บทที่ 109 กระบี่โบราณ กระบี่เมฆาสวรรค์
จนกระทั่งท้องฟ้าเริ่มมืดลง ชูเหลียงจึงยอมลาจากลูกหนามสีดำเหล่านั้น เขารู้สึกเสมอว่าต้นไม้ผีในป่าดูน่าขนลุกและแปลกประหลาดพอสมควร การอยู่ที่นั่นในเวลากลางคืนคงทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ และเมื่อเขากลับมายังเขาฉูซานก็เป็นเวลาย่ำค่ำแล้ว เขาสัมผัส “ชำระล้าง”อย่างใจร้อนต่อลูกหนามหล่านั้นทั้งหมดและเก็บเมล็ดพั...
