บทที่ 154
บทที่ 154 “เข้ามาเถอะ” ภายในห้องทำงาน โอวหยางชิงกับจูหลิง และอาจารย์คนอื่นๆ ต่างนั่งหน้าซีดเซียว เหงื่อซึมเต็มใบหน้า ราวกับเพิ่งผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมาหยกๆ ดูอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด อาจารย์เลิ่งที่ยืนคอยอยู่นอกประตูได้ยินดังนั้นจึงเปิดประตูออก แล้วหันกลับมาพูดกับคนที่อยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงนอบน้อม “อ...
