บทที่ 553 ล้อเล่นไปหน่อยไหม!

การร่างสัญญาใช้เวลาไม่นาน

แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

จากบริษัทมีเลขามาส่งสัญญาให้

ฉินอู๋หยาและฉินซ่างไห่ตรวจสอบรายละเอียดสัญญา เมื่อแน่ใจว่าไม่มีปัญหาแล้วก็นำมาให้ฉินลู่เหยา ทั้งสองฝ่ายลงนามในสัญญาและส่งมอบหุ้นทั้งหมด

ไม่นาน ฉินอู๋หยาก็โอนเงินหกพันล้านหยวนเข้าสู่บัญชีของฉินลู่เหยา

ดูเหมือนจะอยากเยาะเย้ย ฉินอู๋หยาและฉินซ่างไห่ก็ไม่รีบออกไป แต่โทรหาลี่เทียนหลงและพูดคุยเรื่องการเจรจาความร่วมมือต่อหน้าทุกคน

ลี่เทียนหลงตอบตกลงทันที และยังส่งคนมาเจรจาต่อในคืนนี้

“ฮึ ฉินลู่เหยา เธอคิดว่าเธอสำคัญหรือไง? ถ้าไม่มีลี่เทียนหลง เธอก็ไม่มีอะไรเลย”

“ลี่เทียนหลงบอกเราตั้งแต่แรกแล้วว่า ถ้าไล่ครอบครัวเธอออกจากบริษัท เขาจะยกเลิกการปิดกั้นและให้เราโปรโมตด้วยทรัพยากรที่ดีที่สุด!”

“ต่อจากนี้เราก็ไม่ใช่คนทางเดียวกันแล้ว เก็บเงินหกพันล้านไว้ใช้ยามแก่เถอะ บริษัทจะฟื้นตัวในมือเราและกลายเป็นบริษัทที่มีมูลค่าหลายหมื่นล้านในอนาคต”

ฉินอู๋หยาและฉินซ่างไห่เยาะเย้ยด้วยความไม่พอใจ

หลี่ฉุ่ยเจินและลูกๆ ของฉินซ่างไห่ก็หัวเราะเยาะ

ในสายตาพวกเขา ฉินลู่เหยาทำการตัดสินใจที่โง่เขลา หากไม่ใช่เพราะเธอ พวกเขาคงไม่มีโอกาสไล่เธอออกไปและได้รับการยอมรับจากลี่เทียนหลง

“ตอนนี้เธอจะเสียใจก็สายไปแล้ว!”

ฉินอู๋หยาพูดและเตรียมจะออกไป

ฉินหยวนซานและหลิวอวี้เสียรู้สึกใจหาย พี่น้องแท้ๆ กลับขายพวกเขาเพื่อแลกกับความร่ำรวย มันเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับ

“พวกคุณเห็นฉันมีท่าทีเสียใจหรือเปล่า?” ฉินลู่เหยายิ้มเล็กน้อย แล้วหันไปหาเล่ยหมิง “เล่ยหมิง ฉันไม่มีบริษัทแล้ว ฉันจะเอาเงินนี้ไปเปิดบริษัทเกมใหม่ นายจะสนับสนุนฉันไหม?”

“ไม่สนับสนุน”

เล่ยหมิงตอบอย่างสบายๆ

รอยยิ้มของฉินลู่เหยาค่อยๆ หายไป เธอรู้สึกใจเต้นผิดจังหวะ คิดว่าเธอทำให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า?

ตั้งแต่มาถึงที่นี่ เธอผ่อนคลายเกินไป คิดว่าเป็นแฟนของเขา ในความเป็นจริงความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นเพียงการแลกเปลี่ยน เล่ยหมิงสนใจเพียงร่างกายของเธอ ไม่มีความรัก

ในพริบตา เธอก็รู้สึกหวั่นใจ

ขณะที่ฉินอู๋หยาและฉินซ่างไห่หัวเราะลั่น ทำให้เธอรู้สึกอายและเสียใจ

“จริงๆ น่าขำจริงๆ”

“ฉินลู่เหยา เธอหาแฟนแบบนี้เหรอ”

“ฉันคิดว่าเธอทิ้งลี่เทียนหลงเพราะเด็กคนนี้เจ๋งมาก แต่ตอนนี้เธอกลับเผาตัวเอง น่าขำจริงๆ”

“ไม่ใช่แค่เรื่องตลกธรรมดา!”

พวกเขาเยาะเย้ยฉินลู่เหยาอย่างเต็มที่ เหมือนกับเผาตัวเอง

การนำชิปทั้งหมดวางบนเล่ยหมิงแล้วถูกปฏิเสธ มีอะไรน่าขำกว่านี้อีก?

ฉินลู่เหยากัดริมฝีปาก ไม่รู้ว่าทำไมเล่ยหมิงถึงไม่พอใจ อาจจะเป็นเพราะเธอเกินไปเล็กน้อยก็ไม่ควรทำแบบนี้?

เธอกำลังจะขอโทษ แต่เล่ยหมิงก็พูดขึ้นว่า “เธอเรียกฉันว่าอะไร?”

“เล่ยหมิง…”

ฉินลู่เหยาตาสว่างขึ้น และยิ้มอย่างมีความสุข เธอหน้าแดงและพูดเสียงเบา “ที่รัก นายทำให้ฉันตกใจหมดเลย ฉันคิดว่านายไม่ช่วยฉันแล้ว”

“นี่แหละที่ฉันอยากได้ยิน”

เล่ยหมิงลูบหัวเธอ แล้วจับหางม้า กลิ่นแชมพูหอมสดชื่น “หกพันล้านเปิดบริษัทได้เหรอ? ฉันจะลงทุนเพิ่มให้ดีไหม? เรื่องเล็กๆ ทำให้ชื่อเสียงฉันเสีย”

“หกพันล้านก็พอได้ แต่ถ้าคุณ…เอ้ย ที่รักพูดว่าจะลงทุนเพิ่ม คุณอยากจะให้เท่าไหร่? มีเงินเท่าไหร่ก็ทำได้เท่านั้น” ฉินลู่เหยาหน้าแดงและพูดด้วยเสียงเบา

เล่ยหมิงคิดสักครู่ “ยังไงฉันก็มีเงินมากพอที่จะใช้ไม่หมด เอาแบบนี้ ฉันจะลงทุนหกหมื่นล้านให้เธอ แล้วใช้แหล่งทรัพยากรจาก Tencent และ ByteDance ให้เธอไปพูดคุยกับพวกเขาเอง เรื่องอื่นฉันไม่สนใจ”

“อะไรนะ!”

ฉินลู่เหยาตกใจทันที

หกหมื่นล้านเพื่อการลงทุน? นี่มันเหมือนฝันเลย

ยังมีแหล่งทรัพยากรจาก Tencent และ ByteDance ให้เธอใช้ ถ้าแบบนี้ แม้แต่หมูก็สามารถทำให้บริษัทเติบโตได้ แล้วเธอจะทำได้แน่นอน

“ที่รัก นายต้องการหุ้นเท่าไหร่?” เธอถามด้วยดวงตาสดใส

เล่ยหมิงส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการหุ้น มันไม่มีความหมาย บริษัทเล็กเกินไป”

ฉินลู่เหยา “…”

ตามที่ฉินปิงเสวี่ยบอก นี่อาจเป็นเรื่องเล็กสำหรับเล่ยหมิง

ต้องรู้ว่า บริษัทที่เล่ยหมิงเป็นเจ้าของ แม้แต่ในเทียนจิงก็มีมูลค่าสองแสนล้านหยวน

หกหมื่นล้านอาจจะน้อยไป แต่จะทำอะไรก็ปล่อยให้ฉินลู่เหยาจัดการ เขาไม่สนใจ ขอแค่เธอมีความสุขก็พอ

ฉินหยวนซานและหลิวอวี้เสียตกใจมาก

นี่มันอะไรกัน?

พวกเขากำลังล้อเล่นหรือนี่?

หกหมื่นล้าน นี่มากกว่ามูลค่าบริษัทของพวกเขาเองสองเท่า ทำไมเล่ยหมิงพูดออกมาเหมือนกับเป็นเรื่องง่าย

มันน่าพิศวงจริงๆ!

“โอ้ พูดเกินจริง หกหมื่นล้าน”

“คนจาก Tencent และ ByteDance จะให้ทรัพยากรกับพวกเธอ ทำไมไม่บอกว่าพวกเขาเป็นของพวกเธอเองละ?”

“พูดเกินจริงโดยไม่คิด พวกเธอเอาความกล้ามาจากไหน นี่มันบ้าไปแล้ว”

ฉินอู๋หยาพูดอย่างไม่เชื่อ

แต่เล่ยหมิงไม่ใช่คนที่ชอบพูดโกหก เขาพูดอย่างจริงจัง “พวกคุณพูดถูกแค่ครึ่งหนึ่ง ByteDanceเป็นของฉัน แต่ Tencent ฉันมีแค่หกสิบเปอร์เซ็นต์ ส่วนที่เหลืออีกไม่นานก็จะเป็นของฉัน”

ฮ่าฮ่า!

ฉินอู๋หยาและฉินซ่างไห่หัวเราะลั่น

พวกเขาเห็นคำพูดของเล่ยหมิงเป็นเรื่องตลก และไม่ให้ความสำคัญ

พูดตามตรง ใครจะเชื่อ?

มันบ้าไปแล้ว

พวกเขาไม่คิดจะเถียงอะไรอีก หันหลังออกจากที่นั่น ไม่นานบ้านก็เงียบสงบ

ฉินหยวนซานถามด้วยความสงสัย “ลู่เหยา ที่เธอพูดกับเล่ยหมิงเมื่อกี้นี้จริงหรือเปล่า? หรือแค่พูดเพื่อให้ลุงสองคนฟังเท่านั้น?”

“พ่อ ฉันจะพูดโกหกทำไม? แน่นอนว่าจริง ฉันไม่เคยโกหกพ่อมาก่อน เชื่อในสายตาของลูกสาวเถอะ เรื่องของบริษัทพ่อไม่ต้องกังวลแล้ว ฉันจะจัดการเอง” ฉินลู่เหยาตอบอย่างมั่นใจ

เมื่อเห็นลูกสาวพูดอย่างมั่นใจขนาดนี้ พวกเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ

“เล่ยหมิงคืนนี้จะนอนที่บ้านเราหรือเปล่า? ฉันจะไปจัดห้องให้” หลิวอวี้เสียถามพร้อมกับมองเล่ยหมิงอย่างระมัดระวัง ยังไม่แน่ชัดว่าเขาคือใคร การให้ลูกสาวอยู่ใกล้กับเขามากเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดี

เล่ยหมิงได้ยินแล้วเข้าใจทันทีว่านี่เป็นสัญญาณให้เขาไป เขาตอบอย่างสุภาพ “ป้าครับ ผมจะกลับบ้านครับ คืนนี้ผมไม่อยู่ที่นี่”

“มาแล้วก็พักที่นี่สักคืนสิ” หลิวอวี้เสียยิ้มและกล่าว

เล่ยหมิงปฏิเสธ ด้วยความสุภาพ เขาฟังคำพูดระหว่างบรรทัด จากการโต้เถียงสองสามครั้ง ในที่สุดก็ตกลงว่าเขาจะกลับไปนอนที่บ้าน

ถึงแม้เล่ยหมิงจะไม่อยู่ที่นี่ แต่ฉินหยวนซานและหลิวอวี้เสียก็เข้าใจดีว่าควรให้พื้นที่ส่วนตัวแก่พวกเขาสองคน พวกเขาให้เวลาพวกเขาสักพักเพื่อบอกลากัน พูดคุยกัน จูบกันเล็กน้อย

เมื่อพวกเขาออกไปแล้ว เล่ยหมิงและฉินลู่เหยาก็ไม่อายที่จะกอดกันทันที รู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่เมื่อหลิวอวี้เสียออกมาหาน้ำดื่ม พวกเขาจึงหยุดกิจกรรมและนั่งกันอย่างสุภาพ

“ที่รัก ขอบคุณนะ” ฉินลู่เหยาเข้ามาจูบเล่ยหมิงอีกครั้ง ครั้งนี้เธอเก่งขึ้นมาก

“ไม่ต้องขอบคุณ ว่าแต่ ลี่เทียนหลงมีงานแต่งงานในอีกสามวันใช่ไหม? อีกฝ่ายเป็นใครเหรอ?” เล่ยหมิงถาม