บทที่ 152 หลิงเฟยหยาง
“ไกลโพ้นฟ้า ชิดหน้าเจ้า!” หลูมู่หยานยิ้มพร้อมกับไปที่ชี้ที่ตัวเองก่อนจะพูดกับหลายคนด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย ทำให้ความมั่นใจในตัวเองของนางเปล่งประกายออกมาจนทำให้พวกเขาตกใจ “จริงหรือหลอก?” หลิงหงจู๋เอื้อมมือออกไปแตะหน้าผากของหลูมู่หยานเบา ๆ ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อในตัวหลานสาว แต่มันเหลือเชื่อเกินไป บรรพบุรุ...
