บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 24 พบกับท่านประมุขอีกครั้ง
บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 24 พบกับท่านประมุขอีกครั้ง
“เป็นชายผู้นี้อย่างแน่นอน”
หลี่ซูมั่นใจมาก
แม้ว่าอาจจะเป็นผู้บำเพ็ญระดับสร้างฐานที่มาจากข้างนอก หรืออาจจะเป็นผู้บำเพ็ญสายมาร
แต่เขตพื้นที่ของตระกูลผู้บำเพ็ญเซียนเหล่านี้มักจะลับตาคน แม้แต่หลี่ซูหลายตระกูลก็ยังไม่รู้ ผู้บำเพ็ญระดับสร้างฐานที่มาจากข้างนอกคงไม่สามารถหาตระกูลผู้บำเพ็ญเซียนเจอได้ง่าย ๆ ในเวลาอันสั้น
หากอีกฝ่ายคุ้นเคยกับโลกบำเพ็ญเซียนของแคว้นหวู่ ก็จะถูกผู้บำเพ็ญเซียนในแคว้นหวู่รู้จัก
ช่วงหลังมานี้ ไม่เคยได้ยินว่ามีผู้บำเพ็ญระดับสร้างฐานจากข้างนอกเดินทางมา
จากการสังเกตและคาดเดาของหลี่ซูที่มีต่อผู้บำเพ็ญแซ่ไป๋บนเทือกเขาสะบั้นเซียน หลี่ซูจึงมั่นใจว่าเป็นชายผู้นี้
การพัฒนาตบะของผู้บำเพ็ญแซ่ไป๋รวดเร็วเกินไป แม้แต่ซูอวิ๋นที่เป็นอัจฉริยะรากวิญญาณระดับห้า ก็ยังพัฒนาได้ไม่เร็วเท่าผู้บำเพ็ญอิสระคนนี้
ชายผู้นี้ มีปัญหามากเกินไป
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้บำเพ็ญอิสระที่เดินทางไปกับเขาเมื่อสิบปีก่อน ต่างหายสาบสูญไปหมด
ชายผู้นี้คงใช้วิถีมารบางอย่าง
แต่ชายผู้นี้ปกปิดได้แนบเนียน ผู้บำเพ็ญเซียนที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่มีใครสงสัยเขา
หลังจากมั่นใจว่าเป็นชายผู้นี้ ก็ง่ายขึ้นมาก ต่อไปก็แค่ตามหาชายผู้นี้ออกมา
“ท่านผู้อาวุโส มีเบาะแสอะไรบ้างหรือไม่”
ผู้บำเพ็ญเซียนคนหนึ่งถาม
“มี”
คำพูดของหลี่ซูทำให้ผู้บำเพ็ญเซียนรอบ ๆ ตัวมองมาที่เขา ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชม
“ท่านผู้อาวุโสก็คือท่านผู้อาวุโส หาเบาะแสเจอเร็วมาก”
ผู้บำเพ็ญเซียนคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะกล่าวชม
“แต่ตอนนี้ยังบอกพวกเจ้าไม่ได้ วางใจเถอะ สำนักเซียนเวหาจะจัดการเรื่องนี้ หากพวกเจ้ากังวลเรื่องความปลอดภัยของตระกูล ก็ย้ายไปอยู่ใกล้ ๆ สำนักเซียนเวหาก่อน”
หลี่ซูกล่าวกับผู้บำเพ็ญเซียนเหล่านี้
“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส มีคำพูดของท่านผู้อาวุโส พวกเราก็วางใจแล้ว”
“ใช่ หลังจากได้ข่าว พวกเรานอนไม่หลับเลย”
“…”
ผู้บำเพ็ญเซียนรอบ ๆ ต่างก็กล่าวขึ้น
หลังจากปลอบใจผู้บำเพ็ญเซียนเหล่านี้แล้ว หลี่ซูก็ไม่ได้อยู่ต่อ นำเรือเหาะออกมา แล้วบินจากไป
เขากลับไปที่คฤหาสน์บนภูเขาก่อน ค่อยไปสำนักเซียนเวหา
หลังจากมั่นใจว่าเป็นผู้บำเพ็ญแซ่ไป๋แล้ว หลี่ซูยิ่งไม่กังวลเรื่องที่บ้าน
หากเป็นผู้บำเพ็ญแซ่ไป๋ ชายผู้นี้คงไม่กล้ามาหาเรื่องหลี่ซู
ที่บ้านทุกอย่างปกติดี
หลี่ซูวางใจจึงนั่งเรือเหาะไปสำนักเซียนเวหา
“หลี่ซู สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง”
ผู้อาวุโสที่เฝ้าสำนักเซียนเวหาคือผู้อาวุโสโถงกิจการฝ่ายนอก
ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือระดับแกนทองแอบซ่อนตัวอยู่หรือไม่
“ท่านผู้อาวุโส ข้ามีเบาะแสแล้ว ท่านผู้อาวุโส สำนักเซียนเวหามีการตรวจสอบสถานการณ์ของผู้บำเพ็ญอิสระหรือไม่”
หลี่ซูถาม
“ผู้บำเพ็ญอิสระ... พวกเราก็มีคนคอยสังเกตความเคลื่อนไหวของโลกผู้บำเพ็ญอิสระ แต่ผู้บำเพ็ญอิสระในแคว้นหวู่มีไม่น้อย พวกเราทำได้เพียงแค่รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวคร่าว ๆ ของพวกเขา”
ผู้อาวุโสโถงกิจการฝ่ายนอกกล่าว
ระหว่างที่พูด เขาก็ให้คนไปเรียกศิษย์ระดับหลอมปราณระยะปลายคนหนึ่งมา อีกฝ่ายเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้
“ศิษย์พี่หลี่ ตอนนี้ยังมีผู้บำเพ็ญอิสระจำนวนไม่น้อยบนภูเขาห้วงอุดมที่คิดจะฉวยโอกาส ส่วนผู้บำเพ็ญแซ่ไป๋ที่ท่านกล่าวถึง ก็อยู่ที่นั่น เมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนที่ข้านำของไปส่งที่ภูเขาห้วงอุดม ก็ได้ยินเรื่องของเขา”
ศิษย์ระดับหลอมปราณระยะปลายคนนั้นกล่าว
ชายผู้นี้ อยู่บนภูเขาห้วงอุดมหรือ
ยังทำตัวโดดเด่นอีก
“เป็นชายผู้นี้อย่างแน่นอน!”
หลี่ซูยิ่งมั่นใจมากขึ้น
หากเป็นคนอื่น อาจจะตัดผู้บำเพ็ญแซ่ไป๋ออกจากตัวเลือกผู้ต้องสงสัย
แต่หลี่ซูเชี่ยวชาญการคิดต่าง
ผู้บำเพ็ญแซ่ไป๋เป็นผู้บำเพ็ญอิสระ ไปฉวยโอกาสบนภูเขาห้วงอุดม แล้วยังทำตัวโดดเด่น โผล่หน้าออกมาบ่อย ๆ
เช่นนั้นไม่กลัวจะไปขัดแข้งขัดขาสามนิกายเซียนใหญ่หรือ
การกระทำเช่นนี้ มีเหตุผลเดียว
ชายผู้นี้ กำลังสร้างหลักฐานปกปิด!
ด้วยความเร็วของผู้บำเพ็ญระดับสร้างฐาน จากภูเขาห้วงอุดมบินไปยังสามตระกูลผู้บำเพ็ญเซียนที่ถูกฆ่าล้างตระกูล ตระกูลที่ไกลที่สุดก็ใช้เวลาไม่เกินสิบกว่าชั่วโมง
หากมีเรือเหาะหรืออาวุธเวทสำหรับบิน ความเร็วจะยิ่งมากขึ้น
ด้วยพลังของเขา ฆ่าล้างตระกูลผู้บำเพ็ญเซียนหนึ่งตระกูล ใช้เวลาไม่นาน
หนึ่งวันก็สามารถไปกลับได้
บางทีตระกูลผู้บำเพ็ญเซียนที่ถูกเขาฆ่าล้างตระกูลอาจจะมากกว่าสามตระกูล เพียงแต่ยังไม่ถูกค้นพบ
ชายผู้นี้ คิดการณ์ได้แยบยล
หากไม่ใช่หลี่ซู คงไม่มีใครสงสัยเขา
.
“หลี่ซู มีเบาะแสอะไรหรือ”
ผู้อาวุโสโถงกิจการฝ่ายนอกถาม
หลี่ซูกล่าว “ท่านผู้อาวุโสเสวี่ย รบกวนบอกตำแหน่งของท่านประมุข ข้าจะไปภูเขาห้วงอุดม”
“ได้”
ผู้อาวุโสโถงกิจการฝ่ายนอกมอบแผนที่ให้หลี่ซู
“หลังจากออกไป เจ้าบินไปทางทิศนี้ ก็จะถึงเขตพื้นที่ของเหมืองแร่หินวิญญาณ”
ผู้อาวุโสโถงกิจการฝ่ายนอกกล่าว
หลังจากกล่าวลา หลี่ซูนั่งเรือเหาะ มุ่งหน้าไปยังภูเขาห้วงอุดม
เรือเหาะนั้นเร็วมาก ผ่านไปแปดชั่วโมงกว่า ๆ ภูเขาสูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในสายตา
นั่นคือภูเขาห้วงอุดม
ภูเขาห้วงอุดมทอดยาวไปหลายหมื่นลี้ กว้างใหญ่ บนภูเขามีเมฆหมอกปกคลุมตลอดปี ครึ่งบนของภูเขาถูกเมฆบดบัง
ภูมิประเทศที่นี่ค่อนข้างซับซ้อน สภาพแวดล้อมของแต่ละพื้นที่แตกต่างกัน
หลี่ซูดูแผนที่ ไม่นานก็มาถึงเขตพื้นที่ของสำนักเซียนเวหา
เพิ่งจะเข้าใกล้ ก็มีศิษย์สำนักเซียนเวหาปรากฏตัว นี่คือศิษย์สำนักเซียนเวหาที่คอยเฝ้ายามบริเวณรอบนอก
“ศิษย์พี่หลี่ ได้ยินว่าศิษย์พี่หลี่กลายเป็นศิษย์ที่ท่านประมุขให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ยินดีด้วยขอรับ”
ศิษย์ระดับสร้างฐานคนหนึ่งเห็นหลี่ซูจึงกล่าวขึ้น
ศิษย์สำนักเซียนเวหาคนอื่น ๆ ก็เข้ามาแสดงความยินดี
ตอนนี้สถานะของหลี่ซูในสำนักเซียนเวหาไม่เหมือนเดิมแล้ว
ไม่เพียงแค่มีตบะถึงระดับสร้างฐานขั้นสิบ เขายังกลายเป็นศิษย์ที่ท่านประมุขให้ความสำคัญเป็นพิเศษ
ต่อให้หลี่ซูในอดีตจะแย่แค่ไหน แต่อดีตก็คืออดีต ปัจจุบันก็คือปัจจุบัน
สามสิบปีตะวันออก สามสิบปีตะวันตก
ก็หมายถึงแบบนี้
หลี่ซูพูดคุยกับศิษย์เหล่านี้ไม่กี่ประโยค ก็มีศิษย์คนหนึ่งพาเขาเดินเข้าไป
ไม่นานก็มาถึงตีนเขาสูงใหญ่ บริเวณนี้ ศิษย์สำนักเซียนเวหาจำนวนมากกำลังต่อสู้กับสัตว์อสูร
บนท้องฟ้า มีเรือเหาะลำหนึ่งที่สวยงามมาก ยาวหลายสิบเมตร
เรือเหาะลำนี้เป็นของท่านประมุข เรียกว่า เรือเหาะเซียนเวหา เร็วยิ่งนัก
บนเรือเหาะ ท่านประมุขสำนักเซียนเวหายืนอยู่ กำลังดูการต่อสู้เบื้องล่าง
ตอนนี้เอง ในภูเขา สัตว์อสูรตัวหนึ่งที่ดูเหมือนกิเลน มีเขาหนึ่งเขา พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว บนเขามีสายฟ้าแลบแปลบปลาบ ลำแสงสายฟ้าสายหนึ่งพุ่งออกมา
ท่านประมุขสำนักเซียนเวหาสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน มือขยับเบา ๆ ลำแสงสีขาวสายหนึ่งก็บินออกไป ปะทะกับลำแสงสายฟ้า
สัตว์อสูรที่ดูเหมือนกิเลนโจมตีไม่สำเร็จ หมุนตัวมุดเข้าไปในภูเขา
เจ้าตัวนี้ฉลาดมาก
ไม่แปลกใจที่สามนิกายเซียนใหญ่ต่อสู้กันนานขนาดนี้
ท่านประมุขสำนักเซียนเวหาไม่ได้ไล่ตาม ดูเหมือนจะค่อย ๆ บุกเข้าไป
หลี่ซูอยู่บนเรือเหาะ
ท่านประมุขรู้สึกถึงหลี่ซู หมุนตัวมอง ก็เห็นหลี่ซูกำลังบินมา
“ศิษย์หลี่ซู ขอคารวะท่านประมุข”
หลี่ซูลงมายืนบนเรือเหาะพร้อมกล่าว
“ศิษย์พี่หลี่”
ซูอวิ๋นก็อยู่ที่นี่ กลิ่นอายของนางอ่อนแอลงเล็กน้อย ดูเหมือนเพิ่งจะต่อสู้เสร็จ กำลังฟื้นฟูพลังอยู่
“ท่านประมุข เรื่องที่ตระกูลผู้บำเพ็ญเซียนสามตระกูลถูกฆ่าล้างตระกูล ศิษย์หาผู้ต้องสงสัยเจอแล้ว”
หลี่ซูกล่าวตรง ๆ
“อ้อ?”
