บทที่ 157 เถาหนามโลหิต
ทันทีที่ก้าวออกจากป่าหมอก ทิวทัศน์โดยรอบก็เปลี่ยนไปทันที สิ่งที่เห็นเป็นทางลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด สองข้างทางปกคลุมด้วยหญ้าหนามสีทอง รอบ ๆ เงียบสงบ มีแต่นกบินผ่านไปมาบนท้องฟ้า “ข้าไม่รู้ว่าหนึ่งในสามภูมิภาคนี้อยู่ที่ไหน” มู่อี้เม้มปากแล้วมองไปรอบ ๆ “ข้ารู้สึกหดหู่ใจ” เย่ชิงหานก้าวไปข้างหน้า และปล่อยก...
