บทที่ 25 : เหยียบย่ำคลื่น, เดินผ่านแม่น้ำและภูเขานับพัน!
บทที่ 25 : เหยียบย่ำคลื่น, เดินผ่านแม่น้ำและภูเขานับพัน!
"เลือกได้แล้วหรือ?"
ผู้อาวุโสกงถามพร้อมรอยยิ้ม
วิชาที่ถูกเก็บไว้ที่นี่ล้วนแต่เป็นของดี
ไม่ว่าจะเลือกเล่มไหนก็ไม่ผิด!
"ครับ!"
"ข้าเลือกเล่มนี้!"
หลินเสวียนพยักหน้า
"ดี เจ้าค่อยๆจำไป…ไม่ต้องรีบร้อน"
"ใช่เเล้วหลินเสวียน, เจ้าค่อยๆจำไปเถอะ"
"ส่วนข้า….ไหนๆข้าก็มาแล้ว ข้าจะไปพบท่านผู้อาวุโสตูสักหน่อย!"
"ส่วนยู่หยาน เจ้ากลับไปก่อน…แล้วจัดการให้ศิษย์สักสองสามคนมารอช่วยหลินเสวียนขนย้ายสัมภาระไปยังที่พักของศิษย์ฝ่ายนอก"
"ไว้รอหลินเสวียนจำวิชาได้เสร็จแล้ว…ค่อยพาเขาไปเลือกที่พัก!"
ท่านผู้อาวุโสหลิวกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
"ยู่หยานจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยเจ้าค่ะ!"
ศิษย์พี่หญิงรองพยักหน้า จากนั้นก็กล่าวลาหลินเสวียน…แล้วเดินออกไป
"หลินเสวียน ตั้งใจจำให้ดี…เเละถ้าจำเสร็จแล้ว เจ้าก็กลับได้เลย”
“ข้าจัดการเรื่องอื่นๆให้เรียบร้อยแล้ว!”
ท่านผู้อาวุโสหลิวกำชับ จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป
หลินเสวียนมองตามท่านผู้อาวุโสหลิว และศิษย์พี่หญิงรองที่จากไป…ทันใดนั้น, บนใบหน้าของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มจางๆ
ดูเหมือนว่าตอนนี้, หลินเสวียนจะสามารถยืนหยัดอยู่ในฝ่ายนอกได้อย่างมั่นคงแล้ว
"ฝ่ายนอก, เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น เส้นทางข้างหน้าของข้ายังอีกยาวไกล!"
หลินเสวียนยกยิ้ม เขาไม่ได้ยินดีหรือเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากนัก
จากนั้น, เขาก็เริ่มจดจำวิชาทะยานเหนือคลื่นทันที
……
[เย้!]
[ในที่สุดบงข้าก็ได้พูดแล้ว!]
[นายท่าน, ข้าอยากเห็นแม่น้ำ, ข้าอยากเห็นทะเล!]
เนื้อหาของวิชาทะยานเหนือคลื่นนั้นไม่มากนัก
ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม, หลินเสวียนก็จดจำมันได้ทั้งหมด
เเละหลังจากนั้นมันก็มีเสียงที่ดูผ่อนคลายดังขึ้นในหัวของหลินเสวียน
[ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่!]
[วิชาทะยานเหนือคลื่นงั้นเหรอ? ต่อไปนี้ เจ้าชื่อคลื่นน้อยก็แล้วกัน!]
หลินเสวียนยังไม่ทันได้พูด, วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานก็รีบออกมาต้อนรับ และตั้งชื่อเล่นให้กับวิชาทะยานเหนือคลื่นทันที
[ได้เลย!]
[ข้าเพิ่งจะพูดได้, ยังไงก็ฝากพี่ๆช่วยดูแลด้วยนะครับ!]
[วิชาทะยานเหนือคลื่น ก็เป็นวิชาที่มีชีวิตชีวาไม่เบา]
[วางใจได้!]
[ข้าจะดูแลเจ้าเอง!]
วิชาระฆังทองคำอมตะก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม
[อย่ามาทำตีสนิท, ข้าคุยแต่กับคนเก่งเท่านั้น!]
ส่วนวิชาดาบคลั่งสามวิถียังคงเป็นคนขี้โมโหเหมือนเดิม!
สุดท้าย, คัมภีร์เตาหลอมโลหิต
ไม่รู้ว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่…เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย
"อยากเห็นแม่น้ำกับทะเลงั้นเหรอ?"
หลินเสวียนถามอย่างสงสัย
ข้อกำหนดของวิชาทะยานเหนือคลื่น ช่างแตกต่างจากวิชาอื่นๆ…มันดูเหมือนจะง่ายกว่ามาก
[ใช่แล้ว!]
[การต่อสู้ฆ่าฟัน มันจะไปมีความสุขมากกว่าการท่องเที่ยวไปทั่วเเละใช้ชีวิตอย่างอิสระได้อย่างไร?]
[ข้าอยากจะเหยียบย่างไปบนผืนน้ำ เเละท่องเที่ยวไปทั่วทุกสารทิศ!]
วิชาทะยานเหนือคลื่นกล่าวด้วยความรู้สึกรักอิสระเสรี
"ตกลง!"
“เเต่คำขอของเจ้า, ข้าจะทำให้ในภายหลัง”
“ตอนนี้ เราต้องไปเลือกที่พักใหม่กันก่อน”
หลินเสวียนยิ้มกว้าง
เขาวางหนังสือโบราณกลับเข้าที่…จากนั้นก็เดินออกจากเขตเก็บเคล็ดวิชา
"หลินเสวียน, เจ้าท่องจำเสร็จแล้วเหรอ!"
ท่านผู้อาวุโสกงที่เห็นหลินเสวียนออกมาก็รีบเข้ามาทักทายทันที
"ครับ!"
"รบกวนท่านผู้อาวุโสกงแล้ว!"
หลินเสวียนกล่าวอย่างสุภาพ
"เรื่องเล็กน้อยน่า!"
"ในอนาคต ถ้ามีเรื่องอะไรเกี่ยวกับวิชาฝึกฝน…เจ้าสามารถมาหาข้าเพื่อปรึกษาได้ตลอดนะ!"
ท่านผู้อาวุโสกงเดินไปส่งหลินเสวียนที่หน้าหอคัมภีร์ด้วยตัวเอง
เเละหลังจากที่หลินเสวียนเดินไปไกลแล้ว เขาถึงค่อยๆถอนหายใจออกมาพร้อมพึมพำกับตัวเอง
"ดูเหมือนว่าหลินเสวียน จะไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น"
"โชคดีนะ ที่ตอนนั้นมีลู่จื่อเยว่อยู่ด้วย"
"อย่างไรก็ตาม, วันนี้ข้าปฏิบัติกับหลินเสวียนดีพอสมควรแล้ว ไม่งั้น…ชีวิตในภายภาคหน้าคงลำบากแน่ๆ"
ท่านผู้อาวุโสกงพึมพำกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินกลับไปนั่งที่เดิม แล้วไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์
เขายังไม่ลืมตะโกนไปยังเขตเก็บเคล็ดวิชาฝึกฝนระดับพื้นฐานว่า
"ฟางหาน เวลาของเจ้าหมดแล้ว…รีบออกมาได้แล้ว, ไม่งั้นเจ้าจะโดนปรับเงิน!"
........
อีกด้านหนึ่ง
"ศิษย์พี่หลิน ของใช้ส่วนตัวของท่าน ถูกส่งไปยังที่พักของศิษย์สายนอกเรียบร้อยแล้ว"
ทันทีที่หลินเสวียนกลับมา เขาก็พบกับหญิงสาวหน้าตาอ่อนหวานที่มีอายุไม่ต่างจากเขามากนักกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องศิษย์ฝึกหัดของเขา
ที่เอวของหญิงสาว มีป้ายหมายเลข 268 แขวนอยู่
เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นศิษย์สายนอก
แน่นอนว่าพลังของเธอเท่ากับลู่จื่อเยว่ซึ่งอยู่ในระดับล่างสุด
"พวกเราไปเลือกที่พักกันเถอะ!" หลินเสวียนพยักหน้า
"ศิษย์พี่หลิน เชิญทางนี้ค่ะ!"
เมื่อได้ยินดังนั้น หญิงสาวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
จากนั้น, เธอก็เหลือบมองหลินเสวียนด้วยแววตาที่เป็นประกาย
ไม่นานนัก ทั้งสองก็มาถึงเขตที่พักของศิษย์สายนอก
ที่นี่…ศิษย์พี่หญิงรอง และท่านผู้อาวุโสฝ่ายนอกท่านหนึ่งกำลังรอเขาอยู่
"นี่คือหลินเสวียนสินะ?"
"สมกับเป็นอัจฉริยะวัยเยาว์จริงๆ!"
ทันทีที่หลินเสวียนมาถึง ท่านผู้อาวุโสฝ่ายนอกก็เดินเข้ามาทักทาย
"ศิษย์น้องหลิน ผู้นี้คือผู้อาวุโสเซียว…ท่านคือผู้ดูแลเขตที่พักของศิษย์ฝ่ายนอก"
ศิษย์พี่หญิงรองแนะนำ
"ขอฝากเนื้อฝากตัวกับท่านผู้อาวุโสเซียวด้วย!"
หลินเสวียนกล่าวอย่างสุภาพ
"ไม่เป็นไรๆ!"
ผู้อาวุโสเซียวเผยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า
"หลินเสวียน ที่พักระดับท็อปห้าสิบ, สิบอันดับแรกจะถูกจัดอันดับตามผลการแข่งขันของศิษย์ฝ่ายนอก"
"ส่วนอันดับที่สิบเอ็ดถึงห้าสิบ ต้องเป็นผู้ที่ผ่านการประเมินระดับยากเท่านั้น…ถึงจะมีสิทธิ์เลือก"
"ในจำนวนนี้ มีสิบสองหลังที่ถูกเลือกไปแล้ว, ส่วนที่เหลืออีกยี่สิบแปดหลัง เจ้าสามารถเลือกได้ตามใจชอบ"
ท่านผู้อาวุโสเซียวกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
"ขอเลือกหมายเลข 49 ครับ"
หลินเสวียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวขึ้นมา
เส้นทางแห่งเต๋า มีห้าสิบสาย!
เเต่สวรรค์กำหนดไว้เพียงสี่สิบเก้าสาย!
หลินเสวียนจึงชื่นชอบเลขสี่สิบเก้านี้เป็นอย่างมาก
"ได้!"
"หมายเลข 49 อยู่ตรงข้ามกับที่พักของยู่หยานพอดี, เอาล่ะ…พวกเจ้าตามข้ามา!"
ท่านผู้อาวุโสเซียวยกยิ้ม
จากนั้นเขาก็พาหลินเสวียน และคนอื่นๆเดินตรงไปยังบ้านพักหมายเลข 49
เมื่อมาถึงบ้านพักหมายเลข 49…ข้าวของของหลินเสวียนก็ถูกขนส่งมาถึงพอดี
"หลิงเอ๋อร์ เจ้าไปช่วยศิษย์น้องหลินจัดเก็บสัมภาระในบ้านก่อน"
ศิษย์พี่หญิงรองเหลือบมองหญิงสาวที่พาหลินเสวียนมา…แล้วกล่าว
"เจ้าค่ะ!"
เมื่อได้ยินดังนั้น หลิงเอ๋อร์ก็รีบเข้าไปจัดการอย่างรวดเร็ว
"หลินเสวียน นี่คือป้ายประจำตัวของเจ้าในฐานะศิษย์สายนอก!"
"นอกจากนี้, ป้ายประจำตัวยังสามารถบันทึกคะแนนสะสมได้อีกด้วย"
"สุดท้าย, ทุกๆวันที่สิบห้าของเดือน จะเป็นวันที่สำนักแจกจ่ายทรัพยากรให้กับศิษย์สายนอก รวมถึงรางวัลต่างๆ….เจ้าสามารถใช้ป้ายนี้ไปรับได้ทั้งหมด"
"เจ้าลองศึกษาดูก็แล้วกัน"
ท่านผู้อาวุโสเซียวกล่าว พลางยื่นป้ายหมายเลข 49 ให้กับหลินเสวียน
"ขอบคุณท่านผู้อาวุโสเซียว!"
หลินเสวียนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
"เรื่องเล็กน้อย ถ้าเจ้ามีเรื่องอะไร…ก็ไปหาข้าที่ห้องทำงานได้”
“มันมีคนอยู่ที่นั่นตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง!”
ท่านผู้อาวุโสเซียวทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่ง, จากนั้นก็หันหลังกลับเเล้วเดินจากไป
….
"นี่ศิษย์น้องหลิน เจ้าคิดว่าหลิงเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?"
เมื่อเห็นท่านผู้อาวุโสเซียวเดินไปไกลแล้ว
คำพูดของศิษย์พี่หญิงรองก็ทำให้หลินเสวียนแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา
…………………