บทที่ 144 สวรรค์มีทางเจ้าไม่เดิน!
หลินจินไท่เงียบงันไปครู่แล้วส่ายศีรษะ
“หืม?”
ผู้อาวุโสเหอแสดงสีหน้าประหลาดใจ จากนั้นวางถ้วยชาในมือลงแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีคนเช่นนี้อยู่บนโลก แต่ข้ามิได้เห็นกับตา เจ้าช่วยอธิบายเหตุการณ์ให้ข้าฟังได้หรือไม่?”
หลินจินไท่พยักหน้ากล่าวว่า “ศิษย์ได้อธิบายให้เขาฟังอย่างชัดเจนและให้บทเรียนกับเขาไปแล้ว... อย่างไรก็ตาม ศิษย์ไม่คิดว่าชายผู้นี้จะยอมเปลี่ยนใจโดยง่าย”
แคร็ก!
ผู้อาวุโสเหอขมวดคิ้วแสดงสีหน้าไม่พอใจ ในมือพลั้งบีบถ้วยชาจนแตก
“หลัวเฉิง มันก็ยังเป็นหลัวเฉิงอยู่วันยังค่ำ! ข้าไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไรดี! นี่ขนาดข้ายังไม่ได้ดูถูกมันสักนิด! อีกอย่างมันเป็นคนที่อวิ๋นเหมิงลี่แนะนำเข้ามา มันไม่มีความสามารถอะไรเลยนอกจากทำให้ข้าอารมณ์เสีย!”
ผู้อาวุโสเหอปาดมือตบโต๊ะหินดังฉาด แล้วแสดงสีหน้าเกรี้ยวกราดยิ่ง
หลินจินไท่กล่าวว่า “ผู้อาวุโส เราควรทำอย่างไรดี? ท่านต้องการให้ศิษย์สั่งสอนมันหรือไม่ หรืออยากให้ศิษย์หยุดลมหายใจมัน....”
แววตาอำมหิตฉายแววในดวงตาของหลินจินไท่
ผู้อาวุโสเหอลุกขึ้นยืน เอามือไพร่หลังแล้วเดินไปมาอยู่นานแต่ก็มิได้กล่าวสิ่งใด คล้ายกำลังคิดหาหนทาง
หลินจินไท่เห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยขึ้นว่า “ผู้อาวุโส ท่านกำลังกังวลเกี่ยวกับเรื่องของอวิ๋นเหมิงลี่งั้นหรือ?”
ผู้อาวุโสเหอพยักหน้า “มันได้รับการแนะนำโดยอวิ๋นเหมิงลี่ อีกทั้งความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้ยังไม่เป็นที่แน่ชัด เมื่อวานอวิ๋นเหมิงลี่ประลองกับหยวนชิงอิง หากอวิ๋นเหมิงลี่เป็นฝ่ายชนะ นางจะกลายเป็นศิษย์แท้จริง และเมื่อนางถามเกี่ยวกับเรื่องเด็กคนนี้ จะเป็นตัวเจ้าเองที่ต้องเผชิญความเดือดร้อน”
หลินจินไท่พยักหน้า ศิษย์แท้จริงนั้นมีอำนาจในการชี้เป็นตายเพียงแค่เอ่ยปาก ไม่ต้องกล่าวถึงผู้อาวุโสฝ่ายนอก กระทั่งผู้อาวุโสฝ่ายในก็ยังไม่กล้ากระทำการให้ขุ่นเคือง
“ผู้อาวุโส เมื่อครู่ศิษย์ได้ยินข่าวบางอย่างระหว่างเดินทางมาที่นี่”
หลินจินไท่เปลี่ยนหัวข้อสนทนาแล้วกล่าวว่า “หลัวเฉิงผู้นี้ได้ลงทะเบียนเข้าร่วมทดสอบชิงอวิ๋นในวันพรุ่งนี้”
“การทดสอบชิงอวิ๋นงั้นรึ!”
ผู้อาวุโสเหอหรี่ตาลงแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น “เจ้าเด็กนี่ สวรรค์มีทางเจ้าไม่เดิน นรกไร้ทางเจ้ากลับมา! การทดสอบชิงอวิ๋นอยู่เหนือการควบคุมของสำนัก แม้จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาก็ไม่สามารถเอาผิดผู้ใดได้”
“หลินจินไท่ หากเจ้าเด็กนี่เข้าร่วมทดสอบชิงอวิ๋นจริงๆ แล้วเจ้าบังเอิญพบมันบนเกาะชิงอวิ๋น จงฆ่ามันซะ อย่าได้ปรานีมันเด็ดขาด!”
ผู้อาวุโสเหอแสดงสีหน้าอาฆาตแค้น ค่าคุ้มครองที่เขาต้องได้รับทุกเดือนนั้นเป็นลาภปากอันมหาศาล! เขาย่อมไม่ยอมให้ใครมาขวางความมั่งคั่งนี้เป็นอันขาด!
“ศิษย์ทราบแล้ว!”
หลินจินไท่พยักหน้าอย่างหนักแน่น
“หืม?”
ทันใดนั้น ผู้อาวุโสเหอพลันขมวดคิ้ว ทอดสายตามองยังนอกลานแล้วตะคอกเสียงดัง “นั่นใคร!”
ไม่นานเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นพร้อมกับปรากฏห้าร่างที่เดินเข้ามา
ผู้นำคือชายหนุ่มใบหน้าเยือกเย็นสวมอาภรณ์สีขาว นั่นคือหลินหานคง
คนที่เหลืออีกสี่คนล้วนแต่เป็นศิษย์ฝ่ายนอกที่เคยปรากฏตัวในการสอบเข้าสำนักคราก่อน
“ศิษย์หลินหานคง พบผู้อาวุโสเหอ...”
อีกสี่คนที่เหลือก็ขานนามของตนทันที
“พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่” ผู้อาวุโสเหอเอ่ยถามอย่างสงสัย
หลินหานคงกล่าวเสียงดังว่า "ศิษย์มาที่นี่ในครั้งนี้ เพื่อส่งข้อความในนามของศิษย์พี่จินหมิน!"
“จินหมิน!”
หลินจินไท่ที่อยู่ข้างๆ ตกใจเป็นอย่างมาก
จินหมินเป็นศิษย์หลัก และองค์ชายลำดับแปดแห่งราชวงศ์ต้าเยว่ ซึ่งราชวงศ์นี้มีอำนาจใกล้เคียงกับสำนักซวนหยวนทีเดียว กระทั่งฐานะผู้อาวุโสฝ่ายนอกก็มิอาจเทียบเคียงได้!
สีหน้าผู้อาวุโสเหอก็อ่อนลงเช่นกัน “ข้าสงสัยนักว่า จินหมินต้องการอะไรจากข้าผู้นี้”
หลินหานคงกล่าวเสียงทุ้มต่ำในลำคอว่า “ในบรรดาศิษย์ใหม่ภายใต้อำนาจของท่าน มีคนนามหลัวเฉิงหรือไม่?”
หลัวเฉิง!
ดวงตาของผู้อาวุโสเหอและหลินจินไท่เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
ผู้อาวุโสเหอสงบสติพลางกล่าวว่า “มีคนผู้นี้จริง แล้วมีปัญหาอะไรงั้นหรือ?”
หลินหานคงกล่าวว่า “ศิษย์ทราบมาว่าเขาจะเข้าร่วมการทดสอบชิงอวิ๋นในครั้งนี้เช่นเดียวกัน”
ผู้อาวุโสเหอพยักหน้า “ข้าเองก็เพิ่งทราบเรื่องนี้เมื่อไม่นาน”
หลินหานคงเหยียดยิ้มเล็กน้อยแล้วมองยังผู้อาวุโสเหอ
“หลัวเฉิงผู้นี้เป็นคนหยิ่งผยอง เขาเคยทำให้ศิษย์พี่จินหมินขุ่นเคืองมาก่อนหน้า ศิษย์พี่จินหมินจึงไม่ต้องการให้หลัวเฉิงออกจากเกาะชิงอวิ๋นได้อีก ท่านเข้าใจหรือไม่ว่าต้องทำอย่างไร”
