บทที่ 103: อุบัติเหตุ

บาร์นีย์และพรรคพวกของเขาตกใจกับเสียงนั้น พวกเขารีบวางอาวุธลงก่อนจะหันไปมองรอบๆ

โร้ดขมวดคิ้ว แต่มือของเขาก็ยังคงบีบคอหญิงสาวคนนั้นแน่น

"เกิดอะไรขึ้น!?"

ชายคนหนึ่งสวมชุดเกราะเวทย์มนตร์อันงดงามปรากฏตัวขึ้นจากฝูงชนที่มามุงดูเหตุการณ์ เป็นแฟรงค์ หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างหยกน้ำตา เมื่อเขาเห็นว่าคนที่ก่อเรื่องคือโร้ด แววตาของเขาก็เปล่งประกายเย็นชาออกมา แต่ก็หายไปในไม่ช้า

"คุณโร้ด ปล่อยเธอเถอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่นี้ถือเป็นการยั่วยุกลุ่มหยกน้ำตาของข้า"

"ถ้าข้าไม่ปล่อยเธอไปล่ะ?"

โร้ดคลายมือออกเล็กน้อย ทำให้หญิงสาวฮาล์ฟเอลฟ์หายใจได้อีกครั้ง แต่เธอก็ยังคงไม่มีแรงขยับเขยื้อน ราวกับหุ่นเชิดที่อยู่ภายใต้การควบคุมของโร้ด

"ถ้าเจ้าฉลาดพอ ก็ปล่อยเธอไปซะ นั่นจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราทั้งสองฝ่าย"

ทั้งคู่จ้องมองกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมลดละ ฝูงชนที่มามุงดูเหตุการณ์ก็เริ่มเงียบลง

"ก็ได้"

โร้ดครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า จากนั้นเขาก็สะบัดมือ โยนหญิงสาวฮาล์ฟเอลฟ์ที่น่าสงสารลงไปกองกับพื้นขณะที่เธอกรีดร้อง ไม่นานนัก ทหารรับจ้างหยกน้ำตาบางคนก็เข้ามาพยุงเธอไปยังที่ปลอดภัย

"หัวหน้า ไอ้หมอนั่น มัน..."

"ข้ารู้"

แฟรงค์ยกมือขึ้นห้ามบาร์นีย์ไม่ให้พูดต่อ เขาจ้องมองโร้ดอย่างเย็นชาขณะที่ค่อยๆ เอื้อมมือไปที่ดาบข้างเอวของเขา

"คุณโร้ด แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ แต่การที่คุณฆ่าลูกน้องของข้าไปคนหนึ่ง มันยังไม่พออีกงั้นเหรอ?"

"เอาล่ะ ก่อนอื่นก็เลิกพูดแบบสองมาตรฐานซะก่อนเถอะ เมื่อกี้เจ้าเพิ่งบอกว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ แล้วทำไมเจ้าถึงมาบอกว่าสิ่งที่ข้าทำมันเกินกว่าเหตุล่ะ?"

โร้ดยังคงยิ้มอย่างน่ากลัว ดาบในมือของเขาเปล่งประกายระยิบระยับภายใต้แสงอาทิตย์ เปี่ยมไปด้วยความกระหายเลือด

"บางทีเจ้าอาจจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม?"

"ขอโทษนะ ข้าไม่สนใจที่จะทำแบบนั้น ยิ่งไปกว่านั้น... ข้ายังจัดการกับไอ้หมอนั่นไม่เสร็จ"

โร้ดยกดาบขึ้นและชี้ไปที่บาร์นีย์

"ข้าให้สัญญากับมันไว้แล้วว่าจะมอบของขวัญที่มันจะไม่มีวันลืมให้ เจ้าจะขัดขวางข้าหรือไง คุณแฟรงค์?"

"... คุณโร้ด ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจถึงผลที่จะตามมาจากการกระทำของเจ้า"

สีหน้าของแฟรงค์มืดครึ้มลง

"สิ่งที่เจ้ากำลังทำอยู่นี้เท่ากับเป็นการประกาศสงครามกับหยกน้ำตา"

"ประกาศสงคราม?"

เมื่อได้ยินคำตอบของแฟรงค์ โร้ดก็ยิ้ม

"ถ้าข้าเข้าใจไม่ผิด สิ่งที่เจ้าหมายถึงก็คือ... เจ้ากำลังพยายามทำสงครามกับสตาร์ไลท์สินะ?"

โร้ดลดเสียงลงจนแทบไม่ได้ยิน แต่ทุกคนที่ได้ยินต่างก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ

"และในเมื่อนั่นคือความตั้งใจที่แท้จริงของเจ้า..."

โร้ดค่อยๆ ยกดาบในมือขึ้น

"ข้าก็จะไม่เกรงใจแล้ว!"

ทักษะเงาวาบ เปิดใช้งาน!

เงาของเขากระพริบวาบ ตามมาด้วยแสงดาบสีแดงสดพุ่งตรงไปที่หัวใจของแฟรงค์ ในขณะเดียวกัน แฟรงค์ก็ตะโกนและชักดาบออกมาปัดป้องการโจมตี

ฉิง... ฉิง... ฉิง!!

ประกายไฟจำนวนมากพุ่งกระจายออกมาทุกครั้งที่ดาบทั้งสองปะทะกัน ทั้งสองฝ่ายต่างถอยหลังไปสองสามก้าวและจ้องมองกันอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับเป็นการแสดงที่วางแผนไว้ล่วงหน้า ทั้งคู่ก็พุ่งเข้าหากันอีกครั้งในเวลาเดียวกัน

แฟรงค์เหวี่ยงดาบและพุ่งเข้าโจมตีจุดสำคัญของโร้ด ในขณะที่โร้ดหมุนดาบปัดป้องการโจมตีที่มุ่งตรงไปที่หน้าอกของเขา ในตอนนั้นเอง แฟรงค์ก็พบว่าโร้ดขว้างอะไรบางอย่างออกมาจากมือซ้ายของเขา การ์ดสามใบสีต่างๆ กันลอยออกมา

"——!!"

ในพริบตา หมอกสีดำก็ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ปกคลุมร่างของชายทั้งสองเอาไว้

เกิดอะไรขึ้น!?

แฟรงค์ไม่มีเวลาที่จะตอบสนอง หอกสีดำก็ปรากฏขึ้นจากภายในหมอกและพุ่งเข้าใส่เขา

นั่นมันอะไรกัน!?

แฟรงค์ตกใจ เขารีบถอยหลังเพื่อหลบหอก แต่ก่อนที่เขาจะตั้งตัวได้ สุนัขสีดำที่ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงก็ปรากฏขึ้นจากหมอก มันคำรามและพุ่งเข้าใส่เขา

"แม่งเอ้ย!!"

สีหน้าของแฟรงค์มืดครึ้มลง เขาไขว้ดาบเพื่อป้องกันการโจมตีที่มุ่งตรงไปที่หน้าอกของเขา และเมื่อสุนัขสีดำอยู่ตรงหน้าเขา ร่างกายของแฟรงค์ก็แยกออกเป็นภาพลวงตาสามร่าง ฟันเข้าใส่สุนัขสีดำอย่างต่อเนื่อง สุนัขสีดำถูกแยกออกเป็นชิ้นๆ ทันที และในตอนนั้นเอง เปลวเพลิงภายในร่างกายของมันก็ระเบิดออกมา

ตูม!! แรงระเบิดเปลี่ยนพื้นดินให้กลายเป็นกระจก กวาดล้างทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ อย่างไร้ความปราณี แม้แต่บริเวณโดยรอบก็กลายเป็นภาพเลือนราง อากาศเต็มไปด้วยฝุ่น หลังจากนี้ ใครก็ตามที่ได้รับมอบหมายให้มาทำความสะอาดที่นี่คงต้องสบถออกมาเป็นแน่

ในขณะเดียวกัน แฟรงค์ก็อยู่ในสภาพที่ค่อนข้างน่าสมเพช เขากลิ้งไปกับพื้นห่างจากแรงระเบิด เสื้อผ้าที่สวยงามของเขาตอนนี้สกปรกอย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่าเขาจะพยายามซักมัน มันคงต้องใช้เวลานาน

อย่างไรก็ตาม มีภัยคุกคามที่ใกล้ตัวกว่าเสื้อผ้าที่สกปรกของเขามาก

เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์แยกกลุ่มฝุ่นออกจากกัน หญิงสาวทูตสวรรค์กลายเป็นแสงวาบและพุ่งเข้าใส่แฟรงค์ ปีกสีขาวของเธอส่องประกายแม้แต่ท้องฟ้าที่มืดครึ้ม ไม่ว่าจะมีฝุ่นตกลงมาบนตัวเธอมากแค่ไหน เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ก็จะทำให้เธอสะอาดบริสุทธิ์อยู่เสมอ

ทูตสวรรค์!?

เมื่อเห็นเซเลีย ดวงตาของแฟรงค์ก็เบิกกว้างขึ้น เขามองดาบที่จ่ออยู่ตรงหน้าเขาอย่างหมดหนทาง จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกมาและกำจี้ที่สวยงามที่คอของเขาเอาไว้

ในวินาทีต่อมา เขาก็บีบจี้แตก

ดาบศักดิ์สิทธิ์แทงทะลุร่างของเขา แต่มันไม่ทำให้เขาบาดเจ็บแม้แต่น้อย ด้วยพลังของอุปกรณ์เวทย์มนตร์ แฟรงค์จึงรอดพ้นจากบาดแผลร้ายแรงและหนีออกจากพื้นที่อันตรายได้

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าโร้ดจะจบแค่นี้

เสียงฝีเท้าดังก้องมาจากด้านหลัง

แฟรงค์ที่ใช้สมาธิตั้งรับการโจมตีของทูตสวรรค์จนหมดสิ้น ไม่มีเวลาที่จะหลบการโจมตีที่พุ่งมาจากด้านหลัง อัศวินเซนทอร์ยกโล่ขึ้นและกระแทกเข้าที่ใบหน้าของแฟรงค์อย่างจัง ส่งร่างของเขากระเด็นไปหาโร้ด ในขณะเดียวกัน ดาบสีแดงก็เปล่งประกายเจิดจ้าและแตกออกเป็นเศษเสี้ยวหลายพันชิ้น พุ่งเข้าใส่แฟรงค์

นี่คือจุดจบงั้นเหรอ?

ขณะที่เขามองการโจมตีที่พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างจนใจ หัวใจของเขาก็จมดิ่ง เขาเพิ่งจะเริ่มต้นเส้นทางของเขาเอง เขาต้องมาตายโดยที่ยังทำอะไรไม่สำเร็จเลยงั้นเหรอ?

ข้าไม่ยอม ข้าไม่ยอม!

"หยุดมือเจ้าไว้ซะ!"

พร้อมกับเสียงตะโกณของชายชรา กำแพงรูนลึกลับก็ปรากฏขึ้นและป้องกันเศษดาบเอาไว้ โร้ดหรี่ตาลงเมื่อได้ยินเสียงนั้น เขาพลิกมือ การ์ดใบหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา ก่อนจะหายไปในอากาศธาตุ

ลมกระโชกแรงพัดพาฝุ่นละอองให้จางหายไป

ในที่สุดทุกคนก็มองเห็นภาพเบื้องหน้าอย่างชัดเจน

ตอนนี้ถนนเต็มไปด้วยหลุมบ่อ โร้ดยืนนิ่งอยู่คนเดียว จ้องมองแฟรงค์อย่างไร้อารมณ์ ส่วนแฟรงค์ก็นอนหมดสติอยู่บนพื้น

ชายชราสวมเสื้อคลุมสีขาวยืนอยู่ข้างๆ แฟรงค์

กำแพงมิติ... จอมเวทขั้นวงใน

โร้ดกำดาบในมือแน่น

ในที่สุด ปลาก็ติดเบ็ดแล้ว

"เด็กหนุ่ม เจ้าทำเกินไปแล้ว"

ชายชราเหลือบมองบาดแผลของแฟรงค์ก่อนจะหันไปมองโร้ดอย่างพิจารณา เมื่อเผชิญกับสายตาของเขา โร้ดก็มองกลับไปโดยไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย

"ข้าไม่คิดว่าข้าทำอะไรเกินกว่าเหตุ"

โร้ดพูดขณะวางดาบลง ในขณะเดียวกัน เซเรคและตาแก่ประธานสมาคมก็เดินออกมาจากฝูงชนด้วยท่าทีกระวนกระวายใจ เมื่อเกิดเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ขึ้น พวกเขาไม่ทางที่จะไม่รู้เรื่องเป็นเพราะโร้ดเคลื่อนไหวเร็วเกินไป พวกเขาจึงไม่มีเวลาที่จะหยุดมัน เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มสงบลง ทั้งคู่จึงรีบก้าวออกมา

"หยุดนะ! เจ้าบ้าไปแล้วรึไง? กล้าดียังไงมาก่อเรื่องหน้าทางเข้าสมาคมทหารรับจ้างแบบนี้! เจ้ายังเห็นสมาคมทหารรับจ้างอยู่ในสายตารึเปล่า!?"

"ตาแก่ ข้าก็เป็นทหารรับจ้างเหมือนกัน"

"เจ้า... พอได้แล้ว เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว ข้าจะสืบสวนเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่อย่างละเอียด! รออยู่ตรงนี้แหละ ก่อนที่ข้าจะสะสางเรื่องวุ่นวายนี้เสร็จ เจ้าห้ามไปไหนทั้งนั้น!"

"ข้าไม่ได้วางแผนจะไปไหนอยู่แล้ว"

โร้ดยักไหล่

"เพียงแต่กลุ่มหยกน้ำตาของคุณแฟรงค์ประกาศสงครามกับข้า ข้าแค่ตอบตกลงตามคำขอของเขาก็เท่านั้นเอง มันง่ายๆ แค่นี้เองไม่ใช่เหรอ?"

"อย่าใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นและพูดจาเหลวไหล!"

บาร์นีย์ได้ยินเสียงของโร้ดจึงรีบพูดขึ้น

"เห็นๆ อยู่ว่าแกเป็นคนฆ่าคนของพวกเราก่อน แล้วตอนนี้แกจะมาบิดเบือนความจริงงั้นเหรอ? ท่านประธาน ไอ้สารเลวนี่มัน..."

"จริงสิ ข้าลืมเรื่องสำคัญไป"

ดาบวาบผ่าน

จู่ๆ บาร์นีย์ก็หยุดพูด เสียงของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

"อ๊าาาาา!! หูข้า! หูข้า!!!"

เขายื่นมือออกไปจับหูข้างซ้ายของเขาที่หายไป มีแต่เลือดไหลออกมาจากซอกนิ้วของเขา

"ไปกันเถอะ ชอนน่า ละครจบแล้ว"

โร้ดพูดโดยไม่หันกลับมามอง หญิงสาวตกตะลึง ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนอง โร้ดก็จากไปแล้ว

น่าเสียดายจริงๆ มันเป็นโอกาสที่ดีที่จะฆ่ากบฏอันตราย...

แต่... โอกาสแบบนี้ยังมีอีกมาก