บทที่ 16 : แหวนมิติ!
บทที่ 16 : แหวนมิติ!
เเละระหว่างที่พลังของพระวัยกลางคนกำลังเพิ่มขึ้น
กลิ่นอายของเขาก็ยิ่งเย็นชาและชั่วร้ายมากขึ้น!
"ท่าทางอันตรายเเฮะ…คงต้องเอาจริงกันหน่อยเเล้ว"
"ดาบที่สาม!"
เมื่อสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของพลังจากพระวัยกลางคน, หลินเสวียนก็หมุนดาบในมืออย่างรวดเร็ว!
ครืนนนนน!
ตันเถียนของหลินเสวียนสั่นสะเทือน
พลังปราณที่อยู่ภายในตันเถียนพลุ่งพล่านราวกับน้ำเดือด…จากนั้นก็ไหลเข้าสู่ดาบยาวในมือของหลินเสวียน!
เเละไม่เพียงเท่านั้น!
ภายในร่างกายของหลินเสวียน ยังมีเจตนาดาบอันยิ่งใหญ่ที่ปลดปล่อยออกมาหลอมรวมเข้ากับดาบ!
ฉัวะ!
ในชั่วพริบตา!
รัศมีดาบยาวหลายสิบฟุต ก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าเเละฟาดฟันลงไปยังพระวัยกลางคน!
"ตูมมมมม!"
พระโลหิตยกฝ่ามือที่ปกคลุมด้วยแสงสีเลือดขึ้นอีกครั้ง
เขาพยายามตั้งรับรัศมีดาบสีเลือดนี้อย่างสุดกำลัง!
"ตูมมมมม!"
เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว!
พระวัยกลางคนถูกดาบของหลินเสวียนฟันกระเด็นออกไปอีกครั้ง
แสงสีเลือดที่ปกคลุมบนมือ…ถูกดาบของหลินเสวียนทำลายจนแตกกระจาย!
"ตูม!"
พระวัยกลางคนหัวกระแทกจนพื้นดินแตกร้าวราวกับใยแมงมุม!
"อั่ก!"
ณ ขณะนี้ดวงตาของพระวัยกลางคนเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
ต้องรู้ก่อนว่าสิ่งที่เขาเพิ่งดูดกลืนเข้าไป…คือพลังปราณที่กลั่นจากวิญญาณ
พวกมันสามารถเพิ่มพลังของเขาจนถึงจุดสูงสุดของขอบเขตหลอมรวมปราณขั้นที่สอง!
แต่ถึงอย่างนั้น…พลังของเขากลับไม่สามารถต้านทานดาบของหลินเสวียนได้?
"ดาบที่สี่!"
เมื่อการโจมตีครั้งก่อนสำเร็จ หลินเสวียนก็ไม่ให้อีกฝ่ายได้พักหายใจ...เเละเหวี่ยงดาบในมือออกไปอีกครั้ง!
ตูม!
คราวนี้!
รัศมีดาบที่ส่องประกายสีเลือดพุ่งออกมาพร้อมจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และจิตสังหาร
พวกมันทั้งหมดลุกโชนราวกับเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้!
ก่อนที่รัศมีดาบจะฟาดฟันลงมา พระวัยกลางคนก็คำรามด้วยความหวาดกลัว
เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขากำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ!
"ตูม!"
รัศมีดาบฟาดฟันลงมาอย่างไร้ความปราณี!
รัศมีสีเลือดทำลายล้างทุกสิ่งที่ขวางหน้า… ผ่าร่างของพระวัยกลางคนออกเป็นสองส่วน เเละทิ้งร่องดาบลึกไว้บนพื้น!
"ฮู่!"
เมื่อพระวัยกลางคนตาย, หลินเสวียนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก!
"นี่คือพลังของวิชาดาบคลั่งสามวิถีงั้นเหรอ?"
"แม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์ในระดับเดียวกัน ก็ยังต้านทานได้ไม่ถึงสี่ดาบ”
“นี่ถ้าข้าฟันดาบที่ห้าออกไป, ข้าจะสามารถต่อกรกับผู้แข็งแกร่งขั้นที่สามของขอบเขตหลอมรวมปราณได้ใหมนะ?”
ยิ่งคิด, หลินเสวียนก็ยิ่งรู้สึกว่าการที่เขาเลือกวิชาดาบคลั่งสามวิถีในตอนนั้นถือเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดอย่างยิ่ง!
………..
[สังหารผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตหลอมรวมปราณขั้นที่สอง…วิชาดาบคลั่งสามวิถีเข้าใจเจตนาดาบลึกซึ้งยิ่งขึ้น เลื่อนระดับเป็นระดับสีเหลืองขั้นต้น!]
[พลังของวิชาดาบคลั่งสามวิถี เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า]
ในตอนนี้ กล่องข้อความก็ปรากฏขึ้นในหัวของหลินเสวียนอีกครั้ง
……
"วิชาดาบคลั่งสามวิถีเลื่อนระดับเป็นสีเหลืองแล้ว?" หลินเสวียนหายใจถี่ขึ้น
วิชาระดับสีเหลือง!
ถึงแม้จะเป็นแค่ระดับต้น เเต่ในนิกายเทียนซวนก็ต้องใช้คะเเนนสะสมจำนวนมากในการแลกเปลี่ยน
และยังต้องมีสถานะที่เหมาะสมด้วย!
ศิษย์ฝึกหัดถึงจะมีคะแนนสะสม, ก็อย่าได้คิดเลยว่าจะสามารถเเลกได้!
แต่ตอนนี้ หลินเสวียนแค่ลงจากเขาได้ไม่กี่วัน
วิชาดาบคลั่งสามวิถีของเขาก็เลื่อนขั้นเป็นระดับสีเหลืองขั้นต้นแล้ว!
[เห็นไหมล่ะ?]
[นี่คือความแตกต่างระหว่างอัจฉริยะกับพวกไร้ค่า!]
[เจ้าพิการน้อย…เจ้ายังคิดว่าตัวเองจะเหนือกว่าข้าได้อีกเหรอ?]
วิชาดาบคลั่งสามวิถีพูดอย่างหยิ่งยโส….เเถมยังพุ่งเป้าไปที่วิชาระฆังทองคำอมตะอีกด้วย!
[ฮือๆ!]
[พระน้อยรู้สึกเศร้า!]
[นายท่านออกมาหาพุทธเทศนาให้ข้าแท้ๆ…แต่ทำไม เจ้าพิโรธถึงกลับเป็นฝ่ายที่ทะลุขีดจำกัดเเทน]
เมื่อได้ยินเช่นนี้, วิชาระฆังทองคำอมตะก็ร้องไห้ออกมา
[เจ้าพิโรธน้อย, เจ้าพูดแบบนั้นกับเจ้าเล็กได้อย่างไร!]
วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานต่อว่าวิชาดาบคลั่งสามวิถี…จากนั้นก็เริ่มปลอบวิชาระฆังทองคำอมตะ
[เจ้าเล็ก, เจ้าอย่าเพิ่งใจร้อน!]
[นายท่านพูดคำไหนคำนั้น, ท่านต้องหาธรรมเทศนามาให้เจ้าฟังได้แน่ๆ!]
[เเละไม่ว่ายังไง…พวกเราต้องตามเจ้าพิโรธน้อยให้ทัน!]
การทะลุขีดจำกัดของวิชาดาบคลั่งสามวิถี ทำให้วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานเริ่มรู้สึกถึงภัยคุกคาม
ตอนนี้วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานก็เริ่มกังวลขึ้นมาเเล้ว!
ตามหลักแล้ว, เขาจะเป็นคนแรกที่มา เป็นวิชาอันดับหนึ่งรองจากนายท่าน!
เขาไม่คิดเลยว่า วิชาดาบคลั่งสามวิถีจะโหดเหี้ยมขนาดนี้!
วิชาดาบคลั่งสามวิถีเลื่อนระดับเป็นระดับสีเหลืองขั้นต้นโดยตรง!
"ไม่ต้องห่วงหรอก…ข้าจะหาธรรมเทศนามาให้เจ้าเอง!"
"เเต่ตอนนี้…พระที่นี่น่าจะถูกพระวัยกลางคนฆ่าตายหมดแล้ว!"
"เราคงฟังพุทธเทศนาที่นี่ไม่ได้ พวกเราค่อยหาวิธีอื่นก็แล้วกัน" หลินเสวียนพูดพร้อมกับยิ้ม
หลังจากพูดจบ, หลินเสวียนก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อย
เดิมทีเขาตั้งใจจะมาฟังพุทธเทศนาเพื่อวิชาระฆังทองคำอมตะ…แต่กลับเป็นวิชาดาบคลั่งสามวิถีที่ได้เลื่อนระดับเป็นระดับสีเหลือง
เเต่ผมลัพธ์เเบบนี้ก็ไม่ได้เเย่
การทะเลาะกันของวิชาทั้งสาม…เป็นสิ่งที่หลินเสวียนยินดีที่จะได้เห็น
เพราะมันทำให้มีการแข่งขัน!
เเละการเเข่งขัน…ทำให้มีความก้าวหน้า!
"นายท่าน พระน้อยฝากความหวังไว้กับท่านแล้ว!" เมื่อได้ยินเช่นนั้นวิชาระฆังทองคำอมตะก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น
"เอาล่ะ…เราไม่มีเวลาแล้ว"
"ข้าจะเก็บกวาดของที่ได้มาแล้วกลับสำนักกันเถอะ”
“คืนนี้…ต้องไปฟังการบรรยายของศิษย์พี่หญิงรอง”
หลินเสวียนยิ้ม แล้วค้นหาบนร่างของพระวัยกลางคนที่ถูกผ่าเป็นสองส่วน
แต่หลังจากนั้นเขาก็ต้องประหลาดใจ…เพราะไม่พบของมีค่าอะไรเลย
"มันไม่น่าเป็นเเบบนี้ไปได้!"
"ดูจากพลังของพระวัยกลางคนแล้ว อีกฝ่ายต้องเป็นยอดฝีมือแน่ๆ!"
"เขาไม่น่าจะไม่มีอะไรติดตัวเลย!"
หลินเสวียนขมวดคิ้ว เเละเริ่มค้นหาอีกครั้งด้วยความไม่ยอมแพ้
"หืม…แหวนนี่มัน?"
ในที่สุด, หลินเสวียนก็สังเกตเห็นบางอย่าง
พระวัยกลางคนสวมแหวนโบราณวงหนึ่ง…ซึ่งมันดูเหมือนจะไม่ใช่ของธรรมดา
หลินเสวียนลองสวมแหวน…ทันใดนั้นเขาก็พบว่าพลังปราณในร่างกายของเขาไหลเข้าไปในแหวน
ฮึ่มมมมม!
จากนั้น, หลินเสวียนก็มองเห็นพื้นที่ว่างขนาดประมาณหนึ่งลูกบาศก์เมตร ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
"นี่คือแหวนมิติงั้นเหรอ?"
หลินเสวียนอุทานออกมาอย่างช่วยไม่ได้!
แหวนมิติเป็นเครื่องรางชนิดหนึ่ง
ระดับของมันจะแบ่งตามขนาดของพื้นที่ภายใน
ขนาดหนึ่งลูกบาศก์เมตรแบบนี้ อย่างมากก็แค่ระดับเหลืองขั้นต่ำ…แต่ สำหรับหลินเสวียน มันก็ถือว่าเป็นของหายากมากแล้ว!
"คราวนี้, พวกเราคงรวยแล้ว!"
สิ่งที่ทำให้หลินเสวียนดีใจยิ่งกว่าคือภายในแหวนมิติยังมีของอยู่ไม่น้อย
หลินเสวียนโบกมือ จากนั้นหินใสขนาดเท่ากำปั้นก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา!
"ศิลาวิญญาณ นี่คือศิลาวิญญาณ…นายท่าน ให้ข้าเถอะ, ข้าสามารถดูดซับมันได้!"
ทันทีที่หลินเสวียนหยิบศิลาวิญญาณขึ้นมา…วิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐานก็พูดขึ้นอย่างกระโตกกระตาก
"อย่าเพิ่งใจร้อน!"
หลินเสวียนปลอบวิชาฝึกปราณขั้นพื้นฐาน
จากนั้น, เขาก็หยิบผลไม้สีแดงสด ออกมาอีกหนึ่งผล
"นี่น่าจะเป็นผลจู๋กั่ว!"
"ดูเหมือนว่า พระวัยกลางคนจะไม่ได้โกหกทั้งหมด”
“บนภูเขาซื่อผิง มีผลจู๋กั่วปรากฏขึ้นจริงๆ….เพียงแต่มันถูกเขาเก็บมาแล้ว”
"นอกจากนี้ยังมีคัมภีร์อีกหนึ่งเล่ม!"
หลินเสวียนเห็นหนังสือหนาเจ็ดเล่ม ที่บนหน้าปกเขียนว่า [คัมภีร์เตาหลอมโลหิต]!
"นี่เป็นเคล็ดวิชาการปรุงโอสถงั้นเหรอ?"
หลินเสวียนพยายามอดกลั้นความตกตะลึง….แล้วหยิบของชิ้นสุดท้ายออกมาจากแหวนมิติ
สิ่งสุดท้ายมันเป็นกล่องสีทองล้วน!
"พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร เมื่อทรงบำเพ็ญบารมีถึงฝั่งฟากแห่งความรู้แจ้ง..."
ทันทีที่หลินเสวียนเปิดกล่อง…มันก็มีเสียงสวดมนต์ดังออกมา!
……………………
