บทที่ 42: การสังหารหมู่

"อ๊าา———!!!"

ห้องทั้งห้องสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เมื่อเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวดังก้องไปทั่วบริเวณ มันราวกับว่ามีคนร้อยคนกำลังกรีดร้องพร้อมๆ กัน กระเบื้องสีขาวบนพื้นเริ่มแตกออกเพราะแรงระเบิด จนกระทั่งไลซ์ก็รู้ตัวว่าทำไมห้องนี้ถึงเป็นสีขาวทั้งหมด — 'กระเบื้อง' ทำมาจากกระดูกที่ถูกบีบอัดเข้าด้วยกันจนมองไม่เห็นช่องว่าง!

ไลซ์รู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง ถ้าโร้ดไม่เตือนเธอ เธอก็คงเดินเข้าไปในห้องที่น่ากลัวนี้ และใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอหลังจากนั้น?

ไลซ์หันไปมองโร้ดที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ เขากอดอก สีหน้าไม่แยแสเช่นเคย

เขารู้ได้ยังไง...?

โร้ดสัมผัสได้ถึงสายตาประหลาดใจของเธอ แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะไม่อธิบาย การบอกเธอว่าเขาเคยตายที่นี่มาก่อน และฟื้นคืนชีพขึ้นมา ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี... ใช่ไหม?

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องนี้

"ไลซ์ เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี"

เมื่อทะเลกระดูกสีขาวถอยกลับไป พื้นหินสีดำสกปรกก็ปรากฏขึ้น บรรยากาศในห้องเปลี่ยนไปอย่างมาก บรรยากาศที่เคยสวยงามราวกับความฝันหายไป อย่างไรก็ตาม รูปปั้นก็ยังคงงดงาม ความศักดิ์สิทธิ์และความบริสุทธิ์ของมันไม่ได้รับผลกระทบใดๆ

แต่ไม่มีเวลามาชื่นชมหายนะที่งดงามนี้ เขาออกคำสั่งให้กับไลซ์ แล้วพุ่งตัวเข้าไปในห้อง ขณะที่เขาวิ่งไปยังกลางห้อง เขาก็ยื่นมือออกไป การ์ดสีแดงสดปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขาอีกครั้ง เปลี่ยนเป็นทะเลเพลิงที่ห่อหุ้มร่างกายของเขาเอาไว้

"———!!!"

แขนกระดูกนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่โร้ด แต่ก่อนที่มันจะถึงตัวเขา เปลวเพลิงที่ล้อมรอบตัวเขาก็ปะทุออกมา ปัดป้องแขนทั้งหมด ความโกรธของเพลิงพิฆาตนั้นชัดเจน แม้ว่าวิญญาณอัญเชิญจะไม่ตายจริงๆ แต่ความเจ็บปวดที่พวกมันรู้สึกนั้นเป็นของจริง

แม้ว่าแขนกระดูกแต่ละข้างจะไม่ได้มีพลังโจมตีที่สูง แต่พวกมันก็ชดเชยจุดอ่อนนี้ด้วยจำนวนที่มากมายมหาศาล โร้ดไม่มีเวทมนตร์โจมตีแบบ AOE ส่วนเวทมนตร์ของไลซ์นั้นอ่อนแอเกินไป แม้ว่าพวกเขาจะสามารถเอาชนะมันได้ด้วยการโจมตีและล่าถอยอย่างระมัดระวัง แต่พวกเขาก็คงไม่สามารถรักษาพลังวิญญาณของพวกเขาเอาไว้ได้

ดังนั้น โร้ดจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้กลยุทธ์ที่แปลกประหลาด — โยนเพลิงพิฆาตออกไปเหมือนกับระเบิด แล้วอัญเชิญมันออกมาใหม่! แล้วเขาก็ทำซ้ำไปเรื่อยๆ

สุนัขดำที่น่าสงสาร เสียงครวญครางที่น่าสงสารของมันไม่ได้รับความสนใจจากเจ้านายของมัน

แคร้ง!

โร้ดช่วยป้องกันการโจมตีที่มุ่งเป้าไปที่สุนัขดำ ไม่ใช่เพราะเขาใจดี แต่เป็นเพราะเขาอยากจะเข้าไปใกล้ๆ เพื่อที่เขาจะได้โยนสุนัขดำเข้าไปลึกๆ

แน่นอนว่า เมื่อเขาเข้าไปใกล้ แขนกระดูกจำนวนมากก็บังคับให้โร้ดตั้งรับ การเผชิญหน้ากับแขนนับไม่ถ้วนแบบตรงๆ ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี ดังนั้นโร้ดจึงล่าถอย และ 'จงใจ' ทิ้งวิญญาณอัญเชิญของเขาเอาไว้

ใครๆ ก็มองออกว่านี่คือกับดัก โชคดีที่แขนกระดูกพวกนี้ดูเหมือนจะโง่เช่นกัน พวกมันคว้าสุนัขที่น่าสงสารเอาไว้ และลากมันกลับไป

ตูม!!!

โดยไม่ลังเล แขนกระดูกก็ฉีกกระชากสุนัขดำ และมันก็ระเบิดออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้ ทะเลกระดูกก็ร่วงลงไปกองกับพื้นเพราะแรงระเบิด กระดูกสีขาวกลายเป็นสีดำไหม้เกรียม และบางส่วนก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

โร้ดพลิกฝ่ามืออีกครั้ง และอัญเชิญการ์ดสีแดงออกมา

โชคดีที่วิญญาณไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ เมื่อสุนัขดำปรากฏตัวขึ้น มันก็จ้องมองไปที่โร้ดด้วยสายตาที่ไร้ชีวิตชีวา ความแค้นเต็มเปี่ยมอยู่ในหัวใจของมัน มันสูญเสียความดุร้ายไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะสัญญาที่ผูกมัดพวกเขาทั้งสองคนเอาไว้ 'ระเบิดมีชีวิต' ตัวนี้อาจจะหันหลังกลับและวิ่งหนีไปแล้ว

โร้ดที่ 'เย็นชา' ไม่สนใจความแค้นของสุนัขดำ เขาก็แค่ผิวปากเรียก บอกให้มันเดินหน้าต่อไป

และการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

ถ้าอันเดดมีสมอง สมองของมันก็คงเน่าเปื่อยไปแล้ว ดังนั้น มันจึงไม่สงสัยว่าทำไมสิ่งที่ควรจะตายถึงไม่ตาย เมื่อเผชิญหน้ากับสุนัขดำที่พุ่งเข้ามาหาพวกมันอีกครั้ง พวกมันก็ฉีกกระชากมันเหมือนเมื่อก่อน โดยไม่ลังเล และสัมผัสกับแรงระเบิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า การระเบิดของเพลิงพิฆาตไม่ใช่สิ่งที่ป้องกันได้ง่ายๆ หลังจากการระเบิดหลายครั้ง ทะเลกระดูกก็ลดลง 30% เมื่อพวกมันพยายามที่จะเติมเต็มช่องว่างนี้ โร้ดก็แอบย่องเข้าไปใกล้พวกมันแล้ว

ในเมื่อโร้ดเคยทำภารกิจนี้สำเร็จมาก่อน แน่นอนว่าเขารู้ว่าปัญหาอยู่ตรงไหน ทะเลกระดูกเป็นเพียงแค่สิ่งล่อใจ และศัตรูตัวจริงก็คือรูปปั้นศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ตรงกลาง

"ไลซ์ โล่!" โร้ดตะโกนเรียกไลซ์ที่ยืนอยู่ข้างหลัง

ไม่นานนัก แสงสีทองก็ห่อหุ้มร่างกายของโร้ดเอาไว้ การกระทำนี้ทำให้แขนกระดูกเล็งเป้าหมายไปที่เขา แต่โร้ดก็เตรียมพร้อมแล้ว เขารับมือกับพวกมันด้วยดาบในมือ

ฟาดฟัน!

พร้อมกับแสงวาบ โร้ดก็ฉีกกระชากกระดูกออกเป็นเสี่ยงๆ จากนั้น โร้ดก็เปิดใช้งานเงาฉายา และกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า

แม้ว่าความเร็วของโร้ดจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าหลังจากเปิดใช้งานเงาฉายา แต่มันก็ไม่สามารถกำจัดอันตรายได้ เมื่อพวกมันมารวมตัวกันเป็นจำนวนมาก ความเร็วจึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกมัน ไม่นานนัก แขนหลายข้างก็ตามโร้ดไป ส่วนใหญ่พลาดเป้าหมาย แต่บางส่วนก็ยังโจมตีเข้าที่โล่ป้องกัน ทำให้ปลายนิ้วของพวกมันบาดเจ็บ

ไลซ์ลงมือแล้ว

เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้น เสาแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ตกลงมาจากท้องฟ้า บดขยี้แขนกระดูกที่พยายามขวางทางโร้ด เศษกระดูกกระจัดกระจายไปทั่วพื้น

แม้ว่ามันจะไม่ใช่เวทมนตร์ที่แท้จริง แต่เนื่องจากไลซ์มีสายเลือดของทูตสวรรค์ เธอจึงสามารถร่ายมันออกมาได้ ทะเลกระดูกเริ่มสั่นสะเทือนและกรีดร้องด้วยความโกรธราวกับถูกไฟเผา ไม่นานนัก กระดูกเหล่านี้ก็ก่อตัวเป็น 'กระแส' พุ่งเข้าใส่ทางเข้า ซึ่งไลซ์ยืนอยู่

ในขณะเดียวกัน โร้ดก็เริ่มสูญเสียความเร็ว

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่ใช่ทูตสวรรค์ แม้ว่าเงาฉายาจะช่วยเพิ่มความเร็วของเขาได้ แต่มันก็มีเวลาจำกัด ยิ่งไปกว่านั้น แรงโน้มถ่วงก็ยังคงดึงดูดเขาอยู่ตลอดเวลา จำกัดการเคลื่อนไหวของเขา เห็นได้ชัดว่าลุงนิวตันไม่พอใจเขา อยากจะใช้เขาเป็นตัวอย่าง

แขนกระดูกอยู่ข้างล่างเขา และโร้ดที่สูญเสียแรงผลักดันในการข้ามทะเลกระดูกไปยังรูปปั้นก็ตกอยู่ในอันตราย ถ้าเขาร่วงลงไปในทะเลกระดูก นั่นคือจุดจบของชีวิตของเขา

แต่โร้ดมีแผนสำรอง

เขายื่นมือออกไป คว้าการ์ดสีเขียวที่ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

วิหควิญญาณ

หลังจากที่มันปรากฏตัวขึ้น มันก็บินวนรอบตัวโร้ดทันที สร้างกระแสลมที่ป้องกันไม่ให้เขาร่วงลงไป จากนั้นเขาก็ขบกรามแน่น เดินหน้าต่อไป

การเคลื่อนไหวนี้ทำให้เขาได้รับชัยชนะ เมื่อเขากระโดดอีกครั้ง เขาก็สามารถไปถึงยอดรูปปั้นได้ เมื่อมองดูรูปปั้นที่ขาวเนียนตรงหน้า เขาก็รู้สึกสงสาร จากนั้นเขาก็ส่ายหัว แล้วผ่ารูปปั้นออกเป็นสองส่วน

แต่เหตุการณ์ไม่ราบรื่นอย่างที่เขาคิด

ฟิ้วว!!

เมื่อดาบกำลังจะโจมตีรูปปั้น กระดูกนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าใส่เขาจากข้างล่างอย่างกะทันหัน อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา ปีกคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา ปกป้องเขาจากการโจมตี

แคร้ง แคร้ง แคร้ง!!!

ปีกคู่หนึ่งเริ่มเปล่งประกาย ขนนกที่ส่องประกายระยิบระยับร่วงหล่นลงมาทีละเส้น ตอนนี้ ช่องว่างระหว่างดาบของโร้ดกับรูปปั้นนั้นห่างกันไม่ถึงหนึ่งเมตร

ฟิ้วว!!!

ลมพายุพัดผ่านมาอย่างกะทันหัน

โร้ดเห็นเพียงแค่เงาดำพุ่งผ่านตัวเขาไป และสิ่งที่เขารู้สึกก็คือแรงกระแทกอย่างรุนแรงที่สีข้าง เขาไม่สามารถทรงตัวได้อีกต่อไป ร่างกายของเขาพุ่งชนกำแพง ไลซ์ตะลึงไปชั่วขณะ เธอพยายามที่จะเข้าไปช่วยโร้ด แต่เธอก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ไหล่ ทำให้เธอต้องถอยกลับ

"คุณโร้ด!"

"ฮึ่ม.."

โร้ดครางออกมา เขากดตัวเข้ากับกำแพงเพื่อลุกขึ้นยืน เขารู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย แต่ในเวลานี้ ลมที่ไม่รู้จักก็พัดผ่านตัวเขาไปอีกครั้ง

ด้วยประสบการณ์การเล่นเกมเจ็ดปี โร้ดก็หันกลับไปมองสิ่งที่โจมตีเขาเมื่อครู่

มันคือกระดูกหางที่ยาวเหยียด ยกขึ้นสูง ราวกับงูที่กำลังพันรอบรูปปั้น หลังจากถูกโจมตีสองครั้ง กระดูกก็เริ่มระมัดระวังตัว และรวมตัวกันเป็นหางที่แหลมคม

ห้าเมตร...

โร้ดคำนวณในใจครู่หนึ่ง แล้วเขาก็นึกแผนออก

ในเวลานี้ อันเดดดูเหมือนจะหมดความอดทน กระดูกทั้งหมดรวมตัวกัน พุ่งเข้าใส่โร้ดที่กำลังพิงกำแพงอยู่ ในชั่วพริบตา ตำแหน่งของโร้ดก็เต็มไปด้วยกระดูก มองไม่เห็นเขาในทะเลกระดูกสีขาว

"คุณโร้ด!"

ไลซ์แทบจะเป็นลม เธอคิดอะไรไม่ออก เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป ความมั่นใจของโร้ดพาเธอมายังจุดนี้ แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันอันตราย แต่โร้ดก็ดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรเลย อย่างไรก็ตาม เมื่อโร้ดตกอยู่ในอันตราย เธอก็รู้ตัวว่าความแตกต่างระหว่างความสามารถของพวกเขานั้นมากเกินไป แม้แต่ในตอนนี้ ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เธอก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่ากระดูกกำลังเข้ามาใกล้เธออย่างรวดเร็ว

ทะเลกระดูกพุ่งเข้าหาไลซ์ อีกไม่กี่วินาทีก็จะถึงตัวเธอแล้ว อย่างไรก็ตาม ภายในกองกระดูก แสงสลัวๆ ก็ส่องประกายออกมา

โร้ดถูกขังอยู่ในกรงกระดูก เขาฟาดฟันดาบไปทุกทิศทุกทาง ทำให้กรงกระดูกสั่นสะเทือนและแตกออก ทะเลกระดูกทั้งหมดรวมตัวกัน พุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง พยายามบดขยี้ศัตรูให้สิ้นซาก

แต่ครั้งนี้ พวกมันล้มเหลว

ทะเลกระดูกถูกผ่าออกเป็นสองส่วน คลื่นพลังอันรุนแรงทำให้กระดูกปลิวกระจายไปทุกทิศทุกทาง อย่างไรก็ตาม อันเดดก็ยังไม่ยอมแพ้ มันยังคงคำราม ในเวลานี้ โร้ดก็ยกดาบขึ้น แสงสว่างเจิดจ้าส่องประกายที่ปลายดาบของเขาราวกับดวงดาว

โร้ดก้าวไปข้างหน้าครึ่งก้าว ยื่นมือขวาออกไป

ราวกับว่าอันเดดรู้ตัวถึงอันตราย ทะเลกระดูกก็ก่อตัวเป็นกำแพง พุ่งเข้าหาโร้ด หางกระดูกก็เคลื่อนไหวเช่นกัน มันพุ่งเข้าใส่หัวของโร้ด

เขาก้มตัวลง หลบเลี่ยง

ฟิ้วว

กระดูกที่เย็นเฉียบและแหลมคมพุ่งผ่านตัวเขาไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีแรงกระแทกใดๆ

เพราะในขณะเดียวกัน ทะเลกระดูกก็ร่วงลงไปกองกับพื้น กำแพงกระดูกไถลไปประมาณสองเมตร ก่อนจะหยุดอยู่ที่เท้าของโร้ด

โร้ดเงยหน้าขึ้นมองรูปปั้น รูปปั้นที่เคยสวยงาม ตอนนี้มีดาบเล่มหนึ่งแทงทะลุหัวของมัน

ไม่นานนัก รอยร้าวก็เริ่มแผ่กระจายไปทั่วรูปปั้น ในขณะเดียวกัน ข้อความแจ้งเตือนของระบบก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา

[ปลดล็อคฐานที่มั่นแล้ว]

แคร็ก!

พร้อมกับเสียงแตกดังลั่น ทะเลกระดูกก็สลายไป