ตอนที่ 185 ในร้านค้ามันมีของแบบนี้ด้วยหรือ?

เมื่อฟังประโยคแรกที่ เย่เฉิน พูดแล้ว ฉิน ชิงอวิ๋น และเพื่อนๆ ยังนึกสงสัยในใจ

พวกเขาคิดว่า เย่เฉิน อาจจะมีตัวตนอยู่แค่สองสามอย่างเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เย่เฉิน ยังอายุไม่มาก

แต่พอฟังประโยคถัดไปของ เย่เฉิน ทุกคนก็ถึงกับตะลึง

ประธานบริษัท ต้าเซี่ย เรียล เอสเตท กรุ๊ป, ประธานบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่, ผู้ถือหุ้นอันดับสามของบริษัท เฉียนคุน แคปปิตอล กรุ๊ป, ผู้ถือหุ้นของ Shark Live, เจ้าของสนามกอล์ฟนานาชาติ หลันไห่, เจ้าของบริษัทประมูล ฟู่หยุน.......

ตัวตนเหล่านี้ล้วนทำให้พวกเขาตกใจจนพูดไม่ออก

บริษัท ต้าเซี่ย เรียล เอสเตท กรุ๊ป นั่นเป็นยักษ์ใหญ่ในวงการอสังหาริมทรัพย์ในเมืองเจียงโจว ซึ่งมีอำนาจความแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัว ส่วนสนามกอล์ฟนานาชาติ หลันไห่ ก็เป็นที่รู้จักในฐานะสถานที่ที่มีค่าใช้จ่ายสูง

การเป็นสมาชิกของสนามกอล์ฟนานาชาติ หลันไห่ ถือเป็นเรื่องที่น่าภูมิใจมาก

สมาชิกระดับสูงของที่นั่นล้วนแล้วแต่เป็นกลุ่มผู้มีอิทธิพลแทบทั้งสิ้น

ไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังสนามกอล์ฟนานาชาติ หลันไห่ จะเป็น พี่เฉิน ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

และนอกจากนี้ยังมี Shark Live ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง บางครั้งพวกเขาก็เข้าไปชมบ้าง แถม พี่เฉิน ยังเป็นผู้ถือหุ้นของ Shark Live อีกด้วย

นี่มันเจ๋งเกินไปแล้ว

บรรดาคุณหนู คุณชายจากตระกูลที่ร่ำรวยฟัง เย่เฉิน พูด ต่างก็ช็อกจนเกือบชาไปทั้งตัว

พี่เฉิน นี่สุดยอดจริงๆ

ตัวตนหลายอย่างที่ พี่เฉิน พูดถึงนี้ แต่ละตัวตนก็แทบจะสามารถเดินอย่างสง่าผ่าเผยในเมืองเจียงโจวได้อย่างไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว

พี่เฉิน มีตัวตนมากมายขนาดนี้ ถ้าพูดออกไปเกรงว่าคงทำให้คนอื่นตกใจตายได้เลยทีเดียว

หลังจากพูดสั้นๆ ออกไปแค่ไม่กี่คำ เย่เฉิน ก็ไม่ได้พูดต่อ

“จริงๆ แล้ว พวกนี้เป็นเพียงตัวตนที่ไม่สำคัญของผม ผมยังมีตัวตนที่สำคัญที่สุด ..อีกอย่างหนึ่ง”

เย่เฉิน อธิบายอย่างช้าๆ

หืม?

ประธานบริษัท ต้าเซี่ย เรียล เอสเตท กรุ๊ป เจ้าของสนามกอล์ฟนานาชาติ หลันไห่ เจ้าของบริษัท ประมูล ฟู่หยุน ตัวตนที่เจ๋งขนาดนี้ยังไม่สำคัญ?

พวกเขาถึงกับตะลึงกับคำพูดของ เย่เฉิน ไปอีกครั้ง

แล้วตัวตนที่สำคัญที่สุดของ พี่เฉิน ..คืออะไร?

พวกเขาสงสัยกันอย่างมาก

พี่เฉิน คงไม่ใช่ว่าเป็นคุณชายจากเซี่ยงไฮ้, เซินเจิ้น หรือแม้แต่ ปักกิ่ง หรอกนะ

หรือบางทีเขาอาจเป็นทายาทของตระกูลใหญ่ที่มาเพื่อหาประสบการณ์ชีวิตในเมืองเจียงโจว?

หรือเขาอาจเป็นลูกชายของพ่อมดการเงินอะไรสักอย่าง?

คนเหล่านี้ โดยเฉพาะกับบรรดาคุณหนูจากตระกูลที่ร่ำรวยต่างอดไม่ได้ที่จะจินตนาการ และคาดเดาเกี่ยวกับตัวตนของ เย่เฉิน

“จริงๆ แล้ว ตัวตนที่สำคัญที่สุดของผมก็แค่...เป็นนักศึกษาธรรมดาๆ คนหนึ่งของมหาวิทยาลัยเจียงโจว”

เย่เฉิน ตอบอย่างถ่อมตัว

ไม่ว่าจะเป็นประธานบริษัท ต้าเซี่ย เรียล เอสเตท กรุ๊ป, ผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสามของบริษัท เฉียนคุน แคปปิตอล กรุ๊ป หรือเจ้าของสนามกอล์ฟนานาชาติ หลันไห่ ล้วนไม่สำคัญ.. มันเป็นแค่อาชีพรองเท่านั้น

ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือ ..นักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดาๆ คนหนึ่ง

เย่เฉิน มีความเข้าใจในตัวเองอย่างถ่องแท้

การเรียนทำให้เขามีความสุข เขารักในการเรียน แค่กๆๆ...

มันเป็นนิสัยที่เขาฝึกมันมาตั้งแต่มัธยมปลาย

ตัวตนที่สำคัญที่สุดของผมก็แค่ ..เป็นนักศึกษาธรรมดาๆ คนหนึ่ง?

หลังจากได้ยินสิ่งที่ เย่เฉิน พูด พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีมาสักพักแล้ว

และแน่นอนว่าพวกเขายินดีที่จะเรียก พี่เฉิน ว่า ‘ปรมาจารย์แห่งการถ่อมตัว’

พี่เฉิน ได้เชี่ยวชาญแก่นแท้ของการถ่อมตัวแล้ว

อะไรคือเป็นแค่นักศึกษาธรรมดาๆ คนหนึ่ง?

ตัวตนมากมายแบบนี้ เรียกว่าธรรมดาได้อีกเหรอ?!!

คุณลองไปถามที่มหาวิทยาลัยเจียงโจว...ไม่...ทั่วทั้งมณฑล ไม่สิ...แม้แต่ในมหาวิทยาลัยใหญ่ๆ ทั่วประเทศเลยก็ได้

นักศึกษาคนใดมีตัวตนเหมือน พี่เฉิน บ้าง?

ไม่ต้องพูดถึงตัวตนมากมายนี้เลย แม้แต่ตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่ง นักศึกษาคนใดจะมีบ้าง?

คำพูดนับพันรวมเป็นประโยคเดียว - พี่เฉิน เจ๋งสุดๆ

ถ้าหากพวกเขามีตัวตนมากมายแบบนี้ คงลอยลมไปนานแล้ว

แต่ พี่เฉิน ยังคงถ่อมตัว โดยคิดว่าตัวเองเป็นแค่นักศึกษาธรรมดาๆ คนหนึ่ง

พวกเขาได้เห็น และได้เรียนรู้จาก พี่เฉิน มากมายจริงๆ ต่อไปต้องเรียนรู้จาก พี่เฉิน ให้มาก และถ่อมตัวให้ได้เหมือน พี่เฉิน

ในช่วงเวลานี้ พวกเขายิ่งบูชา เย่เฉิน มากขึ้น

เวลาผ่านไปนาทีต่อนาที ฉิน ชิงอวิ๋น และเพื่อนๆ ของเธอก็แยกย้ายกันกลับไป

ก่อนจากไป ฉิน ชิงอวิ๋น บอก เย่เฉิน ว่า คุณปู่ของเธอ หรือ ท่านฉิน ฝากความคิดถึง และเชิญ เย่เฉิน ให้ไปเยี่ยมเยียนบ้านตระกูลฉินบ้าง เมื่อเขามีเวลา

หลังส่งคนอื่นๆ กลับ เย่เฉิน ก็ขับเฮลิคอปเตอร์บินวนอีกหนึ่งรอบก่อนจะออกจากคฤหาสน์

ระหว่างทางกลับไปที่คฤหาสน์ของเขา เย่เฉิน นึกถึงเรื่องที่ เจ้าอ้วน พูดถึงชุมชนเชี่ยนไต้ฮัวหยวนในตอนเที่ยงวันนี้

ไป๋ ฮันเยียน เธอก็อาศัยอยู่ในอาคารของเขาในชุมชนเชี่ยนไต้ฮัวหยวน ถ้ามีเวลาเขาอาจไปดูสถานการณ์ของ ไป๋ ฮันเยียน บ้าง

คอนเสิร์ตที่ บริษัท อี้หลิน จัดให้กับเธอ ..ไม่น่าจะนานเกินรอแล้ว

ในตอนกลางคืน เย่เฉิน เฝ้ารอคอยเวลาเที่ยงคืนมาถึงอย่างเงียบๆ

ร้านค้าจะรีเฟรชในไม่ช้า เขาอยากรู้ว่าร้านค้าระดับสาวดาวจะรีเฟรชสินค้าอะไรออกมาให้กับเขา ..ในครั้งนี้

เย่เฉิน รู้สึกคาดหวังอย่างมาก

เวลาผ่านไปนาทีต่อนาที และในที่สุดเวลาก็มาถึงเที่ยงคืน

เย่เฉิน เข้าสู่เกม [ด้วยเงินเดือนแค่สามพัน ฉันก็กลายเป็นมหาเศรษฐีของโลกได้] ทันที

เขาคลิกเข้าไปในร้านค้า แล้วดูสินค้าที่รีเฟรชออกมาทั้งแปดรายการไปทีละรายการ

รอยยิ้มที่น่าพึงพอใจเองก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ บนใบหน้าของ เย่เฉิน

ไม่เลว.. ไม่เลวเลย

ในร้านค้ามีสินค้าที่เขาสนใจปรากฏขึ้นอีกครั้งแล้ว

อย่างแรกคือทรัพย์สินที่ค่อนข้างธรรมดา โดยมีมูลค่าประมาณหนึ่งพันล้านหยวน

เย่เฉิน ซื้อมันมา..

อย่างที่สองคือสิ่งที่ เย่เฉิน รอคอยมาเป็นเวลานาน

[แคปซูลเพิ่มสมรรถภาพทางกาย เมื่อรับประทานแล้วจะเพิ่มสมรรถภาพทางกาย 3 จุด ราคา 16 หยวน (ไม่มีผลข้างเคียง โปรดรับประทานได้อย่างสบายใจ)]

ในที่สุดเกมนี้ก็มีของที่เพิ่มสมรรถภาพทางกาย

นี่คือสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้ในโลกแห่งความเป็นจริง

หากแคปซูลเพิ่มสมรรถภาพทางกายปรากฏขึ้นในโลกแห่งความเป็นจริง คงเกิดความวุ่นวายขึ้นอย่างแน่นอน และคงทำให้มหาเศรษฐีระดับโลกต่างแย่งชิงมัน

ของดีๆ แบบนี้ เย่เฉิน ย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือ

เขาเลือกซื้อในทันที

[ติ๊ง]

[ซื้อแคปซูลเพิ่มสมรรถภาพทางกายสำเร็จ (แคปซูลอยู่ในห้องหนังสือของคุณ โปรดตรวจสอบ)]

ในไม่ช้า เกมส่งข้อความแจ้งเตือนว่า เย่เฉิน ซื้อมันสำเร็จ

เย่เฉิน ดูต่อไป แต่เดิมเขาคิดว่าการได้ซื้อ [แคปซูลเพิ่มสมรรถภาพทางกาย] ในวันนี้ ..เป็นเรื่องน่ายินดีอย่างไม่คาดคิด

แต่เมื่อ เย่เฉิน เห็นสินค้ารายการสุดท้ายในร้านค้าระดับสามดาว เขาก็ต้องร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ :

“โอ้โห ให้ตาย.. ในร้านค้ามันมีของแบบนี้ด้วย?!”