บทที่ 157
บทที่ 157 “เอาล่ะ ถึงตึกเรียนแล้ว นายไปเถอะ” ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด ทั้งสองมาถึงใต้ตึกเรียนสูงตระหง่าน อู๋เทียนหันไปมองจูหลิง และพบว่าเธอกลับมามีสีหน้าเรียบเฉยเหมือนทุกทีแล้ว “ครับ” อู๋เทียนตอบเบาๆ แต่ก่อนที่เขาจะจากไป จูหลิงเหมือนนึกอะไรบางอย่างออกได้ จึงเอ่ยขึ้นด้วยขึ้นว่า “โอวหยางชิงเพิ่งฟื...
