33
บทที่ 33: นายไม่ได้เป็นคนส่งอาหารหรือไง?
หยางห่าวยิ้มพลางพยักหน้าให้ซุนซินอี จากนั้นเดินไปยังแคชเชียร์และรูดบัตรจ่ายเงินอย่างสง่างาม
“คุณผู้ชาย เบอร์โทรศัพท์ของคุณลงท้ายด้วยเลขอะไรคะ เพื่อที่ฉันจะได้ช่วยสะสมคะแนนให้คุณ”
พนักงานขายถามด้วยรอยยิ้ม ในความคิดของเธอ หยางห่าวต้องเป็นลูกค้าประจำของ LV แน่ๆ
“ไม่มีสมาชิก” หยางห่าวตอบเบาๆ
“งั้นฉันจะสมัครให้คุณนะคะ”
พนักงานขายแปลกใจเล็กน้อย แต่รีบตอบด้วยรอยยิ้ม
“ได้”
หยางห่าวพยักหน้า เพราะคิดว่าสมาชิกนี้อาจมีประโยชน์ในอนาคต
ดังนั้น พนักงานขายจึงช่วยหยางห่าวสมัครสมาชิกด้วยความกระตือรือร้น “พี่หยาง, ขออนุญาตเพิ่มคุณใน WeChat ได้ไหมคะ หลังจากนี้คุณจะสามารถติดต่อฉันได้โดยตรงเวลาอยากซื้อ LV ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ส่งโฆษณารบกวนคุณ”
“ได้ เบอร์โทรเมื่อกี้ก็เป็น WeChat ID”
พนักงานขายคนนี้มีความเอาใจใส่และรู้จักทำงาน หยางห่าวจึงไม่คิดจะปฏิเสธ
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวฉันจะเพิ่มคุณตอนนี้เลย”
พอเห็นหยางห่าวยอม พนักงานขายก็ยิ้มกว้างกว่าเดิม
สำหรับพนักงานขายแบรนด์หรูแบบนี้ การหาลูกค้ารวยๆ เป็นเป้าหมายหลักของพวกเธอ และหยางห่าวที่ดูเรียบง่ายแต่มีเงินก็เป็นเป้าหมายที่ดี
“พี่หยาง, คุณกับสองคุณผู้หญิงไปรอที่โซนพักผ่อนก่อนนะคะ ฉันจะไปเอาสินค้ามาให้”
“เสี่ยวเสวี่ย, ช่วยต้อนรับลูกค้าสามคนนี้หน่อย”
พนักงานขายบอกเพื่อนร่วมงาน แล้วรีบเดินไปที่โกดัง
พนักงานขายชื่อเสี่ยวเสวี่ยจึงพาหยางห่าวและสองสาวไปที่โซนพักผ่อน และเสิร์ฟเครื่องดื่มและของว่างด้วยความกระตือรือร้น
ไม่กี่นาทีต่อมา พนักงานขายที่ไปเอาสินค้ากลับมาแล้ว เธอวางกำไลสองวงลงบนโต๊ะแล้วบอกซุนซินอีและจางอิงอิงว่า “คุณผู้หญิง กรุณาตรวจสอบสินค้าด้วยค่ะ”
ซุนซินอีมองหยางห่าวด้วยความตกใจและลังเล แม้รู้ว่าหยางห่าวจ่ายเงินแล้ว และคาดว่าเขาจะให้กำไลสองวงนี้กับเธอและจางอิงอิง แต่เมื่อเห็นกำไลวางตรงหน้า เธอยังรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่จริง
เพราะการซื้อกำไลสองวงรวมกว่าแสนหนึ่งหมื่นหยวนโดยไม่พูดอะไร ดูเหมือนจะเป็นเรื่องง่ายเหมือนซื้อของสิบหยวน
“พวกเธอซื้อของขวัญให้ซีซี ฉันก็ต้องตอบแทนบ้าง” หยางห่าวตอบเบาๆ ในใจเขากำลังเร่งให้ทั้งสองคนตรวจสินค้าและรับของขวัญ เพื่อที่จะได้รางวัลจากภารกิจ
“ขอบคุณมากค่ะ พี่หยาง!”
จางอิงอิงไม่ลังเลเหมือนซุนซินอี เธอยิ้มแล้วขอบคุณ ก่อนจะหยิบกำไลสีทองขึ้นมาตรวจอย่างตั้งใจ
“ขอบคุณค่ะ พี่หยาง”
ซุนซินอีก็ขอบคุณและหยิบกำไลสีโรสโกลด์ขึ้นมา แม้จะรู้สึกว่าไม่กล้ารับของขวัญที่แพงขนาดนี้
“คุณผู้หญิง ฉันขอเพิ่มน้ำหอมสองขวดให้เป็นของขวัญ และยังมีตัวอย่างน้ำหอมของ LV อีกด้วย”
หลังจากที่จางอิงอิงและซุนซินอีตรวจสินค้าเสร็จ พนักงานขายก็ยิ้มและยื่นถุงช็อปปิ้งที่มีน้ำหอมสองขวด ขนาด 100 มล. และตัวอย่างน้ำหอม 10 มล. หลายขวด
“ขอบคุณค่ะ”
จางอิงอิงขอบคุณด้วยความดีใจ เพราะเธอรู้ว่าน้ำหอมของ LV นั้นให้ของขวัญยาก และการที่พนักงานขายคนนี้ให้มาสองขวดก็เพราะหยางห่าวใช้เงินเกินแสนหยวน และต้องการรักษาลูกค้าแบบเขาไว้
“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ”
“หากมีอะไรต้องการในอนาคต สามารถติดต่อฉันได้เลยค่ะ”
พนักงานขายตอบอย่างสุภาพ เพราะมองว่าซุนซินอีและจางอิงอิงก็เป็นลูกค้าที่มีศักยภาพ
เสียงเตือนจากระบบดังขึ้นในหัวของหยางห่าว แจ้งว่าเขาได้รับเงินคืน 565,000 หยวนในบัญชีธนาคาร และได้รับการ์ด "การเรียนรู้" ในระบบเสมือนจริง
หยางห่าวตรวจดูคุณสมบัติของการ์ดใบนี้ พบว่ามันให้ความสามารถในการจำได้ทุกอย่างภายใน 24 ชั่วโมง!
หยางห่าวที่อายุเริ่มมากและความจำไม่ดีเท่าเมื่อก่อน รู้ว่าการ์ดใบนี้มีประโยชน์มาก
การพัฒนาทางวัฒนธรรมเป็นสิ่งสำคัญ และการ์ดใบนี้สามารถช่วยให้หยางห่าวพัฒนาทางวัฒนธรรมได้ ซึ่งสำคัญมากสำหรับคนรวย
พนักงานขายส่งทั้งสามคนออกจากร้าน LV ขณะที่ฉินเฟิงยังแกล้งทำเป็นคุยโทรศัพท์อยู่ เขาเห็นทั้งสามคนออกมาและรีบจบการแสดง
“ซินอี ขอโทษด้วยนะครับ มีปัญหาที่ร้าน ฉันเป็นหัวหน้าครูฝึก ต้องไปจัดการ”
ฉินเฟิงกล่าวขอโทษและมองถุงช็อปปิ้ง LV ในมือของซุนซินอีและจางอิงอิง
“ซินอี อิงอิง พวกเธอซื้ออะไรมาเหรอ?”
จางอิงอิงตอบด้วยความภาคภูมิใจ “กำไลที่เราลองนั่นแหละค่ะ พี่หยางซื้อให้เขาบอกว่าเป็นการขอบคุณที่เราซื้อของให้ซีซี”
ฉินเฟิงตกตะลึงมองหยางห่าวด้วยสายตาไม่เชื่อ
“พี่หยาง, อิงอิงพูดเล่นใช่ไหม?”
“นายคิดว่าไง?” หยางห่าวยิ้มตอบ
“ผมคิดว่าเธอล้อเล่น” ฉินเฟิงตอบ
หยางห่าวยิ้มและไม่พูดอะไรเพิ่ม ก่อนจะตบไหล่ฉินเฟิงเบาๆ “เวลาไม่คอยท่า ฉันต้องไปรับลูกสาวแล้ว ลาก่อนนะ”
“ซินอี อิงอิง พวกเธอจะเดินเล่นต่อหรือให้ฉันพากลับ?”
“ไม่เดินแล้วค่ะ เราขอติดรถคุณกลับ”
จางอิงอิงตอบทันที เธอต้องการใช้เวลาอยู่กับหยางห่าวมากขึ้น
ซุนซินอีก็พยักหน้า เหตุการณ์วันนี้ทำให้เธอประหลาดใจเกินไป ต้องกลับไปคิดทบทวน
“รถของฉันจอดที่ชั้นใต้ดินนะ”
ฉินเฟิงคิดว่าอิงอิงล้อเล่น เพราะกำไลสองวงราคาแสนกว่าหยวน และหยางห่าวไม่เหมือนคนที่สามารถจ่ายได้ขนาดนั้น
ทั้งกลุ่มลงลิฟต์ไปที่ชั้นใต้ดิน ฉินเฟิงเสนอว่า “ซินอี อิงอิง ให้ผมไปส่งเถอะ พี่หยางต้องไปรับลูกจะได้ไม่เสียเวลา”
เขาหยิบกุญแจรถ Audi A4L รุ่น 2013 ที่ซื้อมือสองมาแปดหมื่นหยวนออกมากดปลดล็อค
“ไม่ต้องหรอก เรานั่งรถพี่หยางก็ได้”
จางอิงอิงปฏิเสธ เธอไม่อยากนั่ง Audi มือสองขนาดนั้น
“ได้ งั้นพี่หยางจอดรถไว้ไหน?”
ขณะที่ถาม ฉินเฟิงก็สอดส่ายสายตามองหา และเห็นรถ Yangwang U8 จอดอยู่ไม่ไกล เขาตกใจและพูดว่า “โอ้โห ยังมีคนซื้อรถนี้ด้วย!”
“จ่ายเงินกว่าล้านหยวนซื้อ BYD ต้องบ้าแน่ๆ!!”
(จบบท)