บทที่ 569 การพลิกผันที่น่าตกใจ

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฮวาอวี่ก็รู้สึกอายเล็กน้อย เงินร้อยล้านในบัตรของเธอทั้งหมดเป็นเงินที่เล่ยหมิงให้ แต่เธอไม่ค่อยมีที่ใช้เงินมากนัก ส่วนใหญ่ก็แค่ซื้อของเล็กๆ น้อยๆ สิบกว่าหยวนหรือหลายสิบหยวนเท่านั้น

ไม่คิดว่าธนาคารจะมาหาถึงบ้าน!

ธนาคารมักจะมีการดูแลพิเศษสำหรับลูกค้าที่มีเงิน ถ้าคุณไม่มาทำงานแบบนี้ ลูกค้าก็อาจจะถูกดึงไปที่อื่นได้เสมอ เงินฝากหลายสิบล้านนั้นไม่น้อยเลย! ผู้จัดการสาขาของธนาคารใดๆ ที่ลูกค้ามีบัญชีเปิดอยู่จะมาสวัสดีในวันหยุดและเทศกาลต่างๆ เพื่อติดต่อกับลูกค้า นี่ไม่ใช่เรื่องที่พูดเกินจริง ธนาคารใหญ่ๆ มีมาตรฐานเช่นนี้ ระหว่างธนาคารและระหว่างเมืองและสาขาต่างๆ

ดังนั้นผู้จัดการสาขาต้องดูแลลูกค้า! เพื่อให้พวกเขาเก็บเงินฝากไว้ที่ธนาคารของตนเอง

เมื่อเห็นการใช้จ่ายของฮวาอวี่ โจวเฟิงก็เข้าใจทันทีว่าลูกค้าคนนี้ไม่ใช่นักธุรกิจ ดังนั้นจึงไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับการลงทุน

ธนาคารมีผลิตภัณฑ์ที่มีอัตราผลตอบแทนสูงต่อปี เขาจึงมาติดต่อด้วยตนเอง

แต่เมื่อโจวเฟิงพูดเสร็จ ทุกคนต่างตกตะลึง! พวกเขามองดูผู้หญิงคนนี้อย่างไม่อยากเชื่อ ทำไมฮวาอวี่ถึงมีเงินฝากมากขนาดนั้น ทุกคนคิดว่าฮวาอวี่เป็นหนี้ธนาคารและถูกทวงหนี้ แต่มันไม่ใช่เลย

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป มันต่างกันมาก พวกเขามองผู้หญิงคนนี้ด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ โดยเฉพาะครอบครัวของหวังเถิง พวกเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ได้มาซึ่งทรัพย์สินมหาศาลนี้อย่างไร

ในความคิดของพวกเขา มันเหมือนฝัน!

ฮวามู่และฮวาหลานก็มองหน้ากันและกัน ฮวาอวี่มีเงินฝากหลายสิบล้านแล้ว พวกเขาเพิ่งขาดความสัมพันธ์ทางญาติกัน! นี่มัน…

“คุณฮวา ผมขอแนะนำผลิตภัณฑ์ที่มีอัตราผลตอบแทนสูงของเราบางอย่าง สนใจไหมครับ?” โจวเฟิงถามอีกครั้ง

ฮวาอวี่ลังเล และหันไปถามเล่ยหมิงว่า “เล่ยหมิง พี่คิดว่าไง?”

เล่ยหมิงคิดแล้วก็ตอบว่า “ไม่จำเป็นหรอก การซื้อผลิตภัณฑ์นี้ ผลตอบแทนน้อยมาก และเมื่อต้องการใช้เงินต้องไปธนาคารใช้เวลาเป็นวัน ใช้เวลานั้นหากำไรได้มากกว่านี้แล้ว”

“โอเค งั้นไม่ทำก็ได้ค่ะ” ฮวาอวี่เชื่อฟังคำของเล่ยหมิงและพูดขึ้นทันที

โจวเฟิงรู้สึกกังวล “คุณครับ ถ้าคุณไม่เข้าใจผลิตภัณฑ์ของธนาคารก็อย่าพูดมั่วๆ นะครับ เงินหนึ่งร้อยล้านหยวนในการลงทุนกับเราทุกปีจะได้ผลตอบแทนหลายแสน ซื้อรถ BMW ได้เลย หลายปีผ่านไปสามารถซื้อบ้านได้ ทำอะไรจะได้ผลตอบแทนสูงขนาดนี้ครับ!”

“แค่หลายแสนเหรอ” เล่ยหมิงตอบอย่างทึ่ง “มีเวลาทั้งปี ฉันใช้เงินนี้หากำไรได้มากกว่านี้ แต่อย่างไรก็ตาม นี่คือเงินของเธอ ถ้าเธออยากทำอะไรก็ทำไป ถ้าเงินไม่พอมาก็บอกฉัน ฉันจะให้เธอเพิ่ม”

ฮวาอวี่ยิ้มหวาน “ขอบคุณเล่ยหมิงพี่ชาย เงินนี้ฉันพอใช้แล้ว ฉันไม่เล่นการพนันหรืออะไรแบบนั้น เก็บเงินไว้ในบัญชีก็มีดอกเบี้ยให้ฉันพอใช้แล้วค่ะ”

เล่ยหมิงพยักหน้าและไม่สนใจอะไรอีก

แต่คนรอบข้างกลับรู้สึกตื่นเต้นมาก ทำให้เล่ยหมิงไม่เข้าใจ ว่าพวกเขาทำอะไรกัน ทำไมถึงดูเหมือนพบสิ่งแปลกใหม่

โจวเฟิงตื่นตระหนก ไม่แปลกใจที่เงินในบัญชีของฮวาอวี่ถูกโอนมาจากบริษัทใหญ่ ที่แท้เงินนั้นเป็นเงินค่าขนมจากผู้ชายคนนี้!

แต่…ถ้าเป็นอย่างนั้น ทรัพย์สินของเล่ยหมิงจะมหาศาลขนาดไหน มันยากที่จะจินตนาการได้ โจวเฟิงเริ่มรู้สึกไม่สงบ

เขาทำงานมานาน เคยเจอคนรวยมาก แต่คนรวยแบบเล่ยหมิงยังไม่เคยเจอ

หวังเถิงและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง พวกเขาไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนี้ได้ ผู้ชายคนนี้ให้เงินฮวาอวี่เป็นค่าขนมหรือ?

สิ่งที่แน่นอนคือฮวาอวี่ไม่มีเงินขนาดนั้น ดังนั้นเงินนี้ต้องมาจากเล่ยหมิง มิฉะนั้นทำไมฮวาอวี่ถึงยอมเสี่ยงขาดความสัมพันธ์กับสองป้าเพื่อรักษาความสัมพันธ์กับเล่ยหมิง

ดังนั้นสถานการณ์นี้ชัดเจนมาก

ฮวามู่และฮวาหลานรู้สึกทุกข์ใจอย่างที่สุด

พวกเขารู้สึกว่ามันน่าหัวเราะที่ใช้ความสัมพันธ์ทางครอบครัวมาขู่ฮวาอวี่ ให้ทิ้งแตงโมและเก็บงา ใครจะทำแบบนั้นกัน

ตอนนี้ความสัมพันธ์ทางครอบครัวเป็นเรื่องที่อ่อนแอมาก เข้าใจได้ว่าคนจะเลือกเงินแทนความสัมพันธ์ทางครอบครัว!

หากเป็นพวกเขา ก็จะทำเช่นเดียวกัน

“คุณโจว คุณช่วยทำการลงทุนด้วยสินทรัพย์ของฉันกับคุณได้ไหมคะ แล้วเหลือเงินไว้ในบัตรสองสามล้านหยวนสำหรับใช้งานบ้าง” ฮวาอวี่พูดกับโจวเฟิงอย่างมีความสุข

โจวเฟิงรีบให้ฮวาอวี่ดาวน์โหลดแอปพลิเคชันธนาคาร จากนั้นแนะนำผลิตภัณฑ์ที่มีอัตราผลตอบแทนสูงให้หลายรายการ ซึ่งฮวาอวี่ซื้อตามคำแนะนำทั้งหมด

การลงทุนนี้ไม่เหมือนกับหุ้นและกองทุน ซึ่งไม่มีความเสี่ยงในการขาดทุน ข้อแตกต่างคือจะได้กำไรมากหรือน้อยเท่านั้น

ไม่นานเงินหลายสิบล้านก็ถูกนำไปลงทุนทั้งหมด

“คุณฮวา ปีหน้าคุณสามารถเก็บเงินไว้ในผลิตภัณฑ์ลงทุนของเราได้ หรือจะมีผลิตภัณฑ์อื่นๆ ออกมา เราจะมีเจ้าหน้าที่ดูแลเฉพาะให้ นี่เป็นของขวัญจากเรา โปรดรับไว้ด้วยครับ”

โจวเฟิงพูดขึ้น

ฮวาอวี่รับของขวัญอย่างมีความสุข ซึ่งมันคือเงิน

“เราไม่รบกวนแล้ว ขอให้คุณมีความสุขในชีวิตและครอบครัว” โจวเฟิงกล่าว จากนั้นนำทีมออกไป

บ้านก็กลับมาสงบอีกครั้ง

แต่คนอื่นๆ ยังมองฮวาอวี่อย่างปากคอสั่น

ครอบครัวหวังเถิงไม่มีหน้าจะอยู่ต่อ รีบลาไปอย่างรวดเร็ว

แต่ฮวาหลานและฮวามู่ไม่ยอมจากไป พวกเขามองฮวาอวี่แล้วพูดว่า “เสี่ยวอวี่ ป้าก็ไม่ได้หมายความอย่างนั้น เราแค่อยากให้เธอมีชีวิตที่ดี ในเมื่อเธอเจอคนที่ใช่ เราก็ยินดีด้วย”

“ใช่แล้ว เสี่ยวอวี่ คำพูดที่ป้าพูดก่อนหน้านี้ เธออย่าเก็บไปใส่ใจนะ” คนอื่นๆ ต่างพูดออกมาพร้อมกัน

“เราทำทั้งหมดนี้เพื่อเธอเท่านั้น เพราะหลังจากที่พ่อแม่ของเธอจากไป พวกเราเป็นคนดูแลเธอจนโต เสี่ยวอวี่ ตอนนี้เธอเจอคนดีแล้ว อย่าลืมพวกเราเหล่าญาติพี่น้องนะ”

“เสี่ยวอวี่...”

ดูสิว่าคนพวกนี้น่าหน้าด้านแค่ไหน!

ในตอนนี้ ฮวาอวี่ก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย เธอพูดออกมาว่า “ป้ากลับไปเถอะ ฉันไม่ได้เก็บคำพูดของพวกป้าไปใส่ใจ อดีตเป็นอย่างไร อนาคตก็ยังคงเป็นเช่นนั้น”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่จริงๆ แล้วในใจเธอก็ยังคงรู้สึกไม่ค่อยดี

เรื่องนี้ทุกคนสามารถรับรู้ได้

ฮวามู่และฮวาหลานก็ไม่ใช่คนโง่ พวกเธอรู้สึกเสียใจและเสียหน้าอย่างมาก

เมื่อฮวาอวี่ไล่พวกเธอกลับไป การอยู่ต่อก็ไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว