บทที่ 183 หลิงยวิ่นแห่งภูเขาคงหลิน
เย่หมอนอนนิ่งไม่ไหวติง จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงคืนก็มีเมฆดำลอยมาปกคลุมเมืองชางอู๋ ในพริบตา ฝนตกปรอย ๆ ก็เริ่มโปรยลงมา ถนนหนทางก็ค่อย ๆ ว่างเปล่า แต่เย่หมอก็ยังคงนอนนิ่งอยู่ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ประตูเมือง ไม่ใช่เพื่ออะไรอื่น เพียงเพื่อจะได้รู้ว่ามีกี่คนที่เข้ามาในเมืองชางอู๋ ในขณะนั้น ดวงตาของเย่หม...
