บทที่ 556 ร้านใหญ่รังแกคน

โทรศัพท์จากทางถังยวิ่นหย่าโทรมา

เมื่อวานตอนเย็น ถังยวิ่นหย่ากับฉินปิงเสวี่ยไปที่บริษัทที่พ่อของเธอทำงาน เพื่อชดใช้ความเสียหายที่เกิดขึ้น ซึ่งรวมแล้วประมาณหนึ่งล้านหยวน

พ่อของถังยวิ่นหย่า ถังต้าฮวา ได้ทำการเสียบสายผิดพลาด ทำให้เครื่องจักรของบริษัทเสียหาย เครื่องจักรนั้นมีราคาแพงมาก เครื่องหนึ่งมีมูลค่าถึงสิบล้านหยวน และการซ่อมแซมก็มีราคามากกว่าแสนหยวน

การชดใช้หนึ่งล้านหยวนตามใบรายการซ่อมแซมก็ยอมรับได้ แต่พอพวกเขาเห็นถังยวิ่นหย่าเตรียมเงินชดใช้ไว้แล้ว พวกเขาก็เกิดความคิดที่จะให้ชดใช้ตามราคาจริง นั่นคือสิบล้านหยวน ซึ่งใครจะทนได้

หากไม่ใช่เพราะรู้จักเล่ยหมิง ถังยวิ่นหย่าก็ไม่มีทางมีเงินหนึ่งล้านหยวนอยู่ดี

“ตอนนี้คุณมีเวลาว่างไหม? ถ้าไม่มี ฉันจะหาฉินปิงเสวี่ย” ถังยวิ่นหย่าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแอ

เล่ยหมิงตอบตกลงทันที “ส่งที่อยู่มาให้ฉันทาง WeChat ฉันจะไปทันที”

ถังยวิ่นหย่าส่งที่อยู่มาให้ทาง WeChat เป็นย่านเมืองเก่าของเจียงหนาน ดูเหมือนจะเป็นบ้านของเธอ จากสภาพครอบครัวของเธอ ก็พอเข้าใจได้

เมื่อคืนถังยวิ่นหย่าคิดเรื่องนี้มาก เธอตั้งใจจะหาฉินปิงเสวี่ยเพราะกลัวว่าเล่ยหมิงจะไม่มีเวลา แต่หลังจากคิดดูแล้ว อย่างที่ฉินปิงเสวี่ยบอก ตอนนี้เธอได้รับเงินห้าสิบล้านหยวนจากเล่ยหมิงและใช้ไปหนึ่งล้านแล้ว ดังนั้นถ้าปฏิเสธก็ไม่ถูกต้อง เธอจึงตัดสินใจยอมรับ แต่เธอไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณฉินปิงเสวี่ยมากเกินไป เพราะจะทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อย แม้ว่าฉินปิงเสวี่ยจะมีเงิน แต่เมื่อเทียบกับเล่ยหมิงก็ไม่เท่าไหร่

ในฐานะที่เป็นผู้หญิงของเล่ยหมิง ถังยวิ่นหย่าก็ไม่ต้องการให้ตัวเองดูต่ำกว่าใคร จึงลองโทรหาเล่ยหมิง และได้รับการตอบกลับจากเขา ทำให้เธอรู้สึกดีใจอย่างมาก อย่างน้อยเล่ยหมิงก็ดูแลเธออย่างดี

เนื่องจากถนนในเขตเมืองเก่าไม่ดี ถนนแคบและไม่เรียบ เล่ยหมิงจึงไม่ได้ขับบูกัตตีของตัวเอง แต่ใช้บริการแท็กซี่แทน

“คุณผู้ชาย กรุณาคาดเข็มขัดนิรภัยด้วย”

คนขับพูดด้วยความเคยชิน “อ๊ะ...คุณคือ? เล่ยหมิงใช่ไหม?”

เล่ยหมิงหันมามองด้วยความสงสัย “คุณรู้จักผมหรอ!”

“แน่นอน รู้จักสิ คุณคือเทพในหมู่คนขับแท็กซี่ของเรา” คนขับพูดอย่างตื่นเต้น “แม้ว่าคุณจะไม่ได้ขับแท็กซี่แล้ว แต่เรื่องราวของคุณยังคงแพร่หลายอยู่ในหมู่คนขับแท็กซี่ ขับแลมโบร์กินี บูกัตตี เฟอร์รารี มารับงานแท็กซี่ คุณเป็นคนแรกที่ทำได้ ในวงการนี้ไม่มีใครเทียบได้ หลายคนพยายามเลียนแบบคุณ แต่ไม่มีใครทำได้ดีเท่าคุณ”

“อ้อ แล้วทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ?” เล่ยหมิงถามด้วยความสนใจ

คนขับพูดพลางขับ “อันดับแรกคือ รถของพวกเขาไม่ดีเท่าของคุณ และอันดับสองคือ การจีบสาวของพวกเขาไม่ได้ผลเท่าของคุณ ดังนั้น มันบอกได้ว่า โชคชะตาเป็นเรื่องของโชคชะตา บังคับไม่ได้ ถ้าบังคับ มันจะผิดหวัง ควรปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ”

เล่ยหมิงหัวเราะเบาๆ ไม่พูดอะไร

อิงซือเสวี่ยก็รู้จักกันตอนขับตี่ตี๋

เฉินเสวี่ยและลู่เสวี่ยฉีก็เจอกันตอนส่งอาหาร

เรื่องนี้ทำให้เล่ยหมิงรู้สึกภูมิใจ

ไม่นานคนขับก็มาถึงที่หมาย และเผยความตั้งใจของเขา “เทพเล่ยหมิง ผมเคารพคุณมาก เป็นแฟนตัวยงของคุณ คุณควรให้คะแนนห้าดาวกับผมนะ”

เล่ยหมิง “...”

หนุ่มน้อย คุณมีคำถามมากมายหรือ?

เล่ยหมิงสงสัยว่า แม้คนขับจะจำเขาได้ แต่จุดประสงค์จริงๆ คือต้องการคะแนนห้าดาว เรื่องนี้เกินไปหน่อย

คนขับสมัยนี้ทำทุกอย่างเพื่อคะแนนห้าดาวไหม?

ไม่เหมือนตอนที่เขาขับ ดูสบายๆ กว่านี้มาก...

แต่เล่ยหมิงรู้ถึงความลำบากในอาชีพนี้ดี เขาเคยเหนื่อยจนไม่สามารถยืดหลังได้ ดังนั้นเขาจึงให้คะแนนดีๆ อย่างเป็นมิตร

“ขอบคุณเทพเล่ยหมิง!”

คนขับดีใจและยกนิ้วให้ก่อนขับรถออกไป

เล่ยหมิงมองดูบริเวณรอบๆ เห็นบ้านชั้นเดียวเก่าๆ นี่คือย่านเก่าในเจียงหนาน บ้านเก่ายังมีอยู่มาก แม้จะมาถึงที่หมาย แต่เขาไม่รู้ว่าบ้านของถังยวิ่นหย่าอยู่ที่ไหน

“ยวิ่นหย่า คุณอยู่ที่ไหน? ตอนนี้ฉันอยู่ตรงข้ามซุปเปอร์มาร์เก็ตเจิ้นหยู” เล่ยหมิงพูด

ไม่นานข้อความจากถังยวิ่นหย่าก็มาถึง เล่ยหมิงเห็นเด็กสาวสวยสดใสในชุดเรียบง่ายแต่มีเสน่ห์ เดินมาพร้อมรองเท้าผ้าใบแบนๆ

เสื้อผ้าธรรมดาแต่ไม่สามารถซ่อนเสน่ห์ของเธอได้

“เล่ยหมิง”

ถังยวิ่นหย่าพูดขึ้น

“ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?” เล่ยหมิงถาม

ถังยวิ่นหย่าพูดด้วยเสียงเบาๆ “พวกเขากำลังคุยกับพ่อของฉัน พวกเขาบอกว่าจะซ่อมเครื่องจักรแล้วขายเป็นเครื่องมือสอง แล้วเอาเงินส่วนต่างมาให้พวกเขา หรือจะขายเป็นเครื่องมือสองให้บริษัทในราคา 2 ล้านหยวน ซึ่งเราต้องจ่ายเพิ่มอีก 9 ล้านหยวน ลดให้เรา 1 ล้านหยวน”

“นี่มันรังแกกันชัดๆ” เล่ยหมิงพูดด้วยความไม่พอใจ “พนักงานทำเครื่องจักรเสียหาย บริษัทไม่มีความรับผิดชอบหรือ? แม้จะไม่ต้องชดใช้ก็ตาม นี่มันก็ไม่ยุติธรรมอยู่ดี พนักงานไม่ได้รับการฝึกอบรมอย่างเพียงพอ ผลลัพธ์ก็คือทำผิดพลาด แล้วตอนนี้กลับมาโทษพนักงาน มีบริษัทแบบนี้ด้วยหรือ?”

ถังยวิ่นหย่าถอนหายใจเบาๆ “ไม่มีทางเลือก บริษัทเขาใหญ่โต เราเป็นแค่คนธรรมดา พวกเขารู้ว่าเรามีบ้านหนึ่งหลัง ถึงแม้จะเก่า แต่ตามราคาที่ดินในเจียงหนาน ก็มีมูลค่าราวหนึ่งล้านหยวน แต่พ่อบอกว่าจะไม่ขายบ้านแน่ๆ เพราะในอนาคตอาจจะมีการเวนคืนที่ดิน หากเราไม่ขาย บ้านนี้มีโอกาสกลายเป็นบ้านราคาหลายล้านหยวน แถมยังได้บ้านใหม่หลายหลัง แต่ถ้าขายตอนนี้ก็จะไม่ได้อะไรเลย ตอนนี้พ่อกลัวพวกเขาจะยื่นคำร้องต่อศาลและบังคับขายในราคาตลาดซึ่งมีมูลค่าราวหนึ่งล้านหยวน ซึ่งแตกต่างจากราคาการเวนคืนมาก”