ตอนที่ 230 มีประโยชน์
ตอนที่ 230 มีประโยชน์
ธยาน์กล่าวว่า “เราก็อยากได้ผ้ากันเปื้อนเช่นกัน”
ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์ เขาดูเย็นชาอยู่เสมอ แต่รูปลักษณ์ของเขาทำให้ใจเธออ่อนลง
ไอร่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยิบผ้ากันเปื้อนสองตัวที่เธอเพิ่งทำไว้ออกมา
เชร์และธยาน์สวมผ้ากันเปื้อนและไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารกลางวัน
วิธีการทำอาหารของธยาน์นั้นเรียบง่ายและหยาบ
เขาหั่นผักทั้งหมดเป็นชิ้นแล้วโยนลงในหม้อ เขาแค่ต้องต้มพวกมัน
ไอร่าคุ้นเคยกับอาหารอันโอชะของเชร์ ดังนั้นเธอจึงไม่คุ้นเคยกับอาหารหยาบเช่นนี้
ทว่าเพื่อเห็นแก่ธยาน์ เธอยังคงเตรียมตัวและกินจนอิ่มไปประมาณ 80%
เธอปลอบใจตัวเองอย่างเงียบ ๆ ว่าอย่างน้อยธยาน์ก็สามารถปรุงเนื้อได้ หากเป็นการปรุงอาหารของคอนริ เป็นเรื่องปกติที่เนื้อจะยังมีเลือดอยู่ บางครั้งเธอสามารถหยิบได้ก้อนหิน ขนไก่ เศษไม้ และของแปลก ๆ อื่น ๆ ออกมาจากหม้อได้
โดยรวมแล้ว การกินอาหารของคอนริต้องใช้ความกล้าจริง ๆ
คอนริและลูกหมาป่าไม่กลับมาจนกว่าจะมืด โดยไม่คาดคิดว่าวันนี้พวกเขาไม่ได้นำเหยื่อกลับมาด้วยเลย
มันแตกต่างไปจากวันปกติอื่น ๆ มากเกินไป ไอร่ากำลังจะถามพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เธอได้ยินคอนริพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “วันนี้เราพบสัตว์ติดเชื้อโรคเลือดตายในป่า”
ไอร่าตกใจมาก
คนอื่น ๆ หยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่และมองไปที่คอนริในเวลาเดียวกัน
คอนริเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงบ่ายของวันนี้
พวกเขาบังเอิญพบกับอสูรสองตนระหว่างการล่า ในตอนแรกคอนริไม่ได้จริงจังกับอีกฝ่าย แต่อสูรทั้งสองเริ่มเข้ามาใกล้ พวกเขาแสดงกรงเล็บของมันให้ลูกหมาป่าที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้เพื่อเตรียมที่จะโจมตีเหยื่อ
คอนริตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว ก่อนที่อีกฝ่ายจะสัมผัสลูกหมาป่า เขาก็โยนอสูรทั้งสองตนลงไปที่พื้น
จากนั้นเขาก็รู้ว่าอสูรทั้งสองดูแปลกมาก ไม่เพียงแต่ใบหน้าของพวกเขาซีดเท่านั้น แต่ยังมีสีเขียวและสีดำอีกด้วย ดวงตาของพวกเขาเป็นสีขาว และไม่มีรูม่านตา น้ำลายยังคงไหลออกมาจากมุมปาก การเคลื่อนไหวของพวกเขาแข็งทื่อ และมีกลิ่นเหม็นอันน่าสะอิดสะเอียนออกมาจากตัวพวกเขา
คอนริเข้าใจอย่างรวดเร็วว่าอีกฝ่ายติดเชื้อโรคเลือดตาย เขาฆ่าอสูรทั้งสองทันทีและเผาศพของพวกมัน
หลังจากอุบัติเหตุครั้งนี้ คอนริไม่มีอารมณ์ที่จะล่าสัตว์อีกต่อไป เขาจึงพาเด็ก ๆ กลับบ้านทันที โดยไม่คาดคิด พวกเขาพบกันอสูรอีกกลุ่มหนึ่งที่ติดเชื้อโรคเลือดตายระหว่างเดินทางกลับบ้าน นอกจากนี้ยังมีกองทัพปีศาจติดอาวุธครบมืออีกด้วย
คอนริซ่อนตัวกับพวกเด็ก ๆ ทันทีและแอบสังเกตกองทัพปีศาจ
มีอสูรมากกว่า 30 ตน และแต่ละตัวมีลวดลายปีศาจแปลก ๆ ปกคลุมอยู่
ดูราวกับพวกเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง หลังจากตรวจดูรอบ ๆ แล้วไม่พบสิ่งที่ต้องการก็หันหลังกลับและจากไป
อสูรที่ติดเชื้อโรคเลือดตายที่เหลือเดินเตร่อยู่ในป่า
มีไม่กี่ตนที่เป็นภัยคุกคาม คอนริจึงจัดการพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
เป็นเหตุทำให้เขาพาเด็ก ๆ กลับบ้านล่าช้า กระทั่งพระอาทิตย์ตก
หลังจากได้ยินเรื่องราวของคอนริ หัวใจของทุกคนก็จมลง
การปรากฏตัวของอสูรที่ติดเชื้อโรคเลือดตายในป่าหมายถึง โรคได้แพร่กระจายมายังป่าและในไม่ช้าก็จะขยายมายังภูเขาหินอีกครั้ง
และจุดประสงค์ของการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของกองทัพปีศาจคืออะไร
ไอร่ากังวลมาก “อย่าบอกนะว่าเซอเผิ่นส่งมา”
ครั้งล่าสุดที่เซอเผิ่นพาธยาน์ไป ไม่นานธยาน์ก็ได้รับความช่วยเหลือจากเชร์และคนอื่น ๆ กระทั่งหนีออกมาได้
เซอเผิ่นคงปฏิเสธที่จะยอมแพ้ ดังนั้นเขาจึงส่งคนมาตามหาธยาน์และแก้แค้นไอร่า เชร์ และคนอื่น ๆ สมมติฐานนี้ฟังดูสมเหตุสมผล
แต่ธยาน์พูดว่า “มันไม่ง่ายขนาดนั้น”
ทุกคนดูงุนงงและชี้นิ้วให้เขาพูดต่อ
ธยาน์กล่าวว่า “ท่านลุงรู้แรงจูงใจและเป้าหมายของเขาเป็นอย่างดี ด้วยนิสัยของเขา เขาคงตรงมาที่ภูเขาหินอย่างแน่นอน ถ้าเขาต้องการจับตัวข้า เขาจะไม่ทำอย่างอื่นอีก”
แต่ตอนนี้เซอเผิ่นยังไม่ได้ปรากฏตัว มีเพียงกองกำลังของเผ่าปีศาจเท่านั้นที่กระทำการอย่างลับ ๆ เช่นเดียวกับโรคเลือดตายซึ่งสามารถหายนะไปทุกหนทุกแห่ง
ด้วยหลายสิ่งหลายอย่างรวมกัน ดูเหมือนว่าเป้าหมายไม่ใช่การจับกุมธยาน์และการแก้แค้น
เชร์กล่าวว่า “ไม่ว่าอย่างไร เราไม่สามารถนั่งรอความตายอยู่ตรงนี้ได้”
ไอร่าถามว่า “เจ้าจะทำเช่นไร”
“อย่าเพิ่งพูดถึงคนที่ยังมาไม่ถึงเลย ตอนนี้เรามากำจัดผู้ติดเชื้อโรคเลือดตายในป่าให้หมดเสียก่อน เราไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาแพร่เชื้อมายังภูเขาหินได้
คอนริพยักหน้าเห็นด้วย
เชร์กล่าวว่า “สำหรับกองทัพปีศาจ เราสืบให้รู้แน่ชัดก่อนว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามและสังเกตสิ่งที่พวกเขากำลังทำไปก่อน”
หากเป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่ภูเขาหิน ก็ต้องเป็นอย่างนั้น
อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาต้องการทำร้ายเผ่าหมาป่าภูเขาหินจริง ๆ พวกเขาจะต้องโจมตีก่อนและกำลังอสูรเหล่านั้น
ไม่นานบุหรงก็กลับมา
เชร์บอกเขาถึงสิ่งที่พวกเขาเพิ่งคุยกัน
บุหรงกล่าวว่า “ข้าจะคุยกับอัลแทร์ภายหลัง และขอให้เขาส่งพวกนกสอดแนมกลุ่มหนึ่งไปที่ป่า เพื่อตรวจสอบที่อยู่ของปีศาจเหล่านั้น”
นกสอดแนมมีขนาดเล็กมากและบินได้เร็ว พวกเขาทำให้ศัตรูพบเห็นได้ยากเมื่อเคลื่อนตัวผ่านป่า
คอนริพยักหน้า “ข้าจะให้ครอว์ครอว์ออกไปสืบดูอีกทาง”
ในฐานะตัวตุ่น ครอว์ครอว์สามารถติดตามและดักฟังได้ดีมาก ครอว์ครอว์มีบทบาทสำคัญในการทำสงครามกับเผ่าแม่น้ำดำ
หลังจากคุยเรื่องงานแล้ว ก็ถึงเวลาอาหารเย็นอีกครั้ง
เชร์และธยาน์ทำอาหารกลางวันวันนี้ พูดตามหลักแล้ว บุหรงและคอนริควรทำอาหารเย็น
คอนริดูสนใจงานนี้มาก เขารีบสวมผ้ากันเปื้อนแล้วเข้าไปในครัว “คอยดู ข้าจะทำอาหารเย็นที่เจ้าไม่มีวันลืม”
ไอร่าตกใจและรีบกอดแขนของเขา “เราไม่ลืมอาหารทุกมื้อที่เจ้าทำ คืนนี้อย่าทำอาหารเลย”
คอนริรู้สึกไม่มีความสุข “เจ้ากำลังดูถูกอาหารฝีมือของข้าหรือ”
“ไม่ ไม่ ไม่ ข้าไม่คิดว่าท้องของข้าจะสามารถรองรับการทำอาหารของเจ้าได้ วางมีดทำครัวลงเร็วเข้า มาคุยกับข้าข้างนอก”
“ทำไม ข้ามีงานต้องทำนะ”
ไอร่าผลักเขาออกไปและนำผักและเนื้อออกจากพื้นที่ของเธอ เธอพูดด้วยความมั่นใจอย่างยิ่งว่า “เจ้าล้างผักเถอะ”
คอนริรู้สึกว่าเป็นการเสียความสามารถของเขาหากจะให้เขาทำเพียงล้างผัก
ทว่า เนื่องจากเขารักหญิงสาวคนนี้มาก เขาจึงนั่งยอง ๆ อยู่ที่มุมห้องอย่างเชื่อฟังและเริ่มล้างผัก
ไอร่ายัดมีดทำครัวไว้ในมือของบุหรง “ท่านทำอาหาร”
มุมปากของบุหรงโค้งงอขึ้น “จูบข้าสิ แล้วข้าจะรับผิดชอบทำอาหาร”
