บทที่ 2 โฮสต์เป็นวีรบุรุษที่แท้จริง!

“ระบบ อธิบายมาสิ!”

ขณะที่มองไปที่ "แมลงสาบอมตะ" ที่ตายบนพื้นฉินหยางเรียกหาทั้งในใจ

เขาต้องการคำอธิบายที่สมเหตุสมผล

ระบบดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อยและเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึ้นในที่สุด

【โอ้ววว!! โฮสต์เป็นวีรบุรุษที่แท้จริง! 】

【สมแล้วที่ระบบนี้ได้เลือกท่าน ท่านสามารถฆ่าราชาสัตว์ด้วยเพียงการเหยียบเพียงครั้งเดียว! 】

【ตรวจพบว่าโฮสต์ฆ่าราชาสัตว์ที่มีระดับสูงตัวเองกว่าด้วยการเหยียบ รางวัลเพิ่มขึ้นสิบเท่า ท่านได้รับพรสวรรค์: อมตะและระดับการฝึกฝน! 】

น้ำเสียงของระบบเต็มไปด้วยความชื่นชม ราวกับว่าฉินหยางเพิ่งทำสิ่งที่พิเศษสุด

　???!

เครื่องหมายคำถามใหญ่ปรากฏขึ้นในหัวของฉินหยาง

“อยากกินหมัดของฉันเหรอ?”

สิ่งที่เขาต้องการคือคำอธิบายที่สมเหตุสมผล

ไม่ใช่การฟังเรื่องบ้าๆ บอๆ ของระบบนี้

แต่ก่อนที่เขาจะบ่นต่อ เขารู้สึกถึงพลังงานจำนวนมหาศาลที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา

ใบหน้าของฉินหยางเปลี่ยนไปและแสดงถึงความเจ็บปวด

“ไม่นะ... แกจริงจังเหรอ?”

ฉินหยางตอบสนองและตาโตเมื่อเขานึกถึงระดับการฝึกฝนที่ระบบให้รางวัลมา

รู้สึกถึงพลังงานที่ไหลในร่างกาย เขาทนความเจ็บปวดไว้ แต่ในใจก็มีความคาดหวัง

อมตะ?

และการฝึกฝน?

เขาจะเติบโตได้ไกลแค่ไหน?

หลังจากนั้นสักพัก พลังงานในร่างของฉินหยางก็สงบลง

ฉินหยางถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป

เขากำมือไว้ทันทีและรู้สึกถึงพลังที่ไหลในร่างกาย

“นี่คือ...พลังที่แท้จริง?”

ใบหน้าของฉินหยางแสดงถึงความตื่นเต้น

นักสู้ดวงดาวจะดูดซับพลังของดวงดาวและขัดเกลาเป็นพลังที่แท้จริงในร่างกาย

ตอนนี้เขามีพลังที่แท้จริงแล้ว และเขาก็กลายเป็นนักสู้ดวงดาวเช่นกัน?

นี่ทำให้ฉินหยางตื่นเต้นมาก

นี่คือโลกแฟนตาซีที่ผู้แข็งแกร่งได้รับการยกย่องและเต็มไปด้วยอันตราย

การเป็นนักสู้ดวงดาวเท่านั้นที่จะมีความสามารถในการปกป้องตัวเองได้

ตอนนี้เขาเพียงแค่เหยียบแมลงสาบตายก็กลายเป็นนักสู้ดวงดาวแล้ว!

เขาจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร?

“แต่ว่า.. ระดับการฝึกฝนของฉันตอนนี้อยู่ระดับไหน?”

ทันทีที่ความคิดนี้เกิดขึ้นในใจของฉินหยางหน้าจอแสงก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

ชื่อ:ฉินหยาง

อายุ: 19 ปี

คุณสมบัติ: ระดับต่ำ

การฝึกฝน: ครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติ

พรสวรรค์: อมตะ

วิชาต่อสู้: ไม่มี

ตาของฉินหยางจ้องไปที่คำว่า "ครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติ" และรู้สึกตกใจมาก

ครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติ?

ระบบ แกแน่ใจเหรอว่าไม่ได้ล้อเล่น?

ขอบเขตธรรมชาติของนักสู้ดวงดาวคือระดับเริ่มต้น ซึ่งแบ่งออกเป็น 9 ระดับ 1 ถึง 9

ส่วนครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติ ตามชื่อก็คือระดับที่ 9 ขั้นสูงสุดซึ่งห่างจากขอบเขตเหนือธรรมชาติเพียงครึ่งก้าว

“ไม่คาดคิดเลยว่าฉันจะแข็งแกร่งขนาดนี้...”

ฉินหยางกำมือไว้และมองไปที่ศพของ "แมลงสาบอมตะ" บนพื้น เขายังคงไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น

เขาเพียงแค่เหยียบแมลงสาบตาย ก็กลายเป็นครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติแล้ว?

ไร้เหตุผล!

มันไร้เหตุผลสุดๆ!

แต่…

เขาชอบ!

ควรกล่าวว่า ก่อนหน้านี้ฉินหยางรู้สึกรังเกียจระบบนี้อย่างมาก

แต่ตอนนี้มันกลายเป็นสิ่งที่ดีไปแล้ว!

พี่ใหญ่ไร้เทียมทาน!

“อ้อ ยังมีรางวัลเป็นพรสวรรค์ด้วย...”

ในตอนนี้ฉินหยางนึกถึงระบบที่ให้รางวัลพรสวรรค์ "อมตะ"

“นี่ควรจะเป็นความสามารถของแมลงสาบอมตะใช่ไหม?”

ฉินหยางคิดอย่างรอบคอบเมื่อนึกถึงชื่อ "แมลงสาบอมตะ"

“ระบบ พลังของอมตะนี้ใช้ทำอะไรได้บ้าง?”

เมื่อนึกถึงแมลงสาบอมตะที่เขาเหยียบตายฉินหยางไม่ได้คาดหวังอะไรมาก

แมลงสาบอมตะอะไรกันที่สามารถเหยียบให้ตายได้ด้วยเท้าเพียงข้างเดียว?

ดูเหมือนว่าระบบจะตระหนักถึงความสงสัยของฉินหยางและตอบกลับอย่างรวดเร็ว

【อมตะ: หลังจากได้รับบาดเจ็บ บาดแผลจะหายได้อย่างรวดเร็ว เมื่อระดับการฝึกฝนแข็งแกร่งขึ้น ร่างกายสามารถฟื้นคืนจากการสูญเสียอวัยวะหรือเกิดใหม่จากหยดเลือด】

"เสียอวัยวะแล้วงอกใหม่เหรอ เกิดใหม่จากหยดเลือดเหรอ?"

"นี่มัน?"

ฉินหยางแปลกใจเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่าความสามารถของอมตะจะเป็นแบบนี้

เพื่อทดสอบผลของร่างกายอมตะฉินหยางหามีดและตัดนิ้วของตัวเองโดยตรง

เจ็บมาก!

ใบหน้าของฉินหยางแสดงความเจ็บปวดและเลือดไหลออกมาจากนิ้ว

แต่ไม่นานนัก เหตุการณ์ที่น่ามหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น

ฉินหยางรู้สึกว่านิ้วของเขาร้อนเล็กน้อยและพลังที่แท้จริงไหลผ่านร่างกาย และบาดแผลก็หายได้อย่างรวดเร็ว

สุดท้าย ไม่มีรอยแผลเป็นเลย

“ผลลัพธ์นี้มัน...เจ๋งสุดๆ เลยไม่ใช่เหรอ?”

ฉินหยางกระพริบตาอย่างไม่เชื่อ

ความเร็วการฟื้นตัวนี้สามารถเรียกได้ว่าเป็นอมตะจริงๆ

นอกจากนี้ ตามที่ระบบอธิบาย ความสามารถของร่างกายอมตะนี้

ในอนาคต เมื่อระดับการฝึกฝนเพิ่มขึ้น พลังจะยิ่งชัดเจนขึ้น

เมื่อถึงระดับการฝึกฝนที่สูงขึ้น สามารถฟื้นคืนจากการสูญเสียอวัยวะหรือเกิดใหม่จากหยดเลือด

นั่นคืออมตะจริงๆ!

เมื่อคิดถึงนี้ ตาของฉินหยางแสดงความคาดหวัง

แค่เหยียบแมลงสาบตาย ระดับการฝึกฝนของเขาก็ถึงครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติ

และยังได้รับพลังอมตะ

ถ้าอย่างนี้หมายถึงการเหยียบหมาแมวตาย จะไม่เป็นการฆ่าสัตว์ร้ายดวงดาวเหรอ?

แล้วเขาจะไม่ไร้เทียมทานหรอกเหรอ?

แม้ว่าระบบนี้ดูเหมือนจะบ้าๆ บอๆ

แต่ให้เยอะมาก!

ยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้นฉินหยางก็รู้สึกอยากลองทันที

จากนั้นหาสัตว์เล็กๆ หนูอะไรในบ้าน

หลังจากมาถึงครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติ ความรับรู้ของฉินหยางคมกว่าคนธรรมดามาก

ไม่นานนัก ห้องทั้งหมดก็เต็มไปด้วยยุงและหนู

แม้แต่มดในมุมก็ถูกฉินหยางหาพบ

จากนั้นเขาก็เหยียบพวกมันตายโดยไม่เมตตา

สำเร็จการปลดล็อกความสำเร็จ ฆ่าสัตว์เล็กสิบครั้งติดต่อกัน!

แต่เมื่องมองไปที่ยุงและศพหนูที่วางอยู่ตรงหน้า

ฉินหยางมีหน้าตาสับสน

“ระบบ ออกมา?”

“อย่าทำเป็นตาย!”

“รางวัลของฉันอยู่ไหน?”

ฉินหยางดูซึมเศร้าเล็กน้อย

เกิดอะไรขึ้นกับระบบนี้?

ขณะที่เขากำลังฆ่ายุงและหนู ระบบกลับไม่มีเสียง

ไม่คิดจะให้รางวัลอะไรเลยเหรอ?

เขาเรียกมันมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวจากระบบ

ฉินหยางทำได้เพียงนั่งอยู่ข้างเตียงด้วยความท้อแท้ มีความคิดหลายอย่างเกิดขึ้นในใจ

ปัญหาอยู่ที่ไหน?

ชัดเจนว่าความคิดที่ดีของเขาเมื่อครู่ก็ล้มเหลว

ความคิดที่จะกลายเป็นนักสู้ไร้เทียมทานโดยการฆ่าสัตว์เล็กนั้นแตกสลายแน่นอน

หลังจากคิดนานแล้วฉินหยางสรุปได้สองข้อ

ข้อแรก แมลงสาบที่เขาเหยียบตายนั้นมีอะไรบางอย่างที่พิเศษ อาจจะตามที่ระบบบอกว่ามันมีเลือดของแมลงโบราณในตัว ดังนั้นมันจึงกระตุ้นระบบให้รางวัล

ข้อสอง ระบบนี้มีปัญหาอย่างหนัก รางวัลที่ได้เมื่อครู่นี้เป็นผลมาจากความบ้าของระบบและโชคดีของเขาเอง

“อืม ฉันต้องศึกษาเพิ่มเติมในอนาคต”

ฉินหยางถอนหายใจและรู้สึกท้อแท้

มีระบบที่ไม่น่าเชื่อถือแบบนี้ เขาไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย

“แต่ไม่ว่ายังไง แม้ว่าระบบจะบ้าไป แต่ฉันก็ได้ประโยชน์”

ฉินหยางรู้สึกถึงพลังที่แท้จริงที่ไหลในร่างกายและแสดงรอยยิ้ม

อย่างน้อย ตอนนี้เขามีการฝึกฝนครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติ

ในโลกแฟนตาซีนี้ที่ผู้แข็งแกร่งได้รับการยกย่องและสัตว์ร้ายดวงดาวมีอยู่ทั่วไป อย่างน้อยเขาก็มีพลังในการปกป้องตัวเอง

ครึ่งก้าวขอบเขตเหนือธรรมชาติในวัย 19 ปีนั้นหายากในเมืองเจียงไห่ใช่ไหม?

จากวันนี้ไป อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่คนไร้ประโยชน์อีกต่อไป

ในหอสมุดศิลปะการต่อสู้เมืองเจียงไห่ เขายังคงเป็นผู้ดูแลธรรมดา