22
บทที่ 22: รอจนเมฆเปิดเห็นพระจันทร์
หมู่บ้านหวังเจียง
ซุนซินอีเพิ่งเลิกงานหลังจากจบคาบเรียนพัฒนาร่างกายสาธารณะแล้ว
วันนี้ตอนบ่ายและตอนเย็นเธอมีคาบเรียนสาธารณะอย่างละหนึ่งคาบ แถมตอนบ่ายยังมีคาบเรียนส่วนตัวอีกสองคาบ ทำให้เธอเหนื่อยมาก
แต่เมื่อกลับมาที่ห้องเช่า เธอก็ไม่พักทันที แต่รีบเปิดถุงช้อปปิ้ง Prada ด้วยความตื่นเต้น
ตอนอยู่ที่ศูนย์ฟิตเนส เธอไม่ค่อยกล้าชื่นชมกระเป๋าที่หยางห่าวให้เธอมากนัก แต่ตอนนี้กลับมาบ้านแล้ว ไม่ต้องกังวลกับสายตาของเพื่อนร่วมงาน
“ซินอี ในที่สุดเธอก็กลับมา”
“ฉันจะเป็นบ้าตายเพราะป้าสองของฉันแล้ว”
ขณะที่ซุนซินอีกำลังดึงกระเป๋าออกจากถุง เพื่อนร่วมห้องเช่าของเธอ จางอิงอิง เดินออกมาจากห้อง
“อ้าว เธอซื้อกระเป๋าใหม่เหรอ?”
“ว้าว! Prada!!”
จางอิงอิงที่ตั้งใจจะมาบ่นเรื่องการนัดดูตัวกับเพื่อนสนิท พอเห็นถุง Prada บนโต๊ะน้ำชา ก็ตาเป็นประกายทันที “ซินอี เธอรวยแล้วเหรอ!”
“ฉันจะไปซื้อไหวที่ไหน เพื่อนให้ต่างหาก!”
ซุนซินอีกล่าวอย่างไม่สนใจ แต่ในใจคิดว่า เธอกับหยางห่าวคงเป็นเพื่อนกันแล้วสินะ
“เพื่อน?”
“ไม่ใช่ไอ้หนุ่มหื่นที่ซื้อคาบเรียนส่วนตัวห้าสิบคาบคนนั้นหรอกนะ?”
จางอิงอิงถามอย่างสงสัย
“ไม่ใช่เขา!”
“ถ้าเขาให้ ฉันก็ไม่รับหรอก!” ซุนซินอีส่ายหน้าปฏิเสธ
“แล้วใครล่ะ?”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอมีเพื่อนเศรษฐีแบบนี้?”
“หรือจะเป็นรุ่นพี่ที่ตามจีบเธอมาตลอด?” จางอิงอิงเดาต่อ
“ไม่ใช่สักคน เลิกเดาเถอะ”
ซุนซินอีส่ายหน้า แล้วหยิบกระเป๋า Prada ออกจากถุงกันฝุ่น เดินไปที่กระจกเพื่อดูกระเป๋า
“เป็นกระเป๋าใบนี้เอง!”
“ฉันจำได้ว่าตอนที่เราไปที่ห้าง Star City เธอบอกว่าชอบใบนี้!”
จางอิงอิงก็เดินมาอยู่ข้างกระจก มองกระเป๋าในมือซุนซินอีด้วยความอิจฉา
ซุนซินอีเปลี่ยนมุมมองหน้ากระจกไปเรื่อย ๆ กระเป๋าใบนี้ตรงกับรสนิยมของเธอจริง ๆ แน่นอนว่าความชื่นชอบนี้เป็นเพราะแบรนด์ Prada ด้วย ถ้าเป็นกระเป๋าราคาแค่ร้อยสองร้อย เธอคงไม่ใส่ใจขนาดนี้
“ซินอี เล่าเรื่องเพื่อนเศรษฐีของเธอให้ฟังหน่อยสิ”
“กระเป๋าราคาสองหมื่นกว่าหยวน พูดให้ก็ให้ แสดงว่าฐานะต้องดีมากแน่ ๆ!”
จางอิงอิงสนใจในเพื่อนเศรษฐีลึกลับที่ให้กระเป๋า Prada เธออายุ 27 ปีแล้ว เป้าหมายคือการหาสามีรวย ๆ เธอจึงศึกษาหาข้อมูลมากมายและยังลงเรียนกอล์ฟด้วยเงินจำนวนมาก เพื่อหวังจะข้ามชนชั้นผ่านการแต่งงาน
จริง ๆ แล้วผู้หญิงแบบเธอมีเยอะมาก แต่สุดท้ายมีน้อยคนที่จะประสบความสำเร็จ “ขึ้นฝั่ง” ได้ อย่าว่าแต่แต่งงานกับคนรวย แม้แต่จะเป็นเมียน้อยที่ถูกเลี้ยงดูไว้ข้างนอกก็ถือว่าดีมากแล้ว
ซุนซินอีก็อยากจะแบ่งปันความคิด โดยเฉพาะจางอิงอิงที่มีทักษะในการวิเคราะห์ผู้ชาย เธอจึงอยากฟังความคิดเห็นของเพื่อนเกี่ยวกับหยางห่าว
ซุนซินอีเล่าประสบการณ์วันนี้ทั้งหมด
“คาบเรียนส่วนตัวหนึ่งร้อยคาบ กระเป๋า Prada สองใบ!”
“วันเดียวใช้เงินแปดหมื่นกว่า!”
“ซินอี เธอเจอเศรษฐีจริง ๆ แล้ว และยังเป็นเศรษฐีที่เพิ่งหย่ามา ช่วงนี้เขาต้องการการปลอบโยนทางจิตใจ โอกาสแบบนี้หายากมาก!”
จางอิงอิงฟังจบก็ตาเป็นประกาย นี่แหละเป้าหมายที่เธอตามหา
“ฉันว่า หยางห่าวน่าจะไม่มีเจตนาอื่น เขาอาจจะขอบคุณฉันจริง ๆ” ซุนซินอีกล่าว
“แล้วเธอล่ะ มีเจตนาไหม?”
จางอิงอิงถามพลางขยี้มือด้วยความตื่นเต้น
“อิงอิง เธอไม่ได้สนใจเขาใช่ไหม?”
“เขามีลูกสาวนะ”
ซุนซินอีรู้จักเพื่อนคนนี้ดี เธอเป็นคนที่อยากแต่งงานกับคนรวยมาก เห็นได้ชัดว่าเธอสนใจหยางห่าว
“มีลูกสาวก็ไม่เป็นปัญหา คนแบบเขาต้องอยากมีลูกชายแน่ ๆ ถ้าฉันให้เขามีลูกชายได้ ตำแหน่งฉันก็มั่นคงแล้ว”
จางอิงอิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เธอไม่รังเกียจที่จะเป็นแม่เลี้ยง?”
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเพื่อนสนใจการแต่งงานกับคนรวย แต่ไม่คิดว่าเธอจะยอมรับที่จะเป็นแม่เลี้ยงได้
“ซินอี เธอคงเข้าใจผิดเกี่ยวกับแม่เลี้ยงสินะ!”
“แม่เลี้ยงบ้านจนต่างหากที่ลำบาก สำหรับคนแบบหยางห่าว การเป็นแม่เลี้ยงจะสบายมาก โดยเฉพาะลูกสาวของเขายังเล็กอยู่ ยังสามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกันได้ ถ้าฉันสามารถเข้ากับลูกสาวเขาได้ ตำแหน่งก็ยิ่งมั่นคง!”
จางอิงอิงกล่าวด้วยความตื่นเต้น “ซินอี ถ้าเธอไม่สนใจเขา พี่สาวจะลงมือแล้วนะ”
“งั้นเธอลองดูสิ”
ซุนซินอีส่ายศีรษะเบา ๆ เธอมีแค่ความรู้สึกดีต่อหยางห่าว เพราะเพิ่งรู้จักกันเพียงวันเดียวเท่านั้น และเธอไม่ได้บูชาเงินทองขนาดนั้น ในมุมมองการเลือกคู่ของเธอ ฐานะทางการเงินเป็นเพียงข้อดีเพิ่มเติม และเธอยังรับไม่ได้ที่จะเป็นแม่เลี้ยง
ดังนั้น ตอนนี้เธอเพียงคิดว่าหยางห่าวเป็นพี่ชายที่ดีและรวยมาก
“นี่เธอพูดเองนะ อย่ามาเสียใจทีหลังละ”
จางอิงอิงกล่าวพร้อมกับคล้องแขนซุนซินอี “พรุ่งนี้พอดีฉันหยุดงาน ตั้งใจจะไปว่ายน้ำที่ศูนย์ฟิตเนสของเธอพอดี จะได้มีโอกาสพบกับหยางห่าวแบบบังเอิญ!”
จางอิงอิงเป็นพนักงานขายเครื่องสำอางยี่ห้อลังโคม ลูกค้าที่เธอพบส่วนใหญ่มีฐานะดี มีหลายคนที่รวย เพราะเครื่องสำอางชุดใหญ่ราคาหลายพันหยวน คนธรรมดาก็ไม่กล้าซื้อ
งานของเธอเป็นแบบหยุดหมุนเวียน วันหยุดสุดสัปดาห์ไม่หยุด จะเลือกหยุดได้ในวันจันทร์ถึงวันพฤหัสบดี
“อ้อ ซินอี ฉันยังต้องบ่นเรื่องป้าสองของฉันอีก!”
“เธอเพี้ยนไปแล้ว พยายามแนะนำผู้ชายให้ฉันดูตัว กลัวว่าฉันจะไม่ได้แต่งงาน!”
“วันนี้ยิ่งแย่ ผู้ชายที่เธอแนะนำเป็นคนหย่ามีลูกก็ยังพอรับได้ แต่ไม่มีบ้าน ทรัพย์สินคงที่มีแค่รถหนึ่งคัน แถมยังเป็นรถ BYD อีก”
“ฉันจริง ๆ ทนไม่ไหวแล้ว ทำไมฉันต้องลงเอยกับผู้ชายแบบนี้ด้วย!!”
จางอิงอิงบ่นเรื่องนัดดูตัววันนี้
“พี่อิงอิง นี่ไม่ใช่สองมาตรฐานหรือ หยางห่าวก็หย่ามีลูกเหมือนกันนะ” ซุนซินอีกล่าว
“บอกกี่ครั้งแล้ว อย่าเรียกฉันว่าพี่!!”
จางอิงอิงพูดเน้นย้ำ หลังจากอายุเกิน 25 ปี เธอเริ่มมีวิกฤติเรื่องอายุ ถึงแม้ว่าเธอจะอายุมากกว่าซุนซินอีสามปี แต่ก็ไม่ยอมให้เธอเรียกว่าพี่
“โอเค อิงอิง” ซุนซินอีไหวไหล่อย่างหมดปัญญา
จางอิงอิงเคลียร์คอ แล้วกล่าวอย่างจริงจัง “ซินอี ความคิดของเธอยังไม่เปลี่ยนไปเลย เธอเอาหยางห่าวไปเปรียบเทียบกับผู้ชายแก่ที่ป้าสองฉันแนะนำได้ยังไง!”
“หยางห่าวเป็นเพชรที่มีค่ามาก ป้าสองฉันแนะนำผู้ชายแก่ขี้เหล่มาให้ เปรียบเทียบกันไม่ได้เลย!”
ซุนซินอียิ้มพร้อมพยักหน้า “โอเค เธอพูดถูก!”
เที่ยงคืน
ซีซีที่นอนข้าง ๆ เขาหลับสนิทไปนานแล้ว
หยางห่าวตาค้าง จ้องนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์
57, 58, 59
เขานับถอยหลังในใจ วินาทีถัดมา เที่ยงคืนมาถึง
ติ๊ง!
การแจ้งเตือนความคืบหน้าภารกิจ
ตรวจพบว่าน้ำหนักตัวลดลงสองปอนด์ น้ำหนักปัจจุบัน 189 ปอนด์
คำนวณรางวัล: สองแสนหยวน
เสียงระบบดังขึ้นตามที่คาดไว้ จริง ๆ ก่อนนอนหยางห่าวได้ชั่งน้ำหนักแล้ว น้ำหนักบนเครื่องชั่งคือ 189.3 ปอนด์ ดูเหมือนว่าระบบจะปัดเศษลง
ติ๊ด!
หน้าจอโทรศัพท์สว่างขึ้น เป็นข้อความจากธนาคาร แจ้งยอดเงินเข้า 200,000 หยวน รวมกับเงิน 160,000 หยวนที่เหลือจากการใช้จ่ายตอนกลางวัน ตอนนี้ยอดเงินในบัญชีธนาคารของเขามี 360,000 หยวน
ในสมุดโทรศัพท์ของ WeChat เขาพบชื่อเล่นว่า “พี่เฟิง” และโอนเงิน 50,000 หยวนให้ พร้อมข้อความ: อย่าเที่ยวมาก ดูแลสุขภาพด้วย
หลังจากคืนเงินให้หลิวจื่อเฟิงแล้ว หยางห่าวเปิดแอป ICBC และโอนเงิน 100,000 หยวนให้บัญชีของลุง
หลังจากทำทั้งหมดนี้ หยางห่าวปิดโทรศัพท์ และเดินไปที่ระเบียง มองพระจันทร์ที่ถูกเมฆบังครึ่งหนึ่ง แล้วถอนหายใจยาว
ไม่มีหนี้ ชีวิตเบา
รอจนเมฆเปิดเห็นพระจันทร์!
ความรู้สึกนี้ ใครจะเข้าใจบ้าง!!
(จบบทนี้)
