บทที่ 22 : ต่อสู้กับยักษ์ทองคํา!
บทที่ 22 : ต่อสู้กับยักษ์ทองคํา!
หลินเสวียนสามารถสัมผัสพลังปราณได้ภายในสามวัน และทะลวงสู่ขอบเขตการหลอมรวมลมปราณ
แน่นอนว่าเขาย่อมมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม
แต่เส้นทางแห่งการบ่มเพาะพลัง…สิ่งที่ต้องห้ามมากที่สุดคือความทะเยอทะยานที่มากเกินตัว
แม้ว่าหลินเสวียนจะเลือกระดับความยากปานกลาง, ผู้อาวุโสหลิวก็คงไม่รู้สึกแปลกใจ
เเต่ตอนนี้…ศิษย์ฝึกหัดที่ฝึกฝนมาไม่ถึงสามวัน คิดจะผ่านการประเมินระดับยากงั้นเหรอ?
"ศิษย์น้องหลิน!"
"เจ้าเพิ่งจะเริ่มฝึกฝนมาได้กี่วัน ถ้าอยากจะผ่านการประเมินระดับยาก, เจ้าควรรออีกสักหน่อย"
"การประเมินระดับยากนั้นไม่เพียงแต่ยากมากเท่านั้น…แต่มันยังอันตรายอีกด้วย!"
ศิษย์พี่หญิงรองเตือนอีกครั้ง!
การประเมินระดับง่าย, เพียงแค่แสดงพลังปราณออกมา
นี่เป็นวิธีการประเมินของศิษย์ฝึกหัดส่วนใหญ่!
ส่วนการประเมินระดับปานกลาง!
มันจะเริ่มมีการประเมินการต่อสู้จริง
ส่วนการประเมินระดับยากนั้น…มันไม่ได้มีแค่การต่อสู้เท่านั้น เเต่ยังเป็นการเอาตัวรอดด้วย!
หากไม่มีประสบการณ์การต่อสู้ที่เพียงพอ, แม้ว่าจะมีพลังของขอบเขตหลอมรวมลมปราณขั้นที่สามก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะผ่านการประเมินได้
การประเมินระดับยาก ถือเป็นการทดสอบที่หนักหน่วงอย่างยิ่ง
ศิษย์พี่หญิงรองเองก็ผ่านการประเมินระดับยากเช่นกัน
แต่เธอต่างจากหลินเสวียนตรงที่หลังจากที่เธอสัมผัสพลังปราณได้
เธอไม่ได้เลือกรับการประเมินเลื่อนขั้นเป็นศิษย์สายนอกในทันที
เธอเลือกที่จะฝึกฝนอย่างหนักต่อไป
เเละหลังจากที่เธอมีพลังของขอบเขตหลอมรวมลมปราณขั้นที่สามแล้ว….เธอก็ลงเขาไปฝึกฝนหลายครั้งเพื่อสะสมประสบการณ์การต่อสู้มากมาย
จนกระทั่งเธอแน่ใจในพลังของตนแล้ว, เธอถึงเข้ารับการประเมินระดับยาก
ศิษย์สายนอกส่วนใหญ่ที่ผ่านการประเมินระดับยาก…ล้วนใช้วิธีนี้ทั้งสิ้น!
เเต่แบบที่หลินเสวียนจะทำ, ที่เพิ่งเข้าสำนักมาได้ไม่กี่วัน ก็คิดจะผ่านการประเมินระดับยาก
ถึงแม้จะไม่ใช่ว่าจะไม่เคยมี…แต่มันน้อยมากๆ
"ข้ายังคงอยากจะลองประเมินระดับยากดูครับ!"
หลินเสวียนมองศิษย์พี่หญิงรองด้วยสายตาขอโทษ และพูดอย่างแน่วแน่
"เจ้าคิดดีแล้วหรือ?"
"หากเจ้าสอบไม่ผ่าน ในอนาคตหากเจ้าอยากจะเป็นศิษย์สายนอก…ก็ทำได้แค่รอไปอีกหนึ่งปีนะ, ถึงจะได้รับการประเมินใหม่"
ผู้อาวุโสหลิวกล่าวอย่างเย็นชา
"ข้ายังคงอยากจะลองดู!" ท่าทีของหลินเสวียนยังคงแน่วแน่
"เอาล่ะ!"
"งั้นตามข้ามา!"
คราวนี้ท่านผู้อาวุโสหลิวไม่พูดอะไรอีก
เธอหันหลังเเละเดินตรงไปยังเขตของศิษย์สายนอก
"ศิษย์น้องหลิน เจ้าใจร้อนเกินไปแล้ว!"
"แม้ว่าเจ้าจะปฏิเสธการประเมินในครั้งนี้…นั่นมันก็ยังดีกว่าการเลือกระดับยาก"
ศิษย์พี่หญิงรองพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"ศิษย์พี่หญิงรองโปรดวางใจ ข้ามีความมั่นใจในตัวเอง!"
หลินเสวียนตอบด้วยรอยยิ้ม
……….
ไม่นานนัก…ทั้งสามก็มาถึงเขตลานประลอง!
หลินเสวียนเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว ตอนที่เขามารับชุดของศิษย์ฝึกหัด และวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน
เเละในตอนนี้…มีศิษย์สายนอกจำนวนไม่น้อยที่กำลังฝึกฝนวิชาอยู่บนลานประลอง
ท่านผู้อาวุโสหลิวพาหลินเสวียนเดินตรงไปยังใจกลางลานประลอง
เธอโบกมือไปยังแท่นสูง, จากนั้นพลังปราณสายหนึ่งพุ่งออกมาพร้อมกับตะโกนว่า
"จงลุกขึ้นมา!"
พลังปราณกระทบเข้ากับแท่นสูง!
ตูม!
แท่นสูงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง…จากนั้นมันก็ปรากฏยักษ์ทองคำถือกระบองขึ้นมาสิบสามตน
"นั่นมันตัวอะไร?"
หลินเสวียนเอ่ยถามด้วยความตกใจ
ยักษ์ทองคำเหล่านี้ ไม่น่าใช่สิ่งมีชีวิต …แต่พวกมันกลับแผ่รัศมีกดดันออกมาอย่างรุนแรง
เเละในมือของพวกมัน ต่างก็ถือกระบองยาวที่ดูน่ากลัวอย่างยิ่งเอาไว้
"ค่ายกลยักษ์ทองคำ!"
"ยักษ์ทองคำถือกระบองทั้งสิบสามตนนี้ล้วนถูกสร้างขึ้นจากค่ายกล โดย…ตัวที่อยู่ตรงกลาง มีพลังเทียบเท่ากับระดับขอบเขตหลอมรวมลมปราณขั้นที่สาม"
"ส่วนอีกสิบสองตน มีพลังเทียบเท่ากับระดับขอบเขตหลอมรวมลมปราณขั้นที่สอง"
"พวกมันมีพลังมหาศาล เเละไม่สามารถทำลายได้!"
"เป้าหมายของการประเมินระดับยาก คือการอยู่ในค่ายกลยักษ์ทองคำให้ได้หนึ่งก้านธูป"
"เอาล่ะ…ตอนนี้เจ้ายังมีโอกาสที่จะถอนตัวนะ"
ท่านผู้อาวุโสหลิวมองหลินเสวียน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"มีคนอยากจะลองการประเมินระดับยากงั้นเหรอ?"
"ศิษย์น้องคนนั้นเป็นใครกัน, หน้าไม่คุ้นเลย"
"หลินเสวียน…เขาว่ากันว่าศิษย์คนนั้นสามารถสัมผัสพลังปราณได้ภายในสามวัน"
"สัมผัสพลังปราณได้ภายในสามวัน?....นี่มันอัจฉริยะชัดๆ!"
"อัจฉริยะแล้วไง?...เพิ่งจะสัมผัสพลังปราณได้ ก็คิดจะอยู่ในค่ายกลยักษ์ทองคำให้ได้หนึ่งก้านธูป…มันฝันกลางวันไปหรือเปล่า"
เมื่อค่ายกลยักษ์ทองคำปรากฏขึ้น!
เหล่าศิษย์สายนอกหลายคนบนลานประลองต่างก็มามุงดู
…….
"ศิษย์ยังคงอยากจะลองดู!"
หลินเสวียนสูดหายใจเข้าลึกๆเเล้วตอบคำเดิม
ยักษ์ทองคำถือกระบองขั้นที่สามหนึ่งตน, และขั้นที่สองอีกสิบสองตน!
หลินเสวียนมั่นใจว่าเขารับมือได้!
"ดี!"
"ขึ้นไปบนแท่นได้!"
ท่านผู้อาวุโสหลิวชี้ไปที่บันได, เเล้วให้หลินเสวียนขึ้นไปบนแท่นสูงของค่ายกลยักษ์ทองคำ
จากนั้นก็ให้ศิษย์พี่หญิงรองไปจุดธูปในกระถางธูป
"เจ้ามีเวลาสิบลมหายใจในการปรับสภาพร่างกาย"
"เเละเจ้าสามารถใช้อาวุธได้!" ท่านผู้อาวุโสหลิวกล่าวเสริม
"ท่านผู้อาวุโส เราไม่ห้ามเขาจริงๆหรือ?"
"ถ้าศิษย์น้องหลินรับมือไม่ได้และได้รับบาดเจ็บ…มันจะส่งผลต่อการฝึกฝนในอนาคตได้นะคะ!"
ศิษย์พี่หญิงรองรู้สึกดีกับหลินเสวียน…เธอจึงอดเป็นห่วงไม่ได้
"หยกไม่เจียระไน ก็จะไม่งดงาม!"
"หลินเสวียนเขาทะเยอทะยานมากเกินไป!"
"ตอนนี้เขาเพิ่งจะเริ่มฝึกฝน…การได้ลิ้มรสความล้มเหลวบ้างถือเป็นเรื่องดี"
"ให้เขาฝึกฝนอยู่ในตำแหน่งศิษย์ฝึกหัดไปอีกหนึ่งปี…ขัดเกลาจิตใจอีกสักหน่อย, จะเป็นผลดีต่ออนาคตของเขามากว่า"
"ส่วนเรื่องบาดเจ็บ เจ้าไม่ต้องกังวลไป"
"มีข้าอยู่ตรงนี้…เขาไม่ตายหรอก!"
ท่านผู้อาวุโสหลิวกล่าวอย่างเย็นชา
เห็นได้ชัดว่าท่านผู้อาวุโสหลิวมั่นใจว่าหลินเสวียนจะไม่สามารถผ่านการประเมินได้อย่างแน่นอน
เธอจึงถือโอกาสนี้…ขัดเกลาจิตใจของเขา!
…..
"ท่านผู้อาวุโส, ข้าพร้อมแล้ว!"
หลินเสวียนปรับสภาพร่างกายเล็กน้อยแล้วกล่าวขึ้น
การที่สามารถใช้อาวุธได้, ยิ่งทำให้หลินเสวียนมั่นใจมากขึ้น
แต่ตอนนี้…หลินเสวียนยังไม่คิดจะใช้ดาบยาว, เก็บเอาไว้เป็นไพ่ตายดีกว่า
"ดี!"
"เริ่มการประเมินได้!"
ท่านผู้อาวุโสหลิวกล่าวอย่างเย็นชา เธอพับนิ้วมือที่ร่ายรำ
ตูม!
ตูม!
ตูม!
ทันใดนั้น, ยักษ์ทองคำถือกระบองทั้งสิบสามตนก็ขยับตัวพร้อมกัน
พวกมันราวกับมีชีวิต…เเละพวกมันต่างก็หันมามองหลินเสวียนโดยพร้อมเพรียงกัน!
"เคร้ง!"
ยักษ์ทองคำถือกระบองตนหนึ่งสะบัดกระบองในมืออย่างรุนแรง
จากนั้นมันก็พุ่งเข้าใส่หลินเสวียนด้วยพลังมหาศาล!
"เข้ามา!"
หลินเสวียนไม่ได้ตื่นตระหนก
หมัดของเขาเปล่งประกายสีทองแดง แล้วชกออกไปตรงๆ
บูมมมมม!
หมัดกับหอกปะทะกันจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
ต่อหน้าต่อสายตาของทุกคน….ยักษ์ทองคำถือกระบองที่ทรงพลัง, กลับถูกหมัดเดียวของหลินเสวียนซัดจนกระเด็นออกไป!
…………………….
