บทที่ 609 นิกายป่านซานยอมช่วยเหลือ
บทที่ 609 นิกายป่านซานยอมช่วยเหลือ ภาพวาดภูเขาและแม่น้ำแตกสลาย ทำให้ท้องฟ้าทั้งหมดดูราวกับเป็นช่วงพลบค่ำ มีกลิ่นอายของความเสื่อมโทรมลอยอยู่รางๆ ร่างสูงโปร่งยืนตัวตรงอยู่กับที่ ชุดเกราะที่แตกสลายบนร่างกายของเขากระจายไปราวกับทรายที่ปลิวตามลม ชุดเกราะเซียนกุ้ยซวีกลับคืนสู่ค่ายกลที่หน้าอก เหลือเพียงชุดส...
