ตอนที่ 23 : รางวัลจากภารกิจ
ตอนที่ 23 : รางวัลจากภารกิจ
เจียนอี้และเจียนเอ๋อร์นำโครงกระดูกทั้งสี่ออกไปสวมใส่อุปกรณ์สวมใส่ต่างๆ
ส่วนหวู่เหิงก็มองไปยังกองทัพโครงกระดูกที่เหลือของเขา
เขาเลือกนักรบโครงกระดูก 5 ตัวที่มีค่าประสบการณ์สูงกว่าตัวอื่นเล็กน้อย และเรียกพวกมันให้มายืนอยู่ด้านหน้า
หนึ่งในนั้นก็คือโครงกระดูกตัวแรกที่ได้รับดาบเหล็กไป
มันเป็นโครงกระดูกตัวเดียวที่มีเลเวลสองแล้ว
“วางอาวุธของแกลงซะ”
เคร้ง!
นักรบโครงกระดูกตัวนั้นวางอาวุธลงกับพื้น
หวู่เหิงหยิบหอกยาวออกมาและยื่นมันให้กับโครงกระดูกตัวนั้น “รับมันไปซะ”
นักรบโครงกระดูกรับหอกไปและถือมันเอาไว้ในมือ
หวู่เหิงก้าวถอยไปข้างหลัง และชี้ไปที่กรงเหล็กที่อยู่ใกล้ๆ “โจมตีกรงนั่นซะ”
นักรบโครงกระดูกยกหอกขึ้นและแทงหอกออกไปในแนวตรง
หอกกระแทกเข้ากับกรงเหล็กพร้อมด้วยเสียงดัง ‘ปัง’
เมื่อเห็นว่าโครงกระดูกสามารถทำการเคลื่อนไหวเช่นนี้ได้ หวู่เหิงก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา
เขากลัวว่ามันจะใช้หอกโจมตีเหมือนใช้มีดทำครัวหรือดาบเหล็กแล้วซะอีก
แม้ว่าหอกพวกนี้จะไม่ได้แพงอะไร แต่พวกมันก็ยังถือว่าเป็นของดีถ้าโครงกระดูกทั่วไปสามารถใช้งานพวกมันได้
จากนั้นหวู่เหิงก็แจกจ่ายหอกแต่ละอันให้กับโครงกระดูกที่เหลือ
นอกจากนี้เขายังสั่งให้พวกเขาลองโจมตีดูด้วย
โครงกระดูกทุกตัวใช้กระบวนท่าแทงออกไป
ผลลัพธ์นั้นน่าพึงพอใจมาก
ในเวลานั้นเอง เจียนอี้และโครงกระดูกอีกสามตัวก็แต่งตัวจนเสร็จและเดินกลับมา
เมื่อมองไปยังท้องฟ้าสลัวๆ หวู่เหิงก็พูดออกมา “ไม่ต้องออกไปข้างนอกละกัน รออยู่ที่นี่ก็พอ”
โครงกระดูกทั้งสี่พยักหน้าพร้อมกัน
หวู่เหิงไม่รอช้าอีก เขากลับไปที่เมืองหินดำพร้อมกับจอมโจรโครงกระดูกทันที
หลังจากออกกำลังกายอยู่สักพัก เขาก็เข้านอน
...
เช้าวันต่อมา
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จแล้ว หวู่เหิงก็ตรงไปที่สมาคมนักผจญภัยในทันที
ตามที่ออทรัคบอก เช้าวันนี้เขาควรจะต้องไปที่สมาคมสักหน่อย
เขามาถึงพื้นที่ส่วนกลางและเดินเข้าไปยังโถงรวมพล
ในทันทีที่เขามาถึง เขาก็เห็นร่างอันผอมเพรียวยืนอยู่หน้าป้ายประกาศและเงยหน้าขึ้นมองภารกิจที่ประกาศเอาไว้
“คาวิน่า เจ้ามาแต่เช้าเลยนะ” หวู่เหิงทักทายเธอ
คาวิน่าหันมาและพยักหน้าให้กับเขา จากนั้นก็กล่าวว่า “หัวหน้าให้ข้ามารอเจ้าที่นี่เผื่อเจ้าหาไม่เจอน่ะ”
“โอ้ ขอบคุณนะ!”
พวกเขาเดินไปตามทางเดินและมาถึงห้องๆ หนึ่ง
เมื่อเปิดประตูเข้าไป เขาก็เห็นออทรัคกำลังนั่งอยู่ด้านในแล้ว
“หัวหน้า หวู่เหิงมาแล้ว” คาวิน่ากล่าว
ออทรัคพยักหน้า และบอกให้เขาพวกเขานั่งลง จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “หวู่เหิง นี่คือห้องพักที่สมาคมได้มอบให้กับหน่วยของพวกเรา จากนี้ไปก็มาเจอกันที่นี่ได้เลย”
“เข้าใจแล้วขอรับ”
จากนั้นออทรัคก็พูดต่อ “ในการประชุมเมื่อวาน ผลงานของหน่วยเรานั้นได้รับคำชมจากผู้บริหาร โดยเฉพาะเจ้า หวู่เหิง เจ้าถึงกับได้รับคำชมเชยเป็นพิเศษจากศาลากลางด้วย”
หลังจากได้รับรู้ผลงานของพวกเขาในภารกิจแล้ว ออทรัคก็หยิบเอาเอกสารชุดหนึ่งออกมาและยื่นมันให้กับคนทั้งคู่ “เมืองหินดำได้สอบปากคำอะชิโดะแล้ว นี่คือคำสารภาพของเขา พวกเราที่ได้เข้าร่วมในภารกิจจึงได้รับสำเนามาด้วยหนึ่งชุด”
คาวิน่าเหลือบมองดูมันอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ส่งต่อให้หวู่เหิง
หวู่เหิงรับมันมาและเริ่มอ่านอย่างละเอียด
ตามคำสารภาพของอะชิโดะ
สิ่งที่อีกฝ่ายได้นำออกมาจากหมู่บ้านเหมืองแร่ก็คือศพเด็กทารก
ภรรยาของเขาคลอดก่อนกำหนดเมื่อสามปีก่อน ซึ่งในโลกนี้ มันก็ไม่ใช่อะไรที่ผิดปกติ และปกติแล้วทารกก็จะถูกฝังและทุกอย่างก็จะจบลง
แต่ก่อนที่จะได้ทำการฝัง มันก็มีผู้รอบรู้คนหนึ่งเดินทางผ่านมาพบเข้า และอ้างว่าเขามีวิธีการต่างๆ ที่จะทำให้ทารกที่คลอดออกมาก่อนกำหนดสามารถมีชีวิตอยู่ในรูปแบบอื่นได้ ซึ่งธุรกิจของอะชิโดะก็จะได้รับประโยชน์จากเรื่องนี้ได้
อะชิโดะหลงเชื่อคนผู้นั้นและได้นำร่างของทารกไปไว้ในเหมืองตามคำแนะนำของอีกฝ่าย และแน่นอนว่าธุรกิจเหมืองแร่ของเขาก็ได้เริ่มตามไปด้วย
อย่างไรก็ตาม ในช่วงที่ผ่านมา คนในหมู่บ้านก็เริ่มคลั่ง เขาตระหนักได้ถึงปัญหานี้ แต่เมื่อเขาอยากจะไปเก็บศพกลับมาฝังให้ถูกต้อง เขาก็พบว่าเขาไม่สามารถทำได้เพราะคนทั้งหมดในหมู่บ้านคลั่งกันไปหมดแล้ว
นอกจากนี้เมืองหินดำยังได้ส่งคนเข้ามาสืบสวนด้วย ซึ่งทำให้เขาต้องวางแผนเช่นนั้นขึ้นมา
เนื่องจากมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดทีมสืบสวนที่สอง เขาจึงได้คิดจะใช้ทีมสืบสวนนี้เบี่ยงเบนความสนใจจากเหล่าคนคลั่ง เพื่อที่เขาจะได้เข้าไปเก็บศพทารกมาได้
โชคดีที่แผนการของเขาดำเนินไปอย่างราบรื่น… จนได้มาพบกับหวู่เหิงเข้า
ชายเพียงคนเดียวได้จัดการกับสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างหัวหมาป่าทั้งกลุ่ม
ดังนั้นแผนการของเขาจึงล้มเหลวไม่เป็นท่าในขั้นตอนสุดท้าย
หลังจากหวู่เหิงอ่านจบ ออทรัคก็พูดต่อ “เมืองหินดำเชื่อว่าผู้รอบรู้ที่ผ่านมานั้นคือเนโครแมนเซอร์ และพวกเขาก็ได้เริ่มสืบสวนเรื่องนี้แล้ว”
เนโครแมนเซอร์งั้นเหรอ?
ด้วยคำแนะนำง่ายๆ หมู่บ้านทั้งหมู่บ้านก็ถูกกวาดล้างไปจนหมด
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้คนถึงพากันหวาดกลัวเนโครแมนเซอร์
“งั้นอาการบ้าคลั่งของชาวบ้านก็เปิดจากศพทารกงั้นเหรอ?” หวู่เหิงถาม
“จากข้อมูลที่มี พวกภูตผีจะฝึกฝนมนต์ดำ ซึ่งในกรณีนี้ก็คือวิญญาณของทารก หลังจากกลายเป็นดวงวิญญาณไปแล้ว มันก็ไม่รู้ผิดรู้ถูกอีก และกลายเป็นอันตรายขึ้นมา” ออทรัคตอบ
ทารกปีศาจ? วิญญาณ?
มันลงเอยด้วยเรื่องแบบนี้อีกแล้วเหรอ?
แต่ก็เป็นอีกครั้ง แม้แต่พวกโครงกระดูกยังมีเพลิงวิญญาณได้ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จะมีภูตผีอยู่ในโลกนี้
อย่างน้อยถ้าตามความเชื่อ การมีอยู่ของวิญญาณก็ยังเป็นไปได้มากกว่าที่โครงกระดูกจะกลับมามีชีวิตได้
“เอาล่ะ ภารกิจจบลงแล้ว เนื่องจากข้อมูลที่ให้มาไม่ตรงกัน สมาคมและเมืองหินดำจึงได้เพิ่มรางวัลจากภารกิจให้กับพวกเรา รางวัลจากภารกิจที่พวกเราได้รับจึงเป็นเงิน 220 เหรียญเงินและไอเท็มระดับกลาง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คาวิน่าที่ไม่ได้สนใจอะไรก็ตาเป็นประกายทันที
อย่างน้อยเมื่อความเสี่ยงเพิ่มขึ้น รางวัลก็ได้เพิ่มขึ้นตามไปด้วย
ในทางกลับกัน หวู่เหิงก็สนใจรางวัลที่เป็นไอเท็มระดับกลางซะมากกว่า
เขาสามารถแลกเปลี่ยนรางวัลเป็นหนังสือทักษะระดับกลางได้งั้นเหรอ?
เยี่ยมไปเลย เพราะทักษะสาดกรดของเขาดูไม่ค่อยมีประสิทธิภาพเท่าไรเลย มันไม่ต่างอะไรจากการถ่มน้ำลายเลยก็ว่าได้
“โอ้ และที่สำคัญนะ หวู่เหิง…” ออทรัคมอบมาที่เขาอีกครั้ง
“ขอรับ? มีอะไรงั้นเหรอ?”
“เหตุการณ์นี้ส่งผลกระทบต่อทั้งหมู่บ้านและเกี่ยวข้องกับมนต์ดำ ศาลากลางจึงรับรู้ได้ถึงผลงานของเจ้าในภารกิจนี้ และพวกเขาก็ได้ให้ความสนใจกับเจ้าเพิ่มขึ้นด้วย”
หวู่เหิงขมวดคิ้ว
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ผลที่ตามมาจากการกระทำของเนโครแมนเซอร์ผู้นั้นทำให้ศาลากลางรู้สึกว่าอาชีพนี้อันตรายยิ่งขึ้น
ในฐานะเนโครแทนเซอร์ที่ประจำการอยู่ในเมือง เขาจึงได้รับความสนใจมากขึ้นไปด้วย
ไม่ เขาเองก็อยู่ในความเสี่ยงอยู่แล้ว และหลังจากเหตุการณ์นี้ เขาก็ได้ถูกยกระดับความเสี่ยงเพิ่มขึ้นมานั่นเอง
“ข้าเข้าใจแล้วหัวหน้า”
ออทรัคหยิบเอาถุงเงินออกมาสองถุงและยื่นพวกมันให้กับพวกเขาทั้งคู่ จากนั้นเขาก็พูดต่อ “งั้นวันนี้ก็แค่นี้แหละ คาวิน่า เจ้าพาหวู่เหิงเดินดูรอบๆ สมาคมหน่อยนะ”
“ได้สิ!” คาวิน่าเก็บถุงเงินใส่กระเป๋าและยืนขึ้น “ข้าจะพาเจ้าเดินชมสมาคมเอง ถ้ามีอะไรที่เจ้าไม่เข้าใจก็ถามข้าได้เลย”
เมื่อเดินออกมาจากห้องแล้ว คาวิน่าก็พาเขาออกไปข้างนอก และบั้นท้ายดินระเบิดของเธอรวมถึงขาเรียวของเธอก็ดูสะดุดตามาก
“นั่นคือสนามฝึกซ้อม มันมีพื้นที่กว้างมาก หัวหน้าของพวกเราชอบไปฝึกอยู่ที่นั่น เขาเป็นพวกบ้าการฝึกน่ะ”
“ทางนั้นคือห้องทดลองแปรธาตุ มันถูกเตรียมไว้ให้กับพวกนักเล่นแร่แปรธาตุ”
“และทางนั้นก็คือห้องประชุม…”
ระหว่างทาง คาวิน่าก็แนะนำหลายๆ อย่างให้เขารู้
สมาคมนักผจญภัยนั้นร่ำรวยและทรงพลังมาก
อาคารของสมาคมกินพื้นที่มหาศาลและถูกแบ่งออกเป็นหลายส่วน
“พวกเขามีบริการอาหารไหม? อย่างพวกอาหารเช้าและอาหารค่ำ?”
“ไม่!”
“โถ่!”
...
หลังจากพาชมสมาคมแล้ว คาวิน่าก็จากไป
ส่วนหวู่เหิงก็กลับมาที่แผนกต้อนรับส่วนหน้า
“ข้าอยากจะมาแลกเปลี่ยนรางวัลเป็นหนังสือทักษะหน่อย”
“ได้เลยเจ้าค่ะ ข้าขอทราบได้ไหมว่าท่านอยากจะได้ทักษะแบบไหน?”
“ทักษะของนักเวท!”
“เจ้าค่ะ ตอนนี้เมืองหินดำมีหนังสือทักษะนักเวทระดับกลางอยู่สองทักษะพอดี”
หลังจากเธอพูดจบ เธอก็นำหนังสือทักษะสองเล่มมาให้กับเขา
[ทักษะจาระบี] [ทักษะสายหมอก]
หนังสือทักษะดูเก่าและดูเหมือนจะถูกใช้งานมาหลายครั้งแล้ว
[ทักษะจาระบี]
[รายละเอียด: เปลี่ยนพื้นที่ที่กำหนดให้กลายเป็นพื้นที่ที่ยากต่อการเคลื่อนไหวและสามารถติดไฟได้ด้วย]
[ทักษะสายหมอก]
[รายละเอียด: สร้างหมอกหนาทึบปกคลุมพื้นที่]
