บทที่ 212 ค้นพบทรัพยากรใหม่
บทที่ 212 ค้นพบทรัพยากรใหม่ ดวงตาเย็นชาของหวังเย่มืดมิดเหมือนรัตติกาล ทำให้หมอตรงหน้าตกใจจนตัวสั่น เหงื่อเม็ดโตไหลลงมาที่หน้าผากไม่หยุด หมอเช็ดเหงื่อที่หน้าผากไม่หยุด มองหวังเย่ที่ดูสงบนิ่งตรงหน้าด้วยสายตาตื่นตระหนก เขารู้ว่าหวังเย่แบบนี้น่ากลัวกว่าหวังเย่ที่คุ้มคลั่งทุบกำแพงหน้าห้องผ่าตัดเมื่อครู่...