บทที่ 162 นายท่าน ท่านรุนแรงเช่นนี้จริงหรือ?
“เอาไป เอาข้าไป อย่าสู้!” ราชาเถาวัลย์หนามโลหิตกินมนุษย์รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว และในที่สุดก็ทนกำปั้นที่มีเปลวเพลิงสีม่วงและสีทองตกลงมาบนร่างกายของเขาไม่ได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาต้องส่งเสียงร้องอย่างยอมจำนน หลูมู่หยานคว้ากิ่งไม้หลักของเขาด้วยมือข้างหนึ่ง พร้อมกับโบกมืออีกข้าง นางขมวดคิ้วเมื่อได้ยิ...