บทที่ 14 คุณไม่ใช่หลินหยู่? งั้นคุณก็ต้องเป็นผู้ติดตามแห่งความว่างเปล่าสินะ
"ตอนนี้เลยหรือ?"
ชิวป๋อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาไม่คาดคิดว่ามันจะกะทันหันขนาดนี้!
ในความคิดของเขา แม้ว่าจะพบร่องรอยของหลินหยู่แล้ว
แต่การฆ่าคนคนนี้และเอาแหล่งกำเนิดลับคืนก็ยังคงเป็นเรื่องยุ่งยากอยู่บ้าง
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นช่วงการสอบเข้ามหาวิทยาลัย พรุ่งนี้ผู้คนจากมหาวิทยาลัยต่างๆ จะมาสอบเข้า และทั้งประเทศจะให้ความสนใจ
ถ้าลงมือในช่วงการสอบเข้ามหาวิทยาลัย รัฐบาลผู้สำเร็จราชการจะโกรธมาก
และถ้าแหล่งกำเนิดลับถูกเปิดเผย มันจะเป็นเรื่องยุ่งยากมาก
ดังนั้นในความคิดของชิวป๋อ โอกาสที่ดีที่สุดคือการจับตาดูหลินหยู่ก่อน แล้วค่อยลงมือหลังจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัย
แต่เขาไม่คาดคิดว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันสอบเข้ามหาวิทยาลัย และต้องลงมือตอนนี้!
และเป็นการลงมือในเมืองด้วย!
เมื่อเห็นความสับสนบนใบหน้าของชิวป๋อ ชินเซียนก็ไม่ได้อธิบายอะไร
ทุกคนมองว่าหลินหยู่เป็นเป้าหมายแรกในที่นี้ แต่มีเพียงชินเซียนเท่านั้นที่รู้ว่าหลินเฟิงคือบุตรแห่งโชคชะตา
การดำรงอยู่ที่น่าหวาดระแวงอย่างแท้จริงที่สมควรได้รับการเฝ้าระวัง
บุตรแห่งโชคชะตาที่ว่านี้มีโชคที่พิเศษและมีความเป็นไปได้ไม่จำกัด
เมื่อหลินเฟิงสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำได้ ด้วยการคุ้มครองของมหาวิทยาลัยชั้นนำ หลินเฟิงจะมีช่วงเวลาเติบโตสี่ปี
ใครจะรู้ว่าในสี่ปีเขาจะเติบโตไปไกลแค่ไหน?
เมื่อถึงตอนนั้น เขาอาจกลายเป็นปัญหาใหญ่สำหรับตระกูลชิน!
พรุ่งนี้เป็นวันสอบเข้ามหาวิทยาลัย และวันนี้ผู้ว่าการมณฑลตงไห่ เฉินเป่ยกั๋ว ก็ออกไปแล้ว นี่คือโอกาส!
ชินเซียนเลือกที่จะลงมือโดยตรง!
ใช่แล้ว เพราะสถานะของหลินเฟิงต่ำเกินไป เป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลายธรรมดา ตระกูลชินกำลังจะจัดการกับนักเรียนมัธยมปลาย
มันเป็นเรื่องยุ่งยากที่ทำให้หลายคนสงสัยจริงๆ
แต่ในท้ายที่สุด มันก็เป็นเพียงความยุ่งยาก... มดสองตัวเป็นแค่อะไรบางอย่าง แค่บดขยี้พวกมันให้ตายก็พอ
ไม่จำเป็นต้องมีการสมรู้ร่วมคิดหรือการวางแผนใดๆ...
ตราบใดที่พวกเขาสามารถได้แหล่งกำเนิดลับมา แม้ว่ารัฐบาลผู้สำเร็จราชการจะรู้บางอย่างและโกรธเกรี้ยว การที่ตระกูลชินต้องจ่ายราคาบางอย่างก็ยอมรับได้ เพราะหลังจากได้แหล่งกำเนิดลับมา ไม่ว่าตระกูลชินจะจ่ายราคาเท่าไหร่ ก็จะได้คืนมาพันเท่าหรือร้อยเท่า!
ชินเซียนยืนเอามือไพล่หลัง คิดถึงแหล่งกำเนิดลับ ความปรารถนาที่แทบจะบ้าคลั่งวาบขึ้นในดวงตาของเขา!...
เมืองตงไห่ ตลาดเหยาซาน
หลินหยู่มาที่ร้านเนื้อของเขาอีกครั้ง
หลินหยู่ทักทายเพื่อนบ้านทีละคน เขาอยู่ที่นี่มากกว่าสิบปีแล้วและคุ้นเคยกับพวกเขา
เขาลูบโต๊ะของร้านเนื้อ ร้านไม่ใหญ่ แต่สะอาดมาก
มีความอาลัยอยู่ในดวงตาของหลินหยู่
อย่างไรก็ตาม เขาอยู่ที่นี่มากกว่าสิบปีแล้วและมีความรู้สึกผูกพันอยู่บ้าง
น่าเสียดายที่หลังจากหลินเฟิงสอบเข้ามหาวิทยาลัยพรุ่งนี้ เขาจะต้องหนีไปสุดขอบโลก แม้จะเป็นเช่นนี้ แต่หัวใจของหลินหยู่ก็เต็มไปด้วยความหวัง
หลินเฟิงและแหล่งกำเนิดลับเข้ากันได้ดี หลังจากที่เขาสอบเข้าสถาบันจี๋เซี่ยได้พรุ่งนี้ เขาจะสามารถไปยังความว่างเปล่าเพื่อค้นหาจักรพรรดิได้อย่างราบรื่น
ตราบใดที่ฝ่าบาทจักรพรรดิกลับมา ทุกอย่างก็จะดีขึ้น
ตระกูลชินจะได้รับการพิพากษาที่สมควรได้รับ และเพื่อนร่วมรบของเขาที่เสียชีวิตในโศกนาฏกรรม K77 ก็จะได้หลับใหลอย่างสงบ
แม้แต่เขาก็สามารถกลับมาอย่างเปิดเผยและกลับเข้าสู่กองทัพได้!
เขาเบื่อกับการซ่อนตัวมาหลายปีแล้ว...
หลินหยู่ยังรู้สึกได้ว่ามีสายตาหลายคู่จับจ้องเขาอยู่ในทุกมุมรอบตัว และเขาก็เยาะเย้ยในใจ
นี่คือข้อดีของการเป็นคนเล็กคนน้อย เมื่อคุณเล็กมากๆ แม้แต่มังกรที่อยู่สูงเหนือขึ้นไปก็ไม่รู้ว่าจะโจมตีคุณอย่างไร...
ในขณะนั้น หัวใจของหลินหยู่ก็เต้นแรงขึ้นทันที
เขาหันกลับไปอย่างกะทันหัน และเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยืนเอามือไพล่หลัง มองร้านของเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น
ด้านหลังเขามีชายชราผมขาว
หลินหยู่มองชายชราและเปลือกตาของเขากระตุก
เขารู้สึกได้ว่าพลังของชายชรานั้นเหนือกว่าเขา!
หลินหยู่แสดงรอยยิ้มซื่อๆ บนใบหน้า "ผมกำลังจะปิดร้าน ขอโทษด้วยครับ"
ชายหนุ่มยิ้มและถอนหายใจ "นายพลหลินหยู่ คุณไม่ได้มีชีวิตที่ง่ายดายเลยในช่วงหลายปีที่ผ่านมา..."
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลินหยู่ก็จมดิ่ง ดวงตาของเขาหรี่ลงทันที และเขาก็เข้าใจตัวตนของชายหนุ่มคนนี้!
ลูกชายคนโตของตระกูลชิน ชินเซียน!
หลินหยู่ทำหน้าเรียบเฉย และพูดเบาๆ "คุณจำคนผิดแล้ว ผมไม่ใช่หลินหยู่ และไม่ใช่นายพลด้วย
ผมคือหลินเย่ ชาวซีเจียง ผมเคยเป็นทหารรับจ้างในหลายสมาคม ผมเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งและมาเปิดร้านเล็กๆ นี้ที่เมืองตงไห่"
หลินเย่ นามแฝงของหลินหยู่มากว่าสิบปี เป็นตัวตนที่ซื้อมาจากตลาดมืด
และตัวตนของหลินเย่ก็ไร้ที่ติ
สมาคมเหล่านั้นล้วนเป็นสมาคมบังหน้าในตลาดมืด และทั้งหมดมีประวัติการทำงานของเขา ซึ่งชัดเจนและสามารถตรวจสอบย้อนกลับได้
อย่างไรก็ตาม ตัวตนนี้ทำให้เขาต้องเสียเงินหลายล้าน
ใบรับรองทุกชนิดครบถ้วน และกรมตำรวจจักรพรรดิก็ไม่สามารถพบอะไรแปลกๆ ได้
ตราบใดที่เขาไม่ยอมรับ เขาก็คือหลินเย่ ไม่ใช่หลินหยู่!
แต่หลินหยู่รู้สึกสับสนเล็กน้อย ชินเซียนต้องการทำอะไร จะยั่วยุให้เขาเผยจุดอ่อนหรือ?
ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็ประเมินเขาต่ำเกินไป!
นี่คือเมืองตงไห่ และพรุ่งนี้ก็เป็นวันสอบเข้ามหาวิทยาลัย เขาไม่เผยจุดอ่อนอยู่แล้ว เขาไม่เชื่อว่าตระกูลชินจะกล้าลงมือในเมือง!
"อ้อ จริงหรือ?"
เมื่อได้ยินการปฏิเสธของหลินหยู่ ชินเซียนไม่ได้โกรธเลย แต่ดวงตาของเขาดูเหมือนจะล้อเล่น ราวกับว่ากำลังเยาะเย้ยความไร้เดียงสาของหลินหยู่
"ดี ถ้าอย่างนั้นเมื่อคุณไม่ใช่นายพลหลินหยู่ คุณก็ต้องเป็นหลินเย่...
ผู้ติดตามแห่งความว่างเปล่าที่ทุกคนต้องการตัว!"
ก่อนที่หลินหยู่จะทันได้ตอบสนอง
ลุงชิวที่เงียบอยู่ตลอดก็พลันลงมือทันที
ความผันผวนของพลังงานอันรุนแรงปรากฏขึ้น และลำแสงสี่สายก็ปรากฏขึ้นรอบๆ ลุงชิวอย่างกะทันหัน พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและพุ่งตรงไปยังหลินหยู่
บูม!
การระเบิดอันน่าสะพรึงกลัวทำลายร้านเล็กๆ และพื้นที่โดยรอบหลายร้อยเมตรโดยตรง ทุกอย่างถูกกลืนกินโดยพลังงานและกลายเป็นซากปรักหักพัง!
เสียงกรีดร้องและร้องไห้ดังขึ้น ราวกับนรก มีชิ้นส่วนร่างกายที่แตกหักกระจายอยู่ทั่วไป
ผู้คนธรรมดานับไม่ถ้วนได้รับผลกระทบ มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก!
ร่างของหลินหยู่ลอยอยู่กลางอากาศ มองภาพนี้ด้วยสีหน้าที่ดูแย่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
เขาไม่เคยคิดว่าชินเซียนจะบ้าคลั่งถึงขนาดนี้!
เขากล้าที่จะไม่สนใจพลเรือนและลงมือในใจกลางเมือง!!!
เขาบ้าไปแล้วหรือ? ตระกูลชินอาจจะทรงอิทธิพล แต่ก็ไม่ได้ลอยเหนือกฎหมายจริงๆ!
นี่ไม่ใช่แค่การไม่สนใจกฎหมายอีกต่อไป แต่เป็นการท้าทายกฎหมาย!
แม้แต่ผู้สำเร็จราชการจะกลัวตระกูลชิน แต่ก็จะไม่มีวันทนต่อเรื่องแบบนี้!
เมื่อเห็นความไม่อยากเชื่อบนใบหน้าของหลินหยู่ ชินเซียนก็ยิ้มเล็กน้อย และหมายจับก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาอย่างกะทันหัน
"หลินเย่ จากทางตะวันตก เคยเป็นสมาชิกของสมาคมจิ้งจอกดำและสมาคมแมงป่อง เป็นอัศวินดอกบัวแดงระดับ 52 และได้สัมผัสกับพลังแห่งความว่างเปล่า
เขาเป็นสมาชิกหลักของผู้ติดตามแห่งความว่างเปล่าและได้ยุยงให้เกิดการบูชายัญแห่งความว่างเปล่าหลายครั้ง
ตอนนี้เขาซ่อนตัวอยู่ในเมืองตงไห่และจะต้องถูกสังหารไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม
กรมตำรวจจักรพรรดิ คำสั่งวันที่ 22 มิถุนายน"
(จบบทที่ 14)