บทที่ 49 รายการโปรดของ LSP

หลังเดินออกจากสนามฟุตบอล ถังเว่ยเว่ยก็บิดตัวเล็กน้อยแล้วพูดกับสวี่ชิวเหวินว่า “สวี่ชิวเหวิน ปล่อยฉันลงเถอะ ฉันเดินเองได้”

สวี่ชิวเหวินไม่หันกลับไปมองและพูดด้วยความโกรธว่า “คุณจะเดินด้วยเท้าแบบนี้ได้ยังไง? ฉันจะส่งคุณไปห้องพยาบาลและทำให้เรื่องเสร็จเร็วขึ้น คุณเดินไปมันจะไม่เสียเวลาของฉันเหรอ?”

แม้ว่าเธอจะถูกสวี่ชิวเหวินดุ แต่ถังเว่ยเว่ยก็ไม่โกรธ

เธอนอนบนไหล่ของสวี่ชิวเหวิน และสามารถมองเห็นโปรไฟล์ของสวี่ชิวเหวินได้โดยไม่ต้องหันศีรษะ

เธอไม่เคยอยู่ใกล้เด็กผู้ชายคนใดขนาดนี้

ถังเว่ยเว่ยไม่เคยมองคนคนนี้อย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะเด็กหนุ่มที่หล่อเหลาเช่นนี้

แต่เขาหล่อจริงๆ

ถังเว่ยเว่ยรู้สึกละอายใจกับความคิดไร้ยางอายของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

เธอติดอยู่ในอารมณ์ความรู้สึกตื่นเต้นและการตำหนิตัวเอง

สวี่ชิวเหวินไม่รู้ว่าห้องพยาบาลของมหาลัยอยู่ที่ไหน ดังนั้นเขาจึงรู้หลังจากถามหลายๆคนเท่านั้น

เมื่อถึงห้องพยาบาลแล้วก็ยังต้องรอคิว

สวี่ชิวเหวินเดินไปยังเก้าอี้ที่เตรียมไว้สำหรับพักผ่อนในห้องพยาบาลของมหาลัย วางเด็กสาวลงแล้วพูดกับเธอว่า “รออยู่ตรงนี้” โดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบกลับ

ถังเว่ยเว่ยเฝ้าดูสวี่ชิวเหวินไปลงทะเบียนและเข้าคิว เมื่อมองดูชายหนุ่มวิ่งไปรอบๆ เธอก็คิดถึงคุณย่าของตนทันที

สวี่ชิวเหวินรีบกลับมาหาถังเว่ยเว่ยอย่างรวดเร็วโดยถือกล่องปฐมพยาบาลไว้ในมือ

คราวนี้สวี่ชิวเหวินไม่ได้แบกเธอ แต่อุ้มหญิงสาวเข้าไปด้วยท่าเจ้าหญิงโดยตรง

สวี่ชิวเหวินไม่ได้พยายามเอาเปรียบเธอ

เขาอุ้มอีกฝ่ายไปที่เตียงในห้องพยาบาลของมหาวิทยาลัย

เวลานี้ไม่มีผู้ป่วยรายอื่นอยู่ในห้องพยาบาล

ในห้องพยาบาลมีสามเตียง สวี่ชิวเหวินอุ้มหญิงสาวไปที่เตียงชั้นในสุด จากนั้นจึงหันกลับไปและรูดม่านตรงกลางเพื่อบดบังสายตาที่อาจเป็นไปได้จากภายนอก

ถังเว่ยเว่ยรู้สึกกังวลเล็กน้อยกับการกระทำของสวี่ชิวเหวิน

สวี่ชิวเหวินไม่สนใจเรื่องนี้

หลังจากปล่อยให้หญิงสาวนั่งลงที่ขอบเตียง เขาก็ย่อตัวลงและเริ่มถอดรองเท้าของหญิงสาว

“คุณจะทำอะไร” หญิงสาวจับรองเท้าของเธออย่างประหม่า ป้องกันไม่ให้สวี่ชิวเหวินถอดมันออก

“ปล่อย!” สวี่ชิวเหวินดุ พยายามให้หญิงสาวปล่อยมือ

“ไม่! ไม่ได้!”

“คุณจะไม่ฟังฉันเหรอ?” สวี่ชิวเหวินขมวดคิ้ว ราวกับจะบอกว่าคุณอยากให้ฉันโกรธใช่ไหม?

ถังเว่ยเว่ยไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ และค่อยๆปล่อยมือของเธอ

จากนั้นสวี่ชิวเหวินก็ถอดรองเท้าของหญิงสาวออกภายใต้ใบหน้าที่แดงก่ำและดวงตาหลบเลี่ยงของเธอ

เป็นที่น่าสังเกตว่ารองเท้าของหญิงสาวไม่ใช่รองเท้าผ้าใบ รองเท้าหนัง หรือรองเท้าเสริมส้น แต่เป็นรองเท้าผ้าที่พบได้ทั่วไปในชนบท

ถึงกระนั้นก็ไม่ได้อธิบายว่าทำไมพื้นรองเท้าถึงสึกหรอ

จนกระทั่งสวี่ชิวเหวินพิจารณาอย่างรอบคอบแล้วจึงเข้าใจ

เขาอดไม่ได้ที่จะถามหญิงสาวว่า “คุณใส่รองเท้าคู่นี้มานานแค่ไหนแล้ว?”

ถังเว่ยเว่ยอาจรู้สึกเขินอาย หัวของเธอซุกอยู่ในอกอีกครั้ง

“สาม...สามปี”

“ใส่รองเท้าผ้าได้สามปี คุณเก่งจริงๆ”

สวี่ชิวเหวินถอดถุงเท้าสีขาวที่เท้าของหญิงสาวขณะพูด

เมื่อถุงเท้ากำลังจะถูกถอดออก ถังเว่ยเว่ยก็กระซิบว่า “ต้องถอดถุงเท้าด้วยหรอ...”

เธอคิดว่าสวี่ชิวเหวินจะไม่ได้ยิน แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าสวี่ชิวเหวินไม่เพียงได้ยินเท่านั้น แต่ยังได้ยินอย่างชัดเจนอีกด้วย

เขาตอบตรงๆว่า “ฉันจะช่วยคุณทายาได้ยังไงถ้าไม่ถอดถุงเท้า”

ถังเว่ยเว่ยรู้ว่าเขาได้ยิน ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าพึมพำอีกต่อไป และเพียงได้แต่คิดในใจ แน่นอนว่าฉันสามารถใช้ยาด้วยตัวเองได้

หลังจากถอดถุงเท้าของหญิงสาวออก สวี่ชิวเหวินก็ตกตะลึง

เขาเคยเห็นเท้าของเด็กผู้หญิงมามากมาย และเขายังเห็นเท้าของเด็กสาวจำนวนมากบนโลกออนไลน์ในชีวิตที่แล้วอีกด้วย

เมื่อพูดถึงเรื่องเท้าที่สวยงาม สวี่ชิวเหวินถือว่ามีความรอบรู้

แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเท้าหยกที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ในสักวันหนึ่ง

เท้าของถังเว่ยเว่ยนั้นยอดเยี่ยมที่สุด

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเขาถอดรองเท้าของเธอเมื่อกี้

เพราะรองเท้าผ้าสีดำคู่นั้นเล็กเกินไป

หลังจากถอดถุงเท้าออก เท้าของถังเว่ยเว่ยก็อยู่ตรงหน้าเขาอย่างชัดเจน และสวี่ชิวเหวินก็เข้าใจ

ปรากฎว่ามีเท้าที่เล็กและประณีตขนาดนี้ในโลกจริงๆ!

เมื่อคิดว่าหญิงสาวมาจากชนบทและไม่เคยใช้ผ้าอนามัยด้วยซ้ำ เขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเท้าของหญิงสาวถูกมัดหรือเปล่า?

“ถังเว่ยเว่ย!”

“อา?”

ถังเว่ยเว่ยซึ่งสวี่ชิวเหวินจ้องมองเท้าของเธอได้ระงับความเขินอายและตอบสนองต่อสวี่ชิวเหวิน

“เท้าของคุณเคยถูกมัดหรือเปล่า?”

เมื่อถังเว่ยเว่ยได้ยินสิ่งที่สวี่ชิวเหวินพูด เธอก็อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอไม่กล้าสบตาเพราะกลัวทำให้เขาโกรธ

สวี่ชิวเหวินพิจารณาเท้าที่สวยงามในมือของเขาอย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า “ถ้าไม่ใช่ก็ลืมมันซะ แต่เท้าของคุณเล็กมาก คุณใส่ไซส์อะไร? 34?”

“เกือบ...”

“ไซส์อะไร อย่าพูดแค่เกือบ!” สวี่ชิวเหวินจ้องมอง และถังเว่ยเว่ยก็เริ่มกลัว

“32…”

“มีไซส์ 32 จริงๆ?” สวี่ชิวเหวินพูดเหมือนถูกเปิดหูเปิดตา

คุณควรรู้ว่าขนาดของผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่โดยทั่วไปจะอยู่ระหว่าง 35 ถึง 40 ซึ่งเป็นขนาดทั่วไปของรองเท้าผู้หญิงเช่นกัน เขาจงใจพูดให้เล็กลงหนึ่งไซส์ แต่เขาไม่คาดคิดว่าเท้าของถังเว่ยเว่ยจะเล็กยิ่งกว่านั้นอีก

“ฉันทายาเองได้ไหม” ถังเว่ยเว่ยถามอย่างสั่นๆ

สวี่ชิวเหวินส่ายหัว “ไม่ต้องกังวล รอจนกว่าฉันจะดูให้เสร็จก่อน”

ร่างกายของถังเว่ยเว่ยสั่นเล็กน้อย มือและเท้าของเธอชา เธอกระซิบว่า “คุณ...อันธพาล”

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้หยุดพฤติกรรมของสวี่ชิวเหวิน และเธอก็ไม่ถอยเท้ากลับด้วย

สวี่ชิวเหวินไม่เชี่ยวชาญด้านการศึกษาเรื่องเท้าเท่ากับ LSP เหล่านั้น แต่ไม่จำเป็นต้องเข้าใจก็รู้ได้ว่าเท้าที่อยู่ตรงหน้านั้นสวยงาม

เท้าสะอาดไม่มีร่องรอยใดๆ รูปร่างและเส้นเป็นธรรมชาติกลมและเรียบเนียน ผิวหนังบนเท้าดั่งหยก นิ้วเท้ากลมมนเหมือนกระวาน เล็บมีขนาดเล็กและใส ไม่ด้อยไปกว่าดอกบัวทองสามนิ้ว

มันดีที่สุดจริงๆ!

สวี่ชิวเหวินจึงถามคำถามที่สอง “คุณสูงเท่าไหร่”

“หนึ่งร้อยหกสิบห้าเซน” ใบหน้าของถังเว่ยเว่ยกลายเป็นสีแดงราวกับเลือด

“อืม” สวี่ชิวเหวินพยักหน้าเพื่อแสดงความเข้าใจ แล้วพูดต่อว่า “ฉันจะทายาแล้ว”

“มันอาจจะเจ็บนิดหน่อย ทนไว้ล่ะ”

“อือ”

“อา...มันเจ็บ...”

“ทนหน่อย มันจะไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว”

อย่าเข้าใจผิด เขาแค่กำลังทายาจริงๆ

“เสร็จแล้ว” หลังจากทายาให้ถังเว่ยเว่ยแล้ว สวี่ชิวเหวินก็สะบัดมือ

“คุณควรนั่งพักสักหน่อย” สวี่ชิวเหวินจากไปหลังจากพูดอย่างนั้น

ถังเว่ยเว่ยไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหน เธอนั่งอยู่คนเดียวบนเตียงในห้องพยาบาล รู้สึกว่าร่างกายยังร้อนอยู่เล็กน้อย

เธอจำคำพูดของคุณยายได้อีกครั้ง

เท้าของหญิงสาวจะต้องไม่ให้ใครเห็นนอกจากสามีของเธอ

แต่คุณยาย เขา...เขาเห็นมันแล้ว

ถังเว่ยเว่ยจริงๆแล้วไม่ได้บอบบางขนาดนั้น ฝ่าเท้าของเธอมีรอยขีดข่วนและมีเลือดออกเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอบาดเจ็บร้ายแรง เธอสามารถลุกจากเตียงแล้วออกไปได้เลย

แต่เธอไม่ได้ออกไป และยังคงอยู่ในห้องพยาบาล

หลังจากรอคอยอยู่นาน สวี่ชิวเหวินก็ไม่กลับมา

เขาไปแล้วเหรอ? เขากลับไปฝึกทหารเหรอ?

ถังเว่ยเว่ยไม่รู้ แต่เธอยังคงเลือกที่จะอยู่ในห้องพยาบาล

แม้สวี่ชิวเหวินจะไม่ได้บอกว่าเขาไปที่ไหนหรือจะกลับมาหรือไม่

แต่ถ้าเขากลับมาหาเธอแล้วไม่เจอล่ะ เขาจะโกรธไหม?

ท้ายที่สุดเขาดุร้ายและชอบที่จะโกรธ

/////