บทที่ 97 ฉินโม่ผู้ใจกว้าง
ยามราตรีเย็นเยียบ ภูเขาอวิ๋นหลานสูงและหนาวเย็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงพลบค่ำ สายลมเย็นพัดมาทำให้หยางเล่อเล่ออดไม่ได้ที่จะกระชับเสื้อผ้าให้แน่นขึ้น ไม่ใช่ว่าเขาหนาว แต่เป็นความเคยชิน ความเคยชินกับการกระชับเสื้อผ้าเมื่อลมพัดมา เช่นเดียวกับการกางร่มเมื่อฝนตก เสียงฝีเท้าดังกึกก้องไปตามทางเดินเล็กๆ ในป่...
