บทที่ 466 ฉันอยากรู้ว่าฉันแพ้ตรงไหน 

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อทุกคนในบ้านตื่นขึ้นมาก็รู้สึกงงงวย

เมื่อคืนมีคนสองคน ตื่นมาอีกทีกลายเป็นสามคนได้ยังไง?

ทุกคนต่างงงงวย ไม่รู้จะพูดอะไรดี

แต่พวกเขาก็รู้จักซูจิ่วจิ่ว เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก และมีลักษณะคล้ายคลึงกับหลิวฉีฉีมาก

ถ้าไม่รู้มาก่อน คงคิดว่าเป็นพี่น้องฝาแฝดกันจริงๆ ทั้งส่วนสูง หน้าตา และรูปร่างเหมือนกันมาก

อาหารเช้าในชนบทนั้นค่อนข้างเรียบง่าย มีข้าวสวย หรือข้าวต้มขาว กินกับกับข้าวที่เหลือจากเมื่อคืน

แม้การกินแบบนี้จะไม่ค่อยดีต่อสุขภาพ แต่เล่ยหมิงก็ไม่ใช่คนที่เรื่องมากอะไร

สามคนนั่งทานอาหารด้วยกันอย่างสนุกสนาน

หลังจากทานเสร็จ พวกเขาก็ไม่ได้คิดจะอยู่นาน

เวลาประมาณเก้าโมง หลิวฉีฉีก็ลาพ่อแม่

รถตู้ขับไปตามถนนในหมู่บ้าน แสงแดดที่ส่องเข้ามาทำให้รู้สึกร้อน แม้รถคันนี้ไม่มีแอร์ และเบาะหลังถูกถอดออก หลิวฉีฉีและซูจิ่วจิ่วต้องนั่งบนเก้าอี้เล็กๆที่พวกเธอนำมาวาง คุยกันไปตามการกระแทกของถนน

รถหลายคันที่ผ่านรถตู้เก่าๆคันนี้ต่างประหลาดใจและสงสัยว่าแพ้ตรงไหน

"พวกเธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

เล่ยหมิงหันมองสาวทั้งสอง พวกเธอเพิ่งผ่านเรื่องเมื่อวานนี้ และตอนนี้ต้องนั่งรถกระแทกไปมา ร่างกายคงได้รับผลกระทบอยู่บ้าง

"นายว่าไงล่ะ"

ซูจิ่วจิ่วพูดอย่างไม่พอใจ

"คนเลว"

หลิวฉีฉีเสริมอีกคน

เมื่อคืนพวกเธอควรจะได้พักผ่อน แต่เล่ยหมิงกลับบ้าคลั่งเหมือนวัว ไม่มีเหตุผล

เล่ยหมิงยิ้มเขินๆ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนเจอสถานการณ์แบบนั้นคงไม่อาจทนได้ มันแค่พิสูจน์ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ปกติ

"เล่ยหมิง นายต้องการจะชดเชยพวกเราไหม? ฉันมีเครื่องสำอางหลายอย่างที่อยากได้แต่ว่าซื้อไม่ไหว นายพาเราไปซื้อได้ไหม" ซูจิ่วจิ่วยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอก

"ได้สิ"

เล่ยหมิงตอบรับอย่างรวดเร็ว ไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่

ผู้หญิงซื้อเครื่องสำอางไม่ใช่เรื่องแปลก

ไม่กี่หมื่นก็จบเรื่อง

ด้วยฐานะของเขา เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย

แต่การที่คิดแบบนี้แสดงว่าเขาไม่เข้าใจผู้หญิงดีพอ

ผู้หญิงมีอีกชื่อหนึ่งว่า

เงินเดินได้...

เมื่อได้ยินเล่ยหมิงตอบรับอย่างรวดเร็ว ซูจิ่วจิ่วก็ยิ้มกว้าง "ฉีฉี เราไม่ต้องใช้ของถูกอีกแล้ว ผู้หญิงต้องดูแลตัวเองให้ดี"

"มันจะดีเหรอ?"

หลิวฉีฉีขมวดคิ้ว รู้ว่าเครื่องสำอางบางอย่างราคาเท่ากับรถ

"มีอะไรไม่ดี พวกเรามีผู้ชายดูแล และเล่ยหมิงมีฐานะขนาดไหนเธอก็รู้ใช่ไหม?" ซูจิ่วจิ่วพูดยิ้มๆ

ถ้าไม่หาทางเอาคืนเขาหนักๆ ไม่เท่ากับเสียแรงเมื่อคืนนี้ไปเปล่าๆเหรอ

รถวิ่งไปช้าๆ เพราะเบาะหลังถูกถอดออกเพื่อขนของ ถ้าขับเร็วเกินไปพวกเธออาจล้ม

ระหว่างทาง รถหลายคันที่ผ่านรถตู้เก่าๆ มักชะลอความเร็วเมื่อเห็นผู้หญิงสวยสองคนในรถ แต่ละคนรู้สึกหงุดหงิด

"เล่ยหมิง มีรถตามเรามาตลอดนะ"

ซูจิ่วจิ่วพูดขึ้นมา

มองผ่านกระจกหลัง เห็นรถบีเอ็มดับเบิลยูซีรีส์ 5 ตามอยู่ ห่างๆ แต่ไม่รีบร้อน

เล่ยหมิงจอดรถข้างทาง และบีเอ็มดับเบิลยูก็จอดตาม

"เฮ้ เพื่อน ตามฉันมาทำไม?"

เล่ยหมิงพูดด้วยความไม่พอใจ

ชายหนุ่มวัย 27-28 ปีลงจากบีเอ็มดับเบิลยู เขามีท่าทางเป็นมิตร ยื่นบุหรี่ให้เล่ยหมิง "เพื่อน ฉันไม่มีเจตนาร้าย แค่อยากรู้จักสาวๆในรถนายน่ะ"

"ไปให้พ้น พวกเธอเป็นแฟนฉันหมด"

เล่ยหมิงพูดอย่างไม่พอใจ "นายไม่เคยได้ยินเหรอ คนหนุ่มมีอะไรต้องอาย? แฟนสาวมีเยอะก็ไม่แปลก"

ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่

เขาดูหงุดหงิด คงไม่รู้ว่าตัวเองแพ้ตรงไหน

"ว่าไง? อยากขโมยแฟนฉัน?" เล่ยหมิงพูดอย่างไม่พอใจ

ชายหนุ่มรีบส่ายหัว "เพื่อน นายเข้าใจผิด ฉันพูดกับผู้หญิงก็หน้าแดงแล้ว จะไปขโมยแฟนใครได้ยังไง จริงๆแล้ว ฉันกลับบ้านไปนัดดูตัวมา แต่โดนปฏิเสธให้ไปเรียนรู้วิธีจีบสาว เห็นนายนั่งรถเก่าๆ แต่กลับได้สาวสวยมากมาย ฉันอยากตามดูนิดหน่อยว่านายมีวิธีอะไร และอยากรู้ว่าตัวเองแพ้ตรงไหน"

ซูจิ่วจิ่วและหลิวฉีฉีหัวเราะ

คิดว่าชายคนนี้จะมาอวดรถ แล้วถือพลั่วมาด้วย แต่มันกลับกลายเป็นแบบนี้

"ในเมื่อนายถามจริงๆ งั้นวันนี้ตามฉันมา ดูดีๆนะ ถ้าเรียนรู้ได้แม้เพียงนิดหน่อย การหาแฟนไม่ใช่เรื่องยาก"

เล่ยหมิงมองเขาแล้วตอบ จากนั้นก็ขับรถออกไป

หนุ่มคนนั้นรีบพูด "ขอบคุณมากพี่ชาย ผมชื่อหวงจิน วันนี้ขอรบกวนพี่ชายสอนผมด้วย"

พูดเสร็จเขาก็รีบขึ้นรถและตามไป

"ขับบีเอ็มดับเบิลยูน่าจะจีบสาวได้ง่ายนะ แล้วทำไมเขาถึงไม่มีแฟนล่ะ?" ซูจิ่วจิ่วสงสัย

หลิวฉีฉีส่ายหัว "เธอถามฉัน ฉันก็ไม่รู้หรอก เรื่องความรักไม่ใช่แค่มีเงินแล้วจะได้มา คนที่จีบเธอมีทั้งคนที่ขับแลมโบร์กินี ทำไมเธอไม่รับพวกเขา แต่กลับมาแย่งผู้ชายกับฉัน"

"อะไรนะ! ก็ฉันสนิทกับเล่ยหมิงมากกว่า ตอนเราอยู่ที่เมืองมู่ตู เขาช่วยฉันไว้ครั้งหนึ่ง" ซูจิ่วจิ่วพูดอย่างไม่พอใจ

ทั้งสองคนโต้เถียงกันเรื่องใครที่รู้จักเล่ยหมิงก่อน

เล่ยหมิงเพิ่งรู้ว่าพวกเธอถูกตามจีบจากคนรวยๆ แต่ก็ยังเลือกเขา แสดงว่าเขามีเสน่ห์มากกว่า

แม้จะมีเงินมาก แต่เรื่องการจีบสาวต้องยอมรับว่าเขาชนะ

หวงจินขับตามหลังมาแบบไม่เร่งรีบ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา รถเข้าสู่ตัวเมือง ไปจอดในจุดที่จอดรถเมื่อวาน

เล่ยหมิงติดต่อให้คนขับรถมารับสินค้า

ระหว่างที่รอ หวงจินก็เดินเข้ามาขอเรียนรู้จากเล่ยหมิง

"พี่ชาย ตอนนี้ว่างพอดี สอนผมจีบสาวหน่อยสิ" หวงจินพูดอย่างจริงจัง

สองสาวยืนคุยกันอยู่ข้างๆ มองหวงจินที่ดูตั้งใจเรียนรู้ พวกเธอรู้สึกว่ามันตลกดี เพราะเล่ยหมิงไม่ได้ใช้เทคนิคพิเศษอะไรในการจีบพวกเธอเลย

"นายมีผู้หญิงที่อยากจีบใน WeChat ไหม?" เล่ยหมิงถาม

หวงจินพยักหน้า "มีพี่ชาย ผมมีผู้หญิงใน WeChat ถึงห้าร้อยคน แต่ไม่เคยจีบใครสำเร็จสักที"

"งั้นดี นายหาใครสักคนที่อยากจีบมากที่สุด แล้วส่งข้อความไป"

"ส่งว่าอะไรดีครับ?"

"ถามเธอว่า 'ถามอะไรหน่อยได้ไหม?'"

เล่ยหมิงแนะนำอย่างมั่นใจ "วิธีนี้จะดึงดูดความสนใจเธอได้มาก และเป็นการเริ่มต้นที่ไม่ตรงเกินไป"

"ส่งไปแล้วครับ"

หวงจินฟังอย่างตั้งใจ

"รอเธอตอบกลับมา"