บทที่ 187 ได้คนงานปลูกต้นไม้เพิ่มมาอีกหนึ่ง
หลิงยวิ่นถูกโยนลงพื้น ทั้งใบหน้าและร่างกายแนบชิดกับดินที่เปียกชื้น นางขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เลือดไหลออกมาจากมุมปาก นางรู้ดีว่าตัวเองเล็กกระจ้อยร่อยมากแค่ไหนเมื่อเทียบกับจ้าวอสูร! เหมือนกับมดตัวหนึ่ง ไม่ว่าจะต่อสู้อย่างไรก็ไร้ประโยชน์ ถ้าเคล็ดวิชาแสงไร้สิ้นสุดของนางสำเร็จขั้นสมบูรณ์แบ...
