุดมองไปที่ปลายทางบนถนน สงสัย “ใคร?”
อากาศเย็นลงอย่างรวดเร็ว หิมะขาวตกลงมา
หญิงสาวในชุดขาวเดินออกจากหิมะ รูปร่างงดงาม ผมดำเหมือนม่านน้ำตก หน้าปกปิดด้วยผ้าขาว เปิดเผยแค่ตาที่สวยงาม
เบื้องหลังของเธอ พลังปราณยุทธรวมตัวเป็นภาพเสมือนของ กิเลนขาวสูงเจ็ดเมตร หัวใหญ่ สายตาโหดเหี้ยม กรงเล็บแหลมคม
เฮยหลินจ้องมองหญิงสาวปิดบังใบหน้า หน้าตาแสดงความดูถูก “เป็นแค่หญิงสาว เจ้าคิดจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือ?”
หญิงสาวปิดบังใบหน้าไม่มีคำพูดเพิ่มเติม พลังปราณยุทธรวมตัวเป็นดาบยาวเจ็ดฉื่อ พุ่งตรงไปยังเฮยหลิน
ร่างของเธอบอบบาง พลังปราณยุทธหมุนรอบตัว เหมือนผีเสื้อในหิมะ การฟันดาบสวยงาม
“นางเป็นของข้า พวกเจ้าฆ่าหนิงเสี่ยวชวน” เฮยหลินสั่งการ พุ่งตรงไปยังหญิงสาวปกปิดใบหน้า
“เป็นคุณหนู” หยกเยียนยิ้มดีใจ
แต่ใบหน้าของหนิงเสี่ยวชวนไม่แสดงความดีใจ สัตว์อสูรเหล็กสิงโตสามตัวพุ่งตรงมา ดาบรบสามเล่มห่อหุ้มด้วยพลังสีดำ
หนิงเสี่ยวชวนแกว่งแส้ในมือ พันข้อมือของนักรบที่มีพลังต่ำสุด ดึงลงจากหลังสัตว์อสูรเหล็กสิงโต กระแทกลงพื้น
หนิงเสี่ยวชวน กระโดดลงจากรถม้า หยิบดาบรบของเฮยซื่อ เลือดในร่างไหลเวียนอย่างรุนแรง พลังเลือดปล่อยออกจากฝ่ามือ ห่อหุ้มดาบ
ฟาดแขน ดาบฟันเป็นวงพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว
“ฟึด!”
หัวของนักรบเกราะดำที่ล้มลงแยกออกจากร่าง เลือดร้อนพุ่งออกจากคอ
หนิงเสี่ยวชวนฆ่านักรบเกราะดำ รีบถือดาบวิ่งหนีไปยังป่า แต่ก็ถูกนักรบเกราะดำคนหนึ่งไล่ตามทัน ฟันหลังทิ้งรอยแผลตื้น ๆ
โชคดีที่เขาหนีได้ทัน ไม่เช่นนั้นร่างจะถูกฟันขาดเป็นสอง
หนิงเสี่ยวชวนใช้พลังปราณยุทธหยุดเลือดชั่วคราว วิ่งต่อเข้าป่า
นักรบเกราะดำสองคนกระโดดลงจากหลังสัตว์อสูรเหล็กสิงโต ถือดาบรบ ความเร็วเหมือนเงาผีดำ วิ่งผ่านป่าตามหนิงเสี่ยวชวน
“ในที่สุดก็ทำให้พวกเขากระโดดลงจากหลังสัตว์อสูรเหล็กสิงโต เกราะหนักจะทำให้ความเร็วลดลง”
หนิงเสี่ยวชวนหนีเข้าป่าเพราะป่าเต็มไปด้วยต้นไม้ ไม่สะดวกสำหรับสัตว์อสูรเหล็กสิงโต
นักรบเกราะดำทั้งสองที่กระโดดลงจากหลังสัตว์อสูรเหล็กสิงโต เกราะจะเพิ่มน้ำหนัก ทำให้ความเร็วลดลง ไม่แน่ว่าจะไล่ตามหนิงเสี่ยวชวนได้
แต่หนิงเสี่ยวชวนดูถูกพลังของนักยุทธขั้นเจ็ดเกินไป แม้พวกเขาจะสวมเกราะหนัก ความเร็วก็ยังเหนือกว่าเขา ไล่ตามมาอย่างรวดเร็ว
“ทั้งสองคนมีพลังขั้นเจ็ด ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ จะทำอย่างไร?” หนิงเสี่ยวชวนกำหมัด พลังเลือดในร่างเหมือนดาบปีศาจในเลือดแผดเสียง
หลังจากดูดเลือดของเฮยซื่อ พลังปราณยุทธในร่างเพิ่มขึ้น แต่ยังไม่ถึงขั้นเจ็ด
เมื่อคนสองคนกำลังไล่ตาม หนิงเสี่ยวชวนหยุด หันหลังฟันดาบไปที่คอของนักรบเกราะดำคนหนึ่ง
นักรบเกราะดำดูเหมือนเตรียมตัว ดาบในมือฟันออกมา
ผัวะ!
หนิงเสี่ยวชวนรู้สึกถึงพลังมหาศาลจากดาบ ทำให้แขนชา ฝ่ามือแตก นิ้วทั้งห้าเหมือนจะหัก
แข็งแกร่งมาก!
พลังปรานขั้นหกกับขั้นเจ็ดต่างกันอย่างมาก
หนิงเสี่ยวชวนถอยหลังอย่างรวดเร็ว
แต่เบื้องหลังมีนักรบเกราะดำอีกคนหนึ่งฟันดาบเข้ามา
หนิงเสี่ยวชวนหย่อนขา หลบคมดาบ ฟันดาบอีกครั้ง
ในเวลาไม่กี่รอบ หนิงเสี่ยวชวนอยู่ระหว่างความเป็นความตาย พร้อมที่จะตายในดาบของศัตรู หลังและฝ่ามือมีรอยแผล เลือดไหลออก
…………
