บทที่ 137 แสร้งทำเป็นสงบหรือมีความสามารถจริง ๆ?
เมื่อฟังคำถามของฉีเฟิงนับประสาอะไรกับมู่อี้และมู่เสี่ย แม้แต่เย่ชิงหานก็ยังรู้สึกสะเทือนใจ หลูมู่หยานยิ้มอย่างเฉยเมย “ได้ แต่ข้าต้องรักษาอาการป่วยที่ดื้อรั้นของลู่เหล่าก่อน เจ้าอยากดูด้วยไหม?” ความเจ็บป่วยเรื้อรังของลู่เหล่านั้นรักษาได้ง่ายกว่ายาพิษในครรภ์ของเย่ชิงเล่อ “แม่นางใจกว้างมาก” ฉีเฟิงพยักห...
