บทที่ 459 เผยตัวตนที่แท้จริง
ทุกคนถูกดึงดูดเข้ามาใกล้
ทุกคนมองใกล้ๆ
แบรนด์เหล่านี้ทุกคนรู้จักกันดี แต่เมื่อดูใกล้ๆ ก็เห็นว่ามันเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์ไป
บนกล่องบรรจุของหม้อหุงข้าวไฟฟ้าและเครื่องปรับอากาศ ตู้เย็น
ทั้งหมดมีคำว่า "จัดกิจกรรมพิเศษโดยธนาคารก่อสร้างแห่งชาติ"
นั่นหมายความว่ากิจกรรมที่เล่ยหมิงพูดถึง คือกิจกรรมที่จัดโดยธนาคาร?
ในการทำธุรกรรมกับธนาคาร จะต้องฝากเงินจำนวนมากหรือซื้อผลิตภัณฑ์การลงทุน ต้องทำสองอย่างนี้ถึงจะได้ของแถม
แต่ทั้งหมดนี้ต้องมีเงินฝากเข้าไปถึงจะได้รับ
“ใช่ค่ะ ข้าวกับน้ำมันพวกนี้บ้านเราก็มี ต้องฝากเงินหมื่นหยวนถึงจะได้ข้าวหนึ่งถุงกับน้ำมันหนึ่งถัง คุณดูนี่สิ…และตู้เย็นกับเครื่องปรับอากาศ ดูเหมือนจะต้องฝากเงินหนึ่งล้านหยวนถึงจะได้”
พี่สะใภ้ของหลิวฉีฉีร้องด้วยความตกใจ “บ้านเรามีใบปลิวการฝากเงินเพื่อรับของขวัญด้วย”
นี่ทำให้ทุกคนงงงัน
หนึ่งล้านหยวน? นั่นหมายความว่าเล่ยหมิงต้องฝากเงินอย่างน้อยสองล้านหยวน ถึงจะได้ตู้เย็นกับเครื่องปรับอากาศ
“พี่สะใภ้ ฉันว่าเธอคิดผิดแล้วนะ ถ้าหมอนี่มีเงินมากขนาดนั้น จะขับรถแวนเก่าอยู่หรือ? ฉันดูออกนานแล้วว่าเขาแค่คนส่งของ และของพวกนี้ก็ต้องส่งมาแถวนี้ แต่ยังส่งไม่เสร็จก็รีบมางาน ฉันบอกเลยว่าฉันแกล้งพูดว่าเป็นของขวัญเขา แต่นี่กลับทำให้เขาเสียหน้า! ฉันคิดว่าเขาคิดไว้ตั้งแต่แรกว่าจะใช้ของแถมพวกนี้มาอวด”
หลิวไห่ทำหน้าภูมิใจเหมือนเข้าใจทุกอย่างและพูดอย่างดูถูก
นี่ทำให้ความสงสัยในสายตาของทุกคนคลายลง
และมีความสมเหตุสมผลมาก
“จริงๆ แล้วฉันไม่สนใจความคิดเห็นของคุณเลย พูดตรงๆ คุณแค่หาข้ออ้างสำหรับความล้มเหลวของตัวเอง ตามที่คุณพูด มันจะเปลี่ยนผลลัพธ์ได้ไหม?
ฉีฉีเป็นของฉันแล้ว และคุณก็แค่ยืนดู”
เล่ยหมิงพูดอย่างเบื่อหน่าย
นั่นทำให้ดูเป็นการทำตัวต่ำไปหน่อย!
หลิวไห่ตกใจ จากนั้นโกรธจนสุดขีด เขากัดฟันแน่น โกรธสุดๆ แต่ก็ไม่สามารถโต้เถียงเล่ยหมิงได้ คนพูดก็มีเหตุผล
เขากัดฟันด้วยความโกรธสุดขีด
หมอนี่ มันหยิ่งยโสเกินไป
คนที่ได้รับความรักมีความกล้า
ญาติพี่น้องหลายคนก็พูดขึ้นมา แต่เล่ยหมิงก็ไม่สนใจ เขาก็แค่ชอบที่จะเห็นพวกเขาไม่ชอบเขาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
แล้วไง?
หลิวฉีฉีก็ไม่ยอมแพ้ และตั้งใจที่จะอยู่กับเล่ยหมิง
สถานการณ์เงียบลงในพริบตา
หลิวไห่กัดฟัน มองด้วยสายตาโกรธจนแทบจะกินคน
ตั้งแต่มัธยมต้นเขาก็ชอบหลิวฉีฉี
ตอนนั้นก็พยายามเอาใจเธอทุกวิถีทาง
ต่อมาหลิวฉีฉีไปเรียนมัธยมปลายในตัวเมือง และไปเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองเทียนจิง
ทุกครั้งที่เธอมีปัญหา แค่โทรหาเขา เขาก็จะมาเป็นคนแรก
ทุกปีของขวัญต่างๆ หลิวฉีฉีไม่ต้องการ!
ทุกเทศกาลเขาก็จะส่งของขวัญไปบ้านหลิว
หลายปีนี้ใช้เงินไปไม่น้อยกว่าแสนหยวน
เมื่อไม่กี่ปีที่แล้วแม่ของหลิวฉีฉีป่วย เขาก็พาเธอไปโรงพยาบาล หาคนช่วย... และตอนนี้ครอบครัวหลิวไม่มีเงินให้สินสอด!
เขารู้ก็รีบเอาเงินหมื่นหยวนให้
ทำทุกอย่างเพื่อให้หลิวฉีฉีเห็นความตั้งใจของเขา
แต่ก่อนหลิวฉีฉียังไม่มีแฟน เขาก็ยังพอรับได้ แต่ตอนนี้หลิวฉีฉีดูเหมือนจะสนใจเล่ยหมิงอย่างมาก เขาไม่เห็นโอกาสที่ตัวเองจะได้เธอ
นึกถึงความเป็นทาสที่ตัวเองทำ หลิวไห่ระเบิดออกมา
“หลิวฉีฉี ฉันถามอีกครั้ง จะไปกับฉันไหม?” หลิวไห่หายใจแรงๆ ดูเหมือนคนละคน “หลายปีนี้ฉันดีกับเธอแค่ไหน เธอไม่รู้หรือ ตอนมัธยมต้นมีอันธพาลตามจีบเธอ ฉันก็ไล่พวกมันไป ตอนมัธยมปลายเธอเอาข้าวมากิน ฉันก็ให้เงินหลิวหยางให้เธอไปซื้อข้าว นั่นก็เงินของฉัน!
ตอนมหาวิทยาลัยฉันก็เช่าห้องให้เธอ นั่นก็เงินที่ฉันทำงานหา สามปีที่แล้วแม่เธอป่วย ฉันก็จ่ายเงินให้ก่อน สามหมื่นหยวน พี่เธอไม่มีเงินสินสอดก็ยืมเงินฉันหมื่น เธอเห็นฉันเป็นอะไร ทาสที่ไม่มีอะไรเลยใช่ไหม!”
หลิวฉีฉีถอยไปอยู่ข้างเล่ยหมิง “ฉันขอบคุณคุณที่ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวเรา แต่ตอนนั้นฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องทำแบบนี้ ไม่ใช่ว่าคุณไม่ดี เรื่องความรู้สึก ไม่ใช่คุณดีกับฉัน ฉันจะต้องชอบคุณ”
หลิวไห่ยอดเยี่ยมจริงๆ
และเขาก็ขับ Porsche
ผู้หญิงคนไหนก็ต้องหวั่นไหว
แต่หลิวฉีฉีไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับหลิวไห่ แม้เขาจะทำอะไรมากมาย ก็ไม่มีความรู้สึกเกิดขึ้น
ในใจเธอเขาเป็นเหมือนพี่ชายมากกว่า
ส่วนเงินที่ยืมมา ครอบครัวหลิวก็บันทึกไว้
มีเงินเมื่อไหร่ก็จะคืน แม้แต่ครั้งที่หลิวไห่ปฏิเสธที่จะรับคืน
นี่มันความผิดของครอบครัวหลิวเหรอ?
หลิวฉีฉีเคยคิดว่าตัวเองชอบเล่ยหมิงเพราะเงินของเขา แต่พอคิดดูดีๆ ก็เข้าใจว่าไม่ใช่ ถ้าชอบเงิน หลิวไห่ที่มีทรัพย์สินเป็นล้านก็ไม่พอเหรอ?
พูดตรงๆ ล้านหยวน สิบล้าน หรือพันล้าน!
สำหรับครอบครัวแบบนี้ ไม่มีอะไรต่างกันมาก
มีอาหารกินอย่างเพียงพอคือความต้องการของคนทั่วไป
แต่หลายปีนี้ การตามจีบของหลิวไห่ทำให้เธอไม่รู้สึกอะไร นี่ไม่พอที่จะบอกได้เหรอ?
“ถ้าเธอพูดแบบนี้ งั้นก็ถือว่าความรู้สึกของฉันที่มีให้หลายปีมันสูญเปล่า ให้ครอบครัวเธอคืนเงินฉัน หลังจากนี้ฉันจะไม่มาที่บ้านเธออีก”
หลิวไห่หายใจลึกๆ มาถึงจุดนี้แล้วก็ไม่มีทางเลือก
ไม่มีหวังที่จะได้หลิวฉีฉี
ให้เงินพวกนั้นไปก็บ้าไปแล้ว!
เขาจะไม่ทำแบบนั้น
แม้พูดว่าไม่ต้องคืน แต่ทุกยอดก็มีบันทึก
“ป้าคนโต ยืมฉันหมื่นสามพันหยวน”
“ป้าคนรอง ยืมฉันหมื่นหนึ่งพันหยวน”
...
“ป้าคนเล็ก เรื่องงานของลูกเธอ ฉันช่วยไม่ได้แล้ว”
หลิวไห่ยังใช้ความสัมพันธ์ของญาติมากดดันหลิวฉีฉี
“หลิวหยาง ขอโทษที! น้องสาวนายทำเกินไป เงินสินสอดหมื่นหยวนที่แต่งงานแม่สามปีก่อนที่ป่วยอีกสามหมื่นหยวน และค่าเช่าที่ดินอีกห้าหมื่น
รวมๆ แล้ว ครอบครัวนายเป็นหนี้ฉันสามแสนหยวน คืนเงินวันนี้ ไม่งั้นก็อย่าหวังจะอยู่ในหมู่บ้านนี้อย่างสงบ
หรือไม่ก็ให้หลิวฉีฉีไปจดทะเบียนสมรสกับฉันวันนี้ เงินพวกนี้ไม่ต้องคืน”
หลิวไห่ยิ้มเยาะ
คำพูดนี้ทำให้ทุกคนหน้าซีด
ตอนนี้หางจิ้งจอกของเขาโผล่ออกมาแล้ว
มาถึงขั้นนี้ หลิวไห่ก็ไม่คิดจะเสแสร้งต่อไป เพื่อนยากจนจะหายไปก็หายไป เขามีฐานะขนาดนี้ จะขาดเพื่อนอีกเหรอ?
